Υπόθεση βιβλίου
Σε μια κοιλάδα μαγευτική, βαθιά χωμένη ανάμεσα σε πανύψηλα βουνά, με ένα ήρεμο ποταμάκι να κυλάει πάνω της, να την δροσίζει με τα νερά του, εκεί συμβαίνει κάτι μαγικό! Όλα τα ζώα που ζουν εκεί, έχουν λαλιά! Ναι, όλα τα ζώα, τα μικρά, τα μεγάλα, ακόμη και τα έντομα έχουν ανθρώπινη φωνή και μιλούν μεταξύ τους!
…
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό που ο ουρανός μόλις άρχιζε να ροδίζει και ο ήλιος δεν είχε προλάβει ακόμη να ανατείλει, άρχισε να βγαίνει σιγά σιγά από ένα μικρό αυγό, τόσο μικρό όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας, ένα έντομο. Ήταν ένα ζουζούνι με ένα ζευγάρι διάφανα φτερά, έξι πολύ λεπτά ποδαράκια και μια μακριά ουρά σαν ψαλίδι.
…
Βγαίνοντας από το αυγό του το μικρούτσικο έντομο, παραζαλισμένο καθώς ήταν, ξεκίνησε να τεντώνεται, ένα ένα τα πόδια του στην αρχή, μετά τα φτερά του να τα ξεδιπλώνει και να προσπαθεί όπως όπως να πετάξει. Μετά από λίγο, με το πέταγμά του να είναι πολύ πιο επιδέξιο από το αρχικό, ξεκινάει τις εξερευνήσεις! Πάνω από το ποτάμι, πάνω από το ολάνθιστο λιβάδι να θαυμάζει κάθε λουλουδάκι του και τέλος πάνω από ένα ροζ ανθισμένο τριαντάφυλλο, που είχε πάνω του μια μέλισσα.
Η Ζουλού -έτσι έλεγαν την μέλισσα- ήταν πολύ απασχολημένη να μαζεύει την γύρη για να την πάει στη φωλιά ώστε να γίνει μέλι. “Αχ, έλα να παίξουμε λίγο, έτσι, μια σταλίτσα να παίξουμε” την παρακαλούσε η Μέι, το μικρό ζουζουνάκι που παρακολουθήσαμε από την αρχή.
…
“Αύριο παίζουμε, άσε με τώρα, δεν μπορώ, έχω δουλειά σου λέω.”
“Μα εγώ ως αύριο δεν θα υπάρχω!”
“Τι εννοείς δεν θα υπάρχεις;” ρώτησε απορημένη η Ζουλού.
“Απλά δεν θα υπάρχω! Δεν θα ζω”.
“Και γιατί δεν θα ζεις;”
“Γιατί είμαι εφημερόπτερο!”
…
Και τι σημαίνει εφημερόπτερο; Σημαίνει αυτό ακριβώς! Πως αυτό το μικρό έντομο ζει για μία μόνο μέρα!
Το σκέφτηκε από εδώ η μελισσούλα η Ζουλού, το σκέφτηκε από την άλλη και κατέληξε πως δεν θα γινόταν και κανένα μεγάλο κακό εάν έκανε ένα μικρό διάλειμμα για να παίξει με την συμπαθέστατη Μέι. Συμφώνησαν να παίξουν κρυφτό! Η Μέι κρύφτηκε πολύ καλά πίσω από μια παπαρούνα και η Ζουλού την έψαχνε πίσω από πολλά πολλά λουλούδια! Όταν πια φανερώθηκε γέλασαν με την καρδιά τους και οι δυό -πια- φίλες χωρίστηκαν για να συνεχίσουν αυτό που έκαναν. Η Ζουλού την δουλειά της και η Μέι να γνωρίσει τον κόσμο!
Να! Ένα μυρμήγκι περπατά φορτωμένο με ένα μεγάλο σπόρο σιταριού στην πλάτη του! Η Μέι πολύ φιλικά το πλησιάζει και μαθαίνει πως λέγεται Ρόκο και μαζεύει τροφή για τον χειμώνα. Πρέπει να μεταφέρει γρήγορα τον σπόρο στην φωλιά του ώστε να ξαναβγεί για να βρει κι άλλους, πολλούς σπόρους για να γίνουν εφόδια για τον χειμώνα.
…
Έλα, Ρόκο, χόρεψε λίγο μαζί μου, έστω και λιγάκι. Σε παρακαλώ, κάνε μου τη χάρη”, τον παρακάλεσε η Μέι. “Μα δεν άκουσες τι σου είπα; Έχω δουλειά. Αύριο θα χορέψουμε”, της είπε το μυρμήγκι για να την αποφύγει.
…
Ουφ! Άντε πάλι τα ίδια! Η Μέι πρέπει ξανά να εξηγήσει τα πως και τα γιατί της ύπαρξής της. Όμως χαλάλι! Ο Ρόκο δέχεται να αφήσει κατά μέρος για λίγο τη δουλειά του, και να χορέψει μαζί της. Έτσι και έκαναν λοιπόν! Για μουσική τους είχαν τα τζιτζίκια και έκαναν φιγούρες και κέφι τρελό!
Μα η Μέι πάλι πέταξε μακριά να δει και να ζήσει όσα περισσότερα μπορούσε. Και να, πάνω στο λουλούδι ενός γαϊδουράγκαθου κάθεται μια πεταλούδα ανοιγοκλείνοντας περήφανα τα μεγάλα, πλουμιστά φτερά της και πίνει το νέκταρ του. Το όνομά της είναι Λίλη, έχει πολλή δουλειά να κάνει και δεν έχει ώρα για φιλίες και κυνηγητό που της πρότεινε η Μέι. Όμως, μαθαίνοντας την μικρή της ιστορία, ξανασκέφτεται τις προτεραιότητές της και αποφασίζει να πετάξει όσο πιο γρήγορα μπορεί ώστε να δυσκολευτεί η Μέι να την φτάσει στο κυνηγητό! Και πράγματι, έπαιξαν πολλή πολλή ώρα μέχρι που η Λίλη κουράστηκε πολύ και η Μέι έφυγε, απόγευμα πια, να δει κι άλλο τον κόσμο.
Πετώντας είδε μια ήρεμη λιμνούλα που στα νερά της καθρεφτιζόταν ένα άλλο εφημερόπτερο! Χαρούμενη η Μέι πήγε προς το μέρος του και συστήθηκαν, έγιναν φίλοι, έπαιξαν, τραγούδησαν, γέλασαν, ένωσαν τις ουρίτσες τους και πέρασαν ένα υπέροχο απόγευμα! Είχε βραδιάσει για τα καλά όταν η Μέι γέννησε μικρά μικρά αυγουλάκια σε μια σχισμή ενός βράχου στις όχθες της λίμνης και γεμάτη από υπέροχες γνωριμίες και μοναδικές εμπειρίες έκλεισε τα μάτια της και αποκοιμήθηκε αμέσως.
Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί…
Μα, για σταθείτε! Δεν θα σας τα πω όλα τώρα εδώ! Α! Όχι, η συνέχεια υπάρχει στο βιβλίο!
Αγοράστε το «Μια μέρα μόνο», του Νίκου Αντωνίου, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Ένα βιβλίο τρυφερό, συγκινητικό και αβρό -το «Μια μέρα μόνο», του Νίκου Αντωνίου- που φανερώνει στον αναγνώστη μεγάλες αλήθειες της ζωής. Ένα μάθημα για όσους αφήνουν να περνούν οι μέρες της ζωής τους ελπίζοντας και ποντάροντας πάντα στην επόμενη ημέρα, χάνοντας έτσι όλα αυτά που θα τους έδιναν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν, βελτιώνοντας τις συνθήκες και τη χροιά της ζωής τους.
Η Μέι, η μικρή ηρωίδα του βιβλίου, είναι ένα εφημερόπτερο που γνωρίζοντας εξ αρχής την διάρκεια της ζωής της, δεν αφήνει στιγμή να πάει χαμένη. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να αναβάλλει για την επόμενη ημέρα, μιας και γι’ αυτήν δεν υπάρχει επόμενη ημέρα. Έτσι ζει, γεμίζει εμπειρίες, εικόνες, συναισθήματα και απολαμβάνει το κάθε λεπτό της ζωής της βοηθώντας και τους άλλους, τους νέους της φίλους, να βρουν κάποια χαρά και κάποια ισορροπία, ανάμεσα στις υποχρεώσεις και την ξεκούραση, την διασκέδαση και την δουλειά.
Ένα βιβλίο λιτό και απέριττο που διηγείται μια ιστορία που καλά θα είναι να διαβάσουν οι μικροί και νεαροί αναγνώστες μα και ακόμη χρησιμότερο οι μεγαλύτεροι που έχουν χάσει προ πολλού την ξεγνοιασιά, τη χαρά και το χαμόγελο βαθιά μέσα στον κόσμο των ενηλίκων.
Η εικονογράφηση εκφραστική, αφαιρετική και ιδιαζόντως εντυπωσιακή. Ο συνδυασμός κειμένου και εικόνων δημιούργησε ένα βιβλίο που αναταράζει την κοσμοθεωρία σου και όταν το αφήσεις από τα χέρια σου, αισθάνεσαι πιο δυνατός, πιο αποφασισμένος, με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.
Βρείτε το, αποκτήστε το, διαβάστε το και… αφήστε το να σας αλλάξει!
Οπισθόφυλλο:
Τι θα προφταίνατε να κάνετε αν η ζωή σας ήταν τόσο σύντομη που διαρκούσε μόνο μια μέρα; Να διαβάσετε, να παίξετε, να χαρείτε για μια ζωή; Μμμ, όχι βέβαια. Αν ήσασταν όμως η Μέι; Ίσως και να μπορούσατε να κάνετε πολλά, πάρα πολλά. Γιατί η Μέι είναι ένα εφημερόπτερο, το έντομο με την πιο σύντομη ζωή στον κόσμο. Και ζει μονάχα για μια μέρα, ούτε λεπτό παραπάνω. Και μέσα σε αυτή τη μια μέρα η Μέι γνωρίζει τον κόσμο, κάνει φίλους, μαθαίνει να αγαπά, χαίρεται τη ζωή.
Το Μια μέρα μόνο είναι μια γλυκιά και συγκινητική ιστορία που μας δείχνει ότι δεν έχει σημασία ο χρόνος, αλλά η θέληση για ζωή και πόσο όμορφα τη ζούμε. Όση και να ‘ναι…
Αγοράστε το «Μια μέρα μόνο», του Νίκου Αντωνίου, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Μια μέρα μόνο
Συγγραφέας
Νίκος Αντωνίου
Εικονογράφος
Ναταλία Καπατσούλια
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ημερομηνία έκδοσης
9 Νοεμβρίου 2020
Αριθμός σελίδων
29
ISBN
978-960-03-6812-3
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη