Ο Τζέικομπ Πόρτμαν είναι ένας έφηβος που γεννήθηκε και πέρασε την μέχρι τώρα ζωή του σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Φλόριντα των ΗΠΑ. Στην μητέρα του και τα αδέρφια της ανήκει μια μεγάλη αλυσίδα drug stores, κάτι που τους κατατάσσει ανάμεσα στους πιο πλούσιους ανθρώπους της περιοχής τους. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που ο Τζέικ δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά όσα του συμβαίνουν.
Εμείς τον συναντάμε να εργάζεται -για τους καλοκαιρινούς μήνες- σε ένα από τα καταστήματα της οικογενειακής επιχείρησης. Το ότι πρόκειται στο μέλλον να του ανήκει ένα κομμάτι της, είναι και ο μοναδικός λόγος που δεν τον απολύουν, παρ’ όλες τις πολλές, ευφάνταστες και “φιλότιμες” προσπάθειες του να βρεθεί εκτός μισθολογίου.
Όσο επιπόλαια όμως φέρεται στο θέμα της εργασίας και του επαγγελματικού προσανατολισμού του, τόσο υπεύθυνη είναι η στάση του απέναντι στον παππού του από την πλευρά του πατέρα του. Τον Έιμπ Πόρτμαν τον λατρεύει και τον φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί, μιας και ο υπερήλικας, κατά τα φαινόμενα, πάσχει από άνοια η οποία μέρα με την μέρα εξελίσσεται και καθίσταται όλο και πιο επικίνδυνη για την προσωπική του ασφάλεια και επιβίωση.
Ο κεντρικός ήρωας μας και αφηγητής του «Μις Πέρεγκριν – Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά» (το υπογράφει ο Ράνσομ Ριγκς και το κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Πλατύπους το 2013 σε μετάφραση της Λένας Ταχμαζίδου) θα ζήσει τις πιο δύσκολες στιγμές της άχρι τούδε ζωής του, την ημέρα που ανακαλύπτει τον αγαπημένο του παππού τραυματισμένο θανάσιμα στο δασάκι πίσω από το σπίτι του.
Οι τελευταίες κουβέντες του γερό Έιμπ πριν ξεψυχήσει; Για ρίξτε μια ματιά…
…
«Πήγαινε στο νησί», επανέλαβε. «Θα είσαι ασφαλής εκεί. Υποσχέσου το μου».
«Θα πάω. Σ’ το υπόσχομαι». Τι άλλο μπορούσα να πω;
«Νόμιζα ότι μπορούσα να σε προστατεύσω», είπε. «Έπρεπε να σου τα είχα πει πριν πολύ καιρό…» Έβλεπα τη ζωή να τον εγκαταλείπει.
«Να μου πεις τι;» είπα, πνίγοντας τα δάκρυα μου.
«Δεν υπάρχει χρόνος», ψιθύρισε. Έπειτα, σήκωσε το κεφάλι του από το έδαφος, τρέμοντας από την προσπάθεια, και ανάσανε στο αυτί μου. «Βρες το πουλί. Στο βρόχο. Απ’ την άλλη πλευρά του τάφου του γέρου. Τρεις Σεπτεμβρίου, 1940».
Έγνεψα καταφατικά, αλλά το ‘βλεπε πως δεν είχα καταλάβει. Με την τελευταία σταγόνα της δύναμής του, πρόσθεσε: «Έμερσον – το γράμμα. Πες τους τι συνέβη, Γιάκομπ».
Και μ’ αυτό, βούλιαξε πίσω, έσβηνε, ξεθώριαζε. Του είπα πως τον αγαπώ. Κι έπειτα, έμοιαζε να εξαφανίζεται εντός του, το βλέμμα του κύλισε πίσω μου, στον ουρανό, που τώρα ήταν γεμάτος αστέρια.
…
Απόλυτα σύμφωνη η παρότρυνση του πεθαμένου πια παππού με την διανοητική του κατάσταση, δεν νομίζετε; Είναι όμως έτσι τα πράγματα, απλά και ξεκάθαρα; Ένας σαλεμένος νους που δίνει ασυνάρτητες οδηγίες τις τελευταίες του στιγμές; Γεγονός είναι πως ο θάνατος του Έιμπ, διατάραξε σε μεγάλο βαθμό την ψυχική υγεία του εγγονού του. Τα βράδια του Τζέικ γέμισαν με εφιάλτες και οι ημέρες του με συνεδρίες σε ψυχαναλυτές.
Ώσπου, μερικούς μήνες μετά το τραγικό γεγονός και λίγο καιρό μετά τα δέκατα έκτα γενέθλια του, αποφασίζει να ακολουθήσει τον μίτο του παππού του. Το νήμα που οδηγεί στα παιδικά χρόνια του Έιμπ, τον καιρό του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σε ένα νησί της Μεγάλης Βρετανίας, όπου…
Δεν νομίζω να περιμένετε να σας γράψω κι άλλα; Αρκετά σας είπα! Τα υπόλοιπα επί των σελίδων του βιβλίου. Των 482 σελίδων που εκτός από ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα περιέχουν και αρκετές vintage φωτογραφίες οι οποίες είναι εξαιρετικά δεμένες με τον μύθο, συμπληρώνοντας τον καθώς του δίνουν διαστάσεις στο οπτικό φάσμα του αναγνώστη. Το «Μις Πέρεγκριν – Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά» είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσετε μιας και ο συγγραφέας έχει χτίσει το έργο του με πολύ καλά υλικά πάνω σε μια ευφάνταστη και σε κάποια σημεία παρθενική(!) βάση-πλοκή! Ο δε τρόπος γραφής του κάνει τις σελίδες να φεύγουν σε ρυθμό πολυβόλου και τη ιστορία να εξελίσσεται όπως σε μια καλή ταινία δράσης του Hollywood, ανεβάζοντας σταδιακά και συνεχώς την αγωνία.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει συνέχεια του βιβλίου σε κάποιο δεύτερο, αλλά εύχομαι ο Ράνσομ Ριγκς να έχει στο μυαλό του μια τριλογία, τετραλογία… όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο! Πιστεύοντας ότι θα χάσετε αν δεν το συμπεριλάβετε στην βιβλιοθήκη σας, σας προτείνω να το αναζητήσετε το συντομότερο δυνατό και να του αφιερώσετε τις ώρες που απαιτεί η ανάγνωση του! Λέω ώρες γιατί αποκλείεται να το αφήσετε από τα χέρια σας! Καλή ανάγνωση, και… μην θαρρείτε ότι υπάρχουν μόνο όσα βλέπουν τα μάτια μας… τα πιο επικίνδυνα πλάσματα κινούνται στις σκιές… σσστττ!
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όλα περιμένουν να τα ανακαλύψουμε στο Μις Πέρεγκριν – Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά, ένα αξέχαστο μυθιστόρημα που συνδυάζει τη λογοτεχνία με τη φωτογραφία σε μία συναρπαστική αναγνωστική εμπειρία.
Στο ξεκίνημα της ιστορίας μας, μία φρικτή οικογενειακή τραγωδία οδηγεί τον δεκαεξάχρονο Τζέικομπ σε ένα απομονωμένο νησί κοντά στις ακτές της Ουαλίας, όπου ανακαλύπτει τα ετοιμόρροπα χαλάσματα της Στέγης για Ασυνήθιστα Παιδιά της Μις Πέρεγκριν. Καθώς ο Τζέικομπ εξερευνά τα εγκαταλειμμένα υπνοδωμάτια και τους διαδρόμους, συνειδητοποιεί ότι τα παιδιά της Μις Πέρεγκριν ήταν κάτι περισσότερο από ασυνήθιστα. Μπορεί να ήταν επικίνδυνα. Μπορεί δικαιολογημένα να βρίσκονταν σε καραντίνα σε ένα ερημονήσι. Και με κάποιο τρόπο –όσο αδιανόητο κι αν μοιάζει– μπορεί να είναι ακόμη ζωντανά.
Μία ανατριχιαστική ιστορία φαντασίας εικονογραφημένη με βίντατζ φωτογραφίες που στοιχειώνουν, το Μις Πέρεγκριν – Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά θα ενθουσιάσει ενήλικες, εφήβους και οποιονδήποτε απολαμβάνει μια περιπέτεια στις σκιές.