Υπόθεση βιβλίου
Ο παππούς της Μόλυ ζούσε εδώ και τρία χρόνια σε ένα πολύ ωραίο μέρος. Ήταν μεγάλο, άνετο, με ωραία χρώματα. Έξω από το κτήριο βρίσκονταν τεράστιοι κήποι με όλων των ειδών τα δέντρα και τα λουλούδια. Λουλούδια που μοσχομύριζαν μέρα και νύχτα, όλες τις εποχές του χρόνου.
…
Και δε σταματούσαν εκεί οι ομορφιές του. Υπήρχε και μια μικρή λίμνη γεμάτη με ψαράκια που μπορούσε κανείς να τα ταΐσει και να διασκεδάσει για ώρα με τα καμώματά τους. Τι αγώνα και τι κόλπα έκαναν για να φτάσει το καθένα τους πρώτο την τροφή! Και ο παππούς της Μόλυ πήγαινε στη λιμνούλα. Σχεδόν κάθε απόγευμα εκεί ήταν.
Μα ότι κι αν έκαναν τα ψαράκια, όσο αστεία κι αν ήταν, ο παππούς δεν χαμογελούσε, δεν κουνιόταν, ούτε μιλούσε ποτέ σε κανέναν. Αυτό συνέβαινε γιατί ο παππούς της Μόλυ, ο κύριος Στιούαρτ, ήταν άρρωστος, και το κτήριο που ζούσε ήταν ένα νοσοκομείο που περιέθαλπτε ανθρώπους σαν τον παππού της. Ανθρώπους που ήταν άρρωστοι και δεν μπορούσαν να μιλήσουν.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του νοσοκομείου αυτού ποτέ δεν είχαν ακούσει την φωνή του. Ούτε στη Μόλυ που τον επισκεπτόταν συχνά με τον πατέρα της τον Πήτερ, είχε πει κάτι, παρ’ όλα τα παρακάλια της. Ούτε νεύμα δεν έκανε, για να νιώσουν πως τους καταλαβαίνει. Κανείς δεν ήξερε τι είχε, ούτε αν θα κατάφερνε να επικοινωνήσει ξανά. Για την ακρίβεια όλοι είχαν χάσει προ πολλού τις ελπίδες τους. Όλοι; Όχι όλοι!
Η Μόλυ ήλπιζε με όλη της την αγνή ψυχή πως θα έρθει η μέρα που ο παππούς της θα την θυμηθεί και θα της ξαναμιλήσει. Στις επισκέψεις της καθόταν και έπαιζε πάντα κοντά του έτσι ώστε να μπορεί να την βλέπει. Μια φορά δε, που η Μόλυ κι ο παππούς της ήταν στην λιμνούλα, πέρασε έξω από τον φράχτη του νοσοκομείου ένας κύριος με ένα μικρό πόνι. Η Μόλυ έτρεξε προς το μέρος του και δεν χόρταινε να κοιτάζει το όμορφο αλογάκι.
…
“Είναι πόνι, έτσι λένε τα μικρόσωμα άλογα”, της είπε ο κύριος που ήταν από το διπλανό χωριό.
“Και πως το λένε;” ρώτησε η Μόλυ.
“Μάτζικ, μαγεία!” απάντησε ο γείτονας.
“Μάτζικ, τι υπέροχα μάτια που έχεις”, είπε το κορίτσι βλέποντας τα καταγάλανα μάτια του αλόγου. Μετά χάιδεψε το άσπρο τρίχωμά του και το αγκάλιασε από το κεφάλι. Το αλογάκι έδειχνε να το ευχαριστιέται.
…
Και τότε ήρθε μια λαμπρή ιδέα στην Μόλυ. Παρακάλεσε λοιπόν τον ιδιοκτήτη του αλόγου να το φέρει για λίγο μέσα στον περίβολο του νοσοκομείου. Ήθελε, βλέπετε, να το δει και ο παππούς της! Γιατροί και νοσοκόμοι βλέποντας το πόνι να πηγαίνει προς την λιμνούλα, έσπευσαν με σκοπό να διώξουν από το προαύλιο την Μάτζικ. Μα εκείνη είχε προλάβει να ακουμπήσει το κεφάλι της στα γόνατα του παππού της Μόλυ!
Οι γιατροί φώναζαν, οι νοσοκόμοι φώναζαν, ο πατέρας της Μόλυ φώναζε, ο ιδιοκτήτης απολογούνταν, η Μόλυ σχεδόν έκλαιγε, και όλα αυτά, μα όλα αυτά, σταμάτησαν όταν…
Ίσως να φαντάζεστε τι έγινε, ίσως και όχι. Γεγονός είναι πάντως πως θα μάθετε την εξέλιξη της ιστορίας μας όταν με το καλό διαβάσετε το «Μάτζικ το πόνι που γιατρεύει», του Βασίλη Παπαθεοδώρου… μην αργείτε!
Αγοράστε το «Μάτζικ το πόνι που γιατρεύει», του Βασίλη Παπαθεοδώρου, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Αν και έχω αφήσει προ πολλού την την ηλικιακή ομάδα που απευθύνεται, είμαι κατενθουσιασμένη με κάθε ένα ξεχωριστά από τα βιβλία της σειράς των εκδόσεων Καστανιώτη, «Απρόσμενοι Φίλοι»! Ναι, απευθύνεται σε παιδιά αλλά έχει τόσα να προσφέρει και σε εμάς τους μεγάλους.
Να, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το «Μάτζικ το πόνι που γιατρεύει»! Ένα υπέροχο ζώο -στην περίπτωσή μας ένα θηλυκό πόνι, η Μάτζικ- αγγίζει με μοναδικό τρόπο την ζωή κάποιων ανθρώπων και την οδηγεί σε λαμπρότερα μονοπάτια.
Ο τρόπος που το κείμενο του ταλαντούχου Βασίλη Παπαθεοδώρου, πλέκεται με την εξαιρετική εικονογράφηση της Λίλας Καλογέρη, δημιουργεί ένα άρτιο προεφηβικό ανάγνωσμα που ψυχαγωγεί, ενημερώνει και ωφελεί ποικιλοτρόπως τον αναγνώστη του, όποια και να είναι η ηλικία αυτού.
Πιστεύω ακράδαντα ότι όλα τα βιβλία της σειράς «Απρόσμενοι Φίλοι» θα πρέπει να βρίσκονται σε κάθε βιβλιοθήκη και να δίνουν έμπνευση σε όλους μας. Ναι, ακόμα και κάποια ζώα μπορούν να γίνουν φάροι στη ζωή μας, ίσως, ιδιαίτερα κάποια ζώα… Διαβάστε το!
Οπισθόφυλλο:
ΗΠΑ: Η Μάτζικ είναι μια μικροσκοπική φοράδα που δουλειά της είναι να βοηθά αρρώστους. Άνθρωποι με βαριές ασθένειες, που δεν μπορούν να κινηθούν ή να επικοινωνήσουν, βρίσκουν στην Μάτζικ έναν πολύτιμο φίλο. Έναν φίλο, που για να επικοινωνήσουν μαζί του, θα έκαναν τα πάντα. Ακόμα και να πουν τις πρώτες τους λέξεις μετά από πολύ καιρό. Γιατί με την αγάπη μπορεί να γίνει πραγματικότητα ακόμα και το αδύνατο.
Η σειρά «Απρόσμενοι Φίλοι» απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Οι ιστορίες είναι βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά ηρωισμού, πίστης και αφοσίωσης ζώων, ενώ κάθε βιβλίο περιλαμβάνει παράρτημα με τα πραγματικά γεγονότα, καθώς και βασικές γνώσεις σχετικές με την κάθε ιστορία.
Αγοράστε το «Μάτζικ το πόνι που γιατρεύει», του Βασίλη Παπαθεοδώρου, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Μάτζικ το πόνι που γιατρεύει
Συγγραφέας
Βασίλης Παπαθεοδώρου
Εικονογράφος
Λίλα Καλογερή
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Καστανιώτης
Ημερομηνία έκδοσης
Ιούνιος 2021
Αριθμός σελίδων
30
ISBN
978-960-03-6866-6
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη