Από όλους τους λογοτεχνικούς ήρωες της ταλαντούχας Λένας Μερίκα, πιστεύω ότι το ντετεκτιβικό δίδυμο Θεοδώρα-Μίτλος έχει την υψηλότερη θέση στην καρδιά μου! Όπως χιλιάδες Έλληνες αναγνώστες, έτσι κι εγώ, γνώρισα τα δύο αυτά παιδιά στο «Με κύμινο και αγάπη», τα αγάπησα στο «Κάτι τρέχει με τη μαμά του Σάκη» και τα λάτρεψα στο «Κι αν μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια».
Και να που, μετά ένα χρόνο μετά από την κυκλοφορία του τελευταίου, η κυρία Μερίκα -προς τέρψη των αναγνωστών της, αλλά και όλων αυτών που θα προστεθούν τώρα στην ομάδα- “ξαναχτυπά” με μια νέα ιστορία στην οποία πρωταγωνιστές είναι οι λατρεμένοι μας Θεοδώρα και Μίλτος. Κυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2011, από τις εκδόσεις Κέδρος και, όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει, μέρος του εφηβικού αυτού μυθιστορήματος γράφτηκε στο φιλόξενο Σπίτι της Λογοτεχνίας στις Λεύκες της Πάρου. Άλλος ένας λόγος να αγαπούμε το πανέμορφο αυτό νησί των Κυκλάδων!
Ας έρθουμε όμως στο προκείμενο. Θυμάστε που είχαμε αφήσει την ιστορία στο τέλος του «Κι αν μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια»; Ναι, σωστά θυμάστε… μα τι τσακάλια είστε εσείς! Η Θεοδώρα μετά από τις επεισοδιακές ημέρες που πέρασε στο σπίτι του παππού στην Μάνη, αποφασίζει να παρατείνει τις διακοπές της εκεί και να μην ακολουθήσει τους γονείς της που επιστρέφουν στην Αθήνα. Μα, να την! Ήδη τους χαιρέτησε και ετοιμάζεται να ανέβει την σκάλα του σπιτιού…
…
Φσσστ!
Τι ήταν αυτό; Κάτι κουνήθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και τρύπωσε μέσα στο θάμνο δίπλα στα σκαλοπάτια. Να ‘ταν κάνα φίδι, καμιά οχιά ίσως; Τίποτα δεν αποκλείεται… Εμ βέβαια, τι περίμενες Ιούνιο μήνα, σούρουπο, σε ένα χωριό της Μάνης; Μήπως τελικά δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα να διώξω τους γονείς μου προτού ανέβω ασφαλής αυτήν τη σκάλα;
Σφίγγω τα δόντια και ρίχνομαι με θάρρος στην περιπετειώδη ανάβαση. Ντροπή μου! Δεν είμαι δα κάνα χαζό κοριτσάκι, από αυτά που χάνουν τα λογικά τους στη θέα μιας κατσαρίδας! Μόλις έκλεισα τα δεκατέσσερα και πρέπει να αποδείξω σε όλους, και κυρίως στο φίλο και συνέταιρό μου στην ντετεκτιβική επιστήμη, το Μίλτο, που έχει την τάση να με υποτιμά, ότι είμαι μια υπεύθυνη, δυναμική, cool ερευνήτρια σκοτεινών υποθέσεων…
…
Η Θεοδώρα μαζεύει μεν τα κουράγια της και ανεβαίνει την σκάλα -παρ’ όλους τους ανατριχιαστικούς ήχους που μόνο προβλήματα προμηνύουν- αλλά στο τέλος, όταν μπαίνει επιτέλους στο σπίτι, δεν βρίσκει τον παππού της πουθενά. Όλα τα φώτα αναμμένα, τα ποτήρια πάνω στο τραπέζι, το κινητό του στο κομοδίνο… αλλά εκείνος άφαντος. Μυστήριο! Μεγάλο μυστήριο και τρομερή αγωνία για την ηρωίδα! Από το μυαλό του κοριτσιού αρχίζουν να παρελαύνουν τα πιο σκοτεινά, τα πιο απεχθή σενάρια.
Και εκεί που ο τρόμος χιμά σαν γύπας πάνω στην εφηβική της καρδιά, εκείνη την δύσκολη ώρα, αποφασίζει ο Ευάγγελος να δώσει σημεία ζωής! Τον θυμάστε τον Ευάγγελο; Είναι ο αγόρι που γνώρισε η Θεοδώρα στο χωριό του παππού της -μόλις πριν λίγες ημέρες- και που έχει αρχίσει να σημαίνει για εκείνη πολλά περισσότερα από μία απλή καλοκαιρινή γνωριμία των διακοπών…
Μαζί με τον Ευάγγελο, λύνουν το μυστήριο της εξαφάνισης του παππού της, που τελικά… δεν είχε πάει και τόσο μακριά όσο φανταζόταν η Θεοδώρα και σίγουρα όχι χωρίς την θέληση του, όπως ήθελαν μερικά από τα προαναφερόμενα παρελαύνοντα σενάρια!
Είμαστε όμως ακόμα στην αρχή της ιστορίας. Μόλις στην 30η σελίδα από τις 241 που απαρτίζουν το «Μα έχει ο έρωτας γιατρειά;», της Λένας Μερίκα. Η ξαφνική εξαφάνιση της Ταμάρης εξακολουθεί να απαιτεί εξιχνίαση, και ποιος ξέρει τι άλλες προκλήσεις για το αγαπημένο μας δίδυμο Θεοδώρα-Μίλτος, έχει τοποθετήσει η συγγραφέας στις γραμμές του νέου της μυθιστορήματος. Εγώ τρέχω να τις ανακαλύψω… δεν κρατιέμαι!
Όταν έχεις διαβάσει το σύνολο του μέχρι τώρα έργου της Λένας Μερίκα, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κρατάς στα χέρια σου ένα αξιόλογο, ενδιαφέρον, άρτιο και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα. Το αντίθετο θα με εξέπληττε. Όντας στο υψηλό επίπεδο των προηγουμένων δουλειών της, το «Μα έχει ο έρωτας γιατρειά;» έρχεται να μας κρατήσει συντροφιά με την δροσερή γραφή και το εκλεπτυσμένο χιούμορ της κυρίας Μερίκα, και φυσικά με τα κατορθώματα των δύο νεαρών Σέρλοκ Χολμς!
Όπως πάντα, βέβαια, η ταλαντούχα λογοτέχνιδα δεν προσφέρει μόνο όμορφες και απολαυστικές στην ανάγνωση ιστορίες. Στις πράξεις και τα συναισθήματα των ηρώων της κρύβεται η διερεύνηση και ο σχολιασμός σύγχρονων θεμάτων: ο έρωτας (εφηβικός και γεροντοέρωτας), οι οικονομικοί μετανάστες, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, καθώς και η επιβίωση παλαιών -άδικων και παράλογων- αντιλήψεων στην σύγχρονη εποχή.
Κάτι μου λέει μέσα μου ότι οι περιπέτειες της Θεοδώρας και του Μίλτου δεν τελείωσαν εδώ! Εμείς στην Ματιά θα έχουμε τα αυτιά μας τεντωμένα και μόλις ακούσουμε ότι κυκλοφόρησε η συνέχεια -όπως ελπίζουμε και ευχόμαστε να συμβεί σύντομα- θα σας το μαρτυρήσουμε αμέσως! Προς το παρόν, η Θεοδώρα σας περιμένει στην όμορφη Μάνη για να σας αποκαλύψει αν έχει ο έρωτας γιατρειά… εσείς τι λέτε; Έχει;
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μα έχει ο έρωτας γιατρειά;
Όχι, δεν έχει. Η Θεοδώρα το ξέρει από πρώτο χέρι. Απόδειξη, ο ερωτοχτυπημένος παππούς της.
Να είναι ο έρωτας αρρώστια; Υπάρχει άραγε ιός του έρωτα;
Κι αν ναι, υπάρχει θεραπεία; Υπάρχουν ειδικοί γιατροί, ερωτολόγοι;
Τέτοια κρίσιμα ερωτήματα καλείται να απαντήσει το δαιμόνιο ντετεκτιβικό δίδυμο Μίλτος-Θεοδώρα, με κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό και οι ίδιοι – που λίγο ως πολύ τον κολλάνε! Πρέπει όμως, για χάρη του παππού, να διαλευκάνουν ένα καινούργιο μυστήριο: την εξαφάνιση της αγαπημένης του, της Γεωργιανής Ταμάρης. Να έπεσε θύμα μαφιόζων; Να έφυγε οικειοθελώς; Και γιατί;
Πού καταλήγουν; Μα σε ένα νέο ερώτημα: Αν έχει ο έρωτας γιατρειά, θέλουμε στ’ αλήθεια να γιατρευτούμε;
Ο ρατσισμός, οι κοινωνικές προκαταλήψεις, η αξιοπρέπεια, η ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις και άλλα ευαίσθητα θέματα θίγονται εδώ με τον γνωστό χιουμοριστικό και ανάλαφρο τρόπο της Λένας Μερίκα.