Εκδόσεις Δίαυλος, 2016
Σελ. 161
Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται οι αντιλήψεις του ανθρώπου για τον Κόσμο και το Σύμπαν, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, και οι υπάρχουσες κοσμολογικές θεωρητικές απόψεις για την δημιουργία, ενώ προτείνεται η «θεωρία των σημειακών φορτίων», προς συμπλήρωση ή και αντικατάσταση των μέχρι σήμερα επικρατέστερων κοσμολογικών θεωριών.
Η θεωρία των σημειακών φορτίων λέει τα εξής:
Στην αρχή ο Κόσμος αποτελείτο από ένα τεράστιο κενό, άπειρο σε μέγεθος, απόλυτο κενό. Κάποια στιγμή, συνέβη η εξής ανωμαλία. Δημιουργήθηκε ένα στοιχειώδες σωματίδιο, που δεν είχε ούτε μάζα ούτε διαστάσεις. Το μοναδικό χαρακτηριστικό αυτού του σωματιδίου ήταν η εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας ισοδύναμης με την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα σωματίδιο με φορτίο ίσο με το ένα τρίτο του φορτίου του πρωτονίου. Το σωματίδιο αυτό η θεωρία το ονόμασε «σημειόνιο». Για την κάλυψη αυτής της ανωμαλίας, δημιουργήθηκαν σωματίδια με ακριβώς αντίθετο φορτίο, τα «αντισημειόνια». Έτσι ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση παραγωγής σημειονίων και των αντισημειονείων, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, στα όρια των Συμπάντων και των Αντισυμπάντων. Η παραγωγή σημειονίων και αντισημειονίων γινόταν χωρίς την κατανάλωση ενέργειας. Τα σωματίδια με αντίθετο φορτίο έλκονται μεταξύ τους, τα δε σωματίδια με το ίδιο φορτίο απωθούνται. Αυτή την έλξη, ή την άπωση, που αντιστοιχεί στη σημερινή ηλεκτρομαγνητική δύναμη, η θεωρία την ονόμασε «σημειονική αλληλεπίδρση». Η σημειονική αλληλεπίδραση ήταν η αιτία που πολλές φορές, σημειόνια αιχμαλώτιζαν αντισημειόνια (ή και αντίστροφα) που τα ανάγκαζαν να εκτελούν γύρω τους περιστροφικές τροχιές. Έτσι σχηματίστηκαν τα «κουαρκ», τα «αντικουαρκ», τα «ηλεκτρόνια» και τα «αντιηλεκτρόνια» που ήταν και αυτά φορτισμένα σωματίδια αλλά, σε αντίθεση με τα σημειόνια και τα αντισημειόνια, τα νέα σωματίδια που δημιουργούνταν είχαν τόσο «μάζα» όσο και «διαστάσεις». Στη συνέχεια, από τα κουαρκ και τα αντικουαρκ δημιουργήθηκαν τα «πρωτόνια» και τα «νετρόνια». Σχηματίστηκε επίσης και ένα παρακλάδι της σημειονικής αλληλεπίδρασης, η «πυρηνική σημειονική αλληλεπίδραση» που συγκόλλησε τα πρωτόνια και τα νετρόνια και δημιούργησε τους πυρήνες των ατόμων. Η πυρηνική σημειονική αλληλεπίδραση αντιστοιχεί στην ισχυρή πυρηνική δύναμη που δέχεται σήμερα η επιστήμη. Από τους πυρήνες και τα ηλεκτρόνια δημιουργήθηκαν τα «άτομα» και τα «αντιάτομα». Μεταξύ των ατόμων και αντιατόμων δημιουργήθηκε η «ατομική σημειονική αλληλεπίδραση», που αντιστοιχεί στη βαρύτητα, με τα άτομα να έλκουν τα όμοιά τους άτομα και να απωθούν τα αντιάτομα, τα δε αντιάτομα, να έλκουν τα όμοιά τους αντιάτομα. Η αντιστροφή αυτή έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργηθούν μεγάλες συγκεντρώσεις ύλης και μεγάλες συγκεντρώσεις αντιύλης. Από αυτές τις συγκεντρώσεις δημιουργήθηκαν στη συνέχεια τα Αστέρια, τα Ηλιακά συστήματα, οι Γαλαξίες, το Σύμπαν, τα Σύμπαντα, τα Αντισύμπαντα και ο Κόσμος…
Διαβάστε το.
Ο Βαγγέλης Τάλιος γεννήθηκε στη Δράμα, αλλά έζησε και μεγάλωσε στη γενέτειρά του πατέρα του, την Αγιάσο της Μυτιλήνης. Υπηρέτησε ως μόνιμος αξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό, από το οποίο αποχώρησε με τον βαθμό του Υποπλοιάρχου. Παράλληλα σπούδασε Μηχ/γος-Ηλεκτρολόγος στο ΕΜΠ και εργάστηκε ως μελετητής και ως κατασκευαστής μηχανικός στο αντικείμενο που σπούδασε. Η αγάπη του για τις Θετικές Επιστήμες είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσει την «θεωρία των σημειακών φορτίων», που πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και την οποία φιλοδοξεί να ολοκληρώσει με δύο νέες θεωρίες, την «ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων και των φυσικών θεωριών» και τη «θεωρία της δημιουργικής ύλης και της αντιύλης».