Ήταν ένα απόγευμα Κυριακής και ως συνήθως η μάνα μου είχε πάρει αγκαζέ το τηλέφωνο και επιδιδόταν στο αγαπημένο της λακριντί. Στη συζήτηση διέκρινα μια αναστάτωση την οποία τόνιζαν επιφωνήματα όπως: «σώωωωπα» ή «μη μου το λες!!!» που παρότρυναν βέβαια τον συνομιλητή της να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Όταν τέλειωσε το τηλεφώνημα μάθαμε και εμείς το συνταρακτικό νέο. Η ξαδέλφη Ελευθερία αρραβωνιάστηκε και σύντομα θα ερχόταν εις γάμου κοινωνία με έναν Κινέζο! Το τι άκουσαν τα αφτιά μου εκείνον τον καιρό δεν περιγράφεται! Είναι λέει, ευτυχώς, λίγο κίτρινος λες και αν ήταν πολύ θα ήταν κακός άνθρωπος. Όλοι πίστευαν, μέχρι βέβαια που αποδείχτηκε το αντίθετο, ότι ο μέλλον γαμπρός μας θα τρεφόταν μόνο με ρύζι και θα γυρνούσε μέσα και έξω από το σπίτι με μια ρόμπα που από τους πιο σπουδαγμένους επισημάνθηκε ότι ονομάζεται κιμονό, και ένα σωρό άλλα που θα προτιμούσα να ξεχάσω.
Αν άκουσα εγώ τόσα πράγματα, φανταστείτε τι θα άκουσε η Θοδώρα! Ποια Θοδώρα; Μα η ηρωίδα του βιβλίου της Λένας Μερίκα «Με κύμινο και αγάπη». Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2000 και έλαβε έπαινο από τον κύκλο Ελληνικού Παιδικού βιβλίου και το βραβείο Ιπεκτσί 2000 – 2001.
Στο εφηβικό αυτό μυθιστόρημα η Θοδώρα είναι η μικρότερη κόρη μιας οικογένειας που έχει άλλα δύο παιδιά: την Δέσποινα και τον Άλκη. Ο κανακάρης της οικογένειας (βλέπε Άλκης) σπουδάζει στην Αγγλία και έρχεται στην Ελλάδα για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Μαζί του φέρνει να φιλοξενήσει και μια φίλη του (τάχαμου τάχαμου) η οποία όπως αποδεικνύεται είναι Τουρκικής καταγωγής. Η καταγωγή της Νικέτ δημιουργεί τριών ειδών αντιδράσεις στην οικογένεια. Η γιαγιά, που αν και έχει γεννηθεί στην Αθήνα, η καταγωγή της είναι από τη Σμύρνη, αρνείται να συμβιώσει με την αλλόθρησκη. Οι γονείς της οικογένειας κρατούν μια ουδέτερη στάση, ελπίζοντας ότι ο έρωτας του γιου τους για την Νικέτ θα περάσει με τον καιρό. Τέλος οι δύο αδερφές είναι ενθουσιασμένες με την καλόκαρδη και χαρωπή φίλη του αδερφού τους. Ένα απρόοπτο όμως συμβάν θα αλλάξει τη στάση της οικογένειας απέναντι στη Νικέτ… Η συνέχεια, φυσικά, στις σελίδες του βιβλίου!
Η γραφή της Λένας Μερίκα δροσερή και γεμάτη χιούμορ, όπως πάντα, κράτησε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Το θέμα του βιβλίου είναι πολύ πρωτότυπο και συγχρόνως επίκαιρο μιας και τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε προσπάθειες σύσφιξης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η συγγραφέας, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της περνάει μηνύματα χρησιμοποιώντας το χιούμορ ως φορέα τους. Ένα άλλο στοιχείο του βιβλίου που εκτίμησα δεόντως ήταν οι ζωντανές περιγραφές φαγητών. Περιγραφές που μου θύμισαν έντονα ένα άλλο βιβλίο της Λένας Μερίκα (το «αγάπες τηγανιτές») και που όπως και τότε, έτσι και τώρα με έκαναν να νιώσω μια έντονη λιγουρίτσα στο στομάχι μου. Το πάντρεμα της κουζίνας με την λογοτεχνία είναι κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα στα έργα της Λένας Μερίκα, μιας και συνδυάζει δύο από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής μου.
Εν κατακλείδι, το «με κύμινο και αγάπη» είναι ένα δροσερό, λαχταριστό και με ιδιαίτερο χιούμορ μυθιστόρημα που δεν στερείται όμως μηνυμάτων και προβληματισμού, στοιχεία που το κάνουν ιδανικό ανάγνωσμα για όλες τις ηλικίες. Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Δευτέρα:
Μακαρόνια με κιμά, και η είδηση ότι ο αδελφός μου καταφτάνει από την Αγγλία παρέα με μια «φίλη» του.
Τρίτη:
Πέρκα πλακί, και η άφιξη του «ζεύγους» Άλκη-Νικέτ. Ψύλλοι στ’ αυτιά της γιαγιάς.
Τετάρτη:
Φασολάδα με λακέρδα, και η αποκάλυψη – βόμβα σχετικά με την εθνικότητα της Νικέτ. Ο Μίλτος κι εγώ αναλαμβάνουμε δράση: την παρακολουθούμε στενά.
Πέμπτη:
Γαλοπούλα γεμιστή, και η φαντασία μας οργιάζει. Η αδελφή μου βρίσκει τον «άντρα της ζωής της».
Παρασκευή:
Χοιρινό με σέλινο, και η υποψία ότι οι «εχθροί» μας δε διαφέρουν και τόσο από μας…
Σάββατο:
Με θεσπέσια ντολμαδάκια γιαλαντζί η Νικέτ σαγηνεύει ακόμα και τη γιαγιά που καίγεται να μάθει το μυστικό: να ‘ναι το κύμινο που δίνει τόση νοστιμιά;
Κυριακή:
Κατσικάκι ριγανάτο, και μια σειρά από ευτράπελα γεγονότα οδηγούν στη λέξη κλειδί για τον καλό ντολμά, αλλά και για τις καρδιές των ανθρώπων:
ΑΓΑΠΗ!