Μια παρτίδα τάβλι είναι η ζωή. Και ενώ ο Νόμος των Πιθανοτήτων ορίζει ότι έχεις ίσες ευκαιρίες να φέρεις εξάρες όσο και ασόδυο, η πραγματικότητα το ανατρέπει αυτό. Όσο και να χτυπάς τα πούλια στο ξύλο με δύναμη για να εξορκίσεις το ασόδυο, αυτό… σου κλείνει πονηρά το μάτι και σε περιμένει στη γωνιά.
…
Τρανταχτό παράδειγμα της διαπίστωσης αυτής, οι ζωές της Βιολέτας και της Άντας. Δύο εκ των πολλών χαρακτήρων που παρελαύνουν από το μυθιστόρημα «Μοιράζομαι και ωριμάζω» της Καίτης Γρίσπου, που κυκλοφόρησε το 2011 από την Άνεμος εκδοτική.
Κάποια στιγμή, στα παιδικά τους χρόνια, η ζωή έφερε κακή ζαριά και για τις δυο. Βέβαια για την Βιολέτα στη συνέχεια έφερε και κάτι εξάρες, ενώ για η Άντα είχε κολλήσει επί σειρά ετών στο ασσόδυο! Οι ζωές των κοριτσιών είναι μόνο δύο από τις διαδρομές που θα ακολουθήσει το μυθιστορηματικό τρένο της Καίτης Γρίσπου.
Με “μηχανή” την έμπνευση και “βαγόνι” την πένα της συγγραφέως, θα περιπλανηθείτε σε ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες διαδρομές. Άλλες μπλέκονται μεταξύ τους και άλλες κινούνται παράλληλα, όπως ακριβώς και οι γραμμές των τρένων. Διαδρομές που θα σας θυμίσουν καταστάσεις που έχετε βιώσει και εσείς ή καταστάσεις που δεν θα θέλατε να ζήσετε σε καμία περίπτωση.
Επειδή όμως όλα είναι μέσα στο πέρασμα μας από τη ζωή αυτή, είναι ίσως προτιμότερο να τις βιώσουμε μέσα από ένα μυθιστόρημα και να προβληματιστούμε σχετικά (αναθεωρώντας ίσως και τον τρόπο που ζούμε) παρά να γίνουμε πρωταγωνιστές τους στην πραγματικότητα, χάνοντας τον μπούσουλα και κάνοντας πιθανόν λανθασμένες επιλογές.
Αυτός είναι και ο υψηλός στόχος της ανάγνωσης ενός μυθιστορήματος που εκτός από το να μας ψυχαγωγήσει, προσπαθεί να μας διδάξει και να διευρύνει τους ορίζοντες μας. Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Τι φέρνει στην επιφάνεια ένας κοινός διαρρήκτης;
Τι εμποδίζει μια μοναχή να αποσχηματιστεί;
Τι οδηγεί στην αυτοκτονία έναν γιατρό;
Τι γράφει στη διαθήκη του ένας καπετάνιος;
Τι θα συμβεί όταν δύο αδέσποτα σκυλιά παρασύρουν ένα mountain bike και τον αναβάτη του;
Ποια συγκυρία έφερε δίπλα-δίπλα μια πολυτραυματία ειδική-φρουρό και τη σκηνογράφο του Εθνικού Θεάτρου;
Πώς ένας θάνατος μπορεί να είναι αφετηρία ελπίδας, η αυγή της ζωής;
Μια πολύχρωμη σβούρα που τυλίγει με το κορδόνι της φαινομενικά άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, που είναι όμως οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.
Γιατί…
Ο πόνος λιγοστεύει όταν έχει συμπαραστάτες
Η μνήμη διατηρείται όταν τροφοδοτείται
Η αγάπη μεγαλουργεί όταν εμβολιάζεται