…
Δεν ήθελα να πάω στο δάσος
Προσπάθησα πολλές φορές να το πω, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη.
…
Η καημένη η Κοκκινοσκουφίτσα είχε ένα μικρό τοσοδούλι καλαθάκι και έναν μεγάλο, τεράστιο φόβο μέσα στην καρδούλα της. Μια κόκκινη, κατακόκκινη πανέμορφη κάπα και έναν δισταγμό να εξωτερικεύσει την αγωνία και τους φόβους της.
…
Οι εντολές της μαμάς ξεκάθαρες.
“Μη λοξοδρομήσεις, μη χασομερήσεις, μη μιλήσεις σε αγνώστους”.
Μη, μη, μη! Και μετά από λίγο… βγήκα έξω.
…
Όση σιγουριά έχουν τα λόγια της μαμάς της, τόση και η ανασφάλεια που νιώθει η Κοκκινοσκουφίτσα να της παγώνει το αίμα.
Είναι ο φόβος του κακού λύκου -και όχι μόνο- που κάνει την καρδιά της Κοκκινοσκουφίτσας να σφίγγεται από πανικό. Και είναι η καρδιά κάθε μικρού παιδιού που προσπαθεί να πάρει θάρρος από την σιγουριά του γονέα και να καταπνίξει τους φόβους του ολομόναχο χωρίς τελικά να το καταφέρνει.
Γι αυτό το φόβο που συχνά κατακλύζει τις παιδικές ψυχούλες γράφτηκε αυτό το παραμύθι και δεν εννοώ το γνωστό της Κοκκινοσκουφίτσας, αλλά το νέο, το «Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα» του Βασίλη Κουτσιαρή που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2014 από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη. Βασισμένο σε μια εξαιρετική και πρωτότυπη ιδέα, με υπέροχη, εκφραστική, άριστη εικονογράφηση από την Θέντα Μιμηλάκη και πολύ προσεγμένη έκδοση, έρχεται να δείξει στα παιδιά, τον σωστό τρόπο να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους. Με όχημα το γνωστό παραμύθι που αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά, και δεν κουράζονται να ξαναδιαβάζουν οι μεγάλοι, απλώνει ένα χέρι βοήθειας και στους δύο υποστηρίζοντάς τους και καθοδηγώντας τους στην σωστή αντιμετώπιση του φόβου.
Το «Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα» είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο γεμάτο τρυφερότητα, κατανόηση, ευαισθησία και μια απίστευτη ανατροπή στην πλοκή του. Μια ανατροπή που θα κάνει το γνωστό παραμύθι να περάσει στην πραγματικότητα!
Στο τέλος του βιβλίου μάλιστα, η ψυχολόγος Μαρία Δρόσου έχει γράψει ένα κείμενο για το συναίσθημα του φόβου. Μιλά για τον φόβο και την “μορφή” που έχει ανάλογα με την ηλικία του παιδιού ή του εφήβου και για το πως πρέπει οι ενήλικες να αντιμετωπίζουν, να βοηθούν αλλά και να βρίσκουν λύσεις για να υπερνικούν τα παιδιά τον φόβο τους.
Ένα βιβλίο χρήσιμο σε μικρούς και μεγάλους, ένα βιβλίο που όταν τελειώσεις την ανάγνωσή του νιώθεις πως κέρδισες πραγματικά που το διάβασες. Όσο για τους μικρούς; Είναι βέβαιο πως θα το διαβάζουν ξανά και ξανά μαθαίνοντας πως να αντιμετωπίζουν σωστά τους φόβους τους!΄
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Δεν ήθελα να πάω στο δάσος. Προσπάθησα πολλές φορές να το πω, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη.
Οι εντολές της μαμάς ξεκάθαρες. «Μη λοξοδρομήσεις, μη χασομερήσεις, μη μιλήσεις σε αγνώστους».
Μη, μη, μη! Και μετά από λίγο. βγήκα έξω.
(Βασίλης Κουτσιαρής)
Το κάθε παιδί χρειάζεται την εμπειρία του για να υπερνικήσει και να επιβληθεί σε αυτά που το φοβίζουν, ώστε να μπορέσει με επιτυχία να ωριμάσει ως ένας λειτουργικός ενήλικας. To κορίτσι της ιστορίας μας μίλησε ανοιχτά για τον φόβο του, ζήτησε βοήθεια και έτσι τον νίκησε μια για πάντα!
(Μαρία Δρόσου, ψυχολόγος)
Ολυμπία Κατσένη