Υπόθεση βιβλίου
…
Ο ανδριάντας του Κανάρη φιλοτεχνήθηκε το 1876 από τον Λάζαρο Φυτάλη (1831-1909).
…
Στην αρχή στόλιζα τον κήπο της μεγαλόπρεπης κατοικίας μιας πλούσιας οικογένειας κοντά στον βασιλικό τότε, εθνικό πια κήπο. Μα δεν σας κρύβω πως πολύ χάρηκα που μ’ έφεραν εδώ. Παρά τα τόσα αξιώματα, ναυτόπουλο παρέμεινα, τι γύρευα, λοιπόν, στις αρχοντικές αυλές; Καλύτερα εδώ, στη γειτονιά μου, που’ ναι γεμάτη κόσμο.
…
Ναι, ο ναύαρχος Κανάρης είναι αυτός που μας εξιστορεί τις περιπέτειες του… ανδριάντα του.
Μα για να πλησιάσουμε λίγο, για να στήσουμε αυτί, μήπως θα μας πει και για τις δικές του περιπέτειες; τους δικούς του αγώνες; Ω ναι! Στα παιδιά θέλει λέει να μιλήσει, σε αυτά που στήνουν χορό γύρω από το γλυπτό που τον απεικονίζει.
Τώρα βρίσκεται στην πλατεία Πυρπολητού Κωνσταντίνου Κανάρη όπως ονομάστηκε προς τιμήν των αγώνων του ή αλλιώς πλατείας Κυψέλης προς τιμήν της αγνωμοσύνης μας, που ούτε ένα όνομα δεν διατηρήσαμε προτιμώντας την ευκολία μας.
Στην Κυψέλη βλέπετε βρισκόταν η εξοχική του κατοικία όπου έζησε από το 1853 μέχρι και τον θάνατό του το 1877.
…
Κόσμο και κοσμάκη υποδέχτηκα σ’ αυτή τη σάλα, πολιτικούς, συναγωνιστές, φίλους, μα κι ένα σωρό ανθρώπους που ήθελαν να γνωρίσουν από κοντά τον ήρωα της Επανάστασης, λες και ήμουν κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Εγώ νομίζω πως οι περιστάσεις κάνουν τον άνθρωπο. Δεν ξέρω κανέναν γεννημένο ήρωα. Αν ήταν άλλα χρόνια, μπορεί να περνούσα τη ζωή μου ταξιδεύοντας μονάχα κι όχι παίζοντας με τη φωτιά.
…
Γεννημένος στα Ψαρά, το όμορφο νησί, με την φτώχεια να δυναμώνει μετά τον χαμό του πατέρα του, ο δρόμος της θάλασσας ήταν η μόνη επιλογή. Μπαρκάρει λοιπόν, ναυτόπουλο σε καράβι συγγενή του. Στα είκοσί του, μετά τον χαμό του καπετάνιου συγγενή του, γίνεται αυτός καπετάνιος. Κάνει απανωτά ταξίδια προς την Οδησσό με το καράβι γεμάτο σιτάρι. Ο άνεμος εκεί του φέρνει λόγια και συζητήσεις και κουβέντες μυστικές και ο Κανάρης καταλαβαίνει πως κάτι μεγάλο ετοιμάζεται εκεί! Κάτι για την πατρίδα.
…
“Με τα ταξίδια, βλέπεις, ο νους πλαταίνει, λίγα ακούς, πολλά καταλαβαίνεις, αρκεί να έχεις ανοιχτά αυτιά και μάτια.”
…
Και από αυτά που καταλάβαινε ο καπετάν Κανάρης ένιωθε πως έπρεπε κι αυτός να βοηθήσει την πατρίδα. Ένιωθε το χρέος του πως ήταν αυτό. Μα πως; Το μόνο που ήξερε ήταν να κουμαντάρει καράβια, μα δικό του καράβι δεν είχε.
Οι καραβοκύρηδες από τα ναυτικά νησιά, την Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά και σύντομα και τα άλλα, ξεκίνησαν να δίνουν χρήματα για τον αγώνα. Παλιά, μικρά, ελαφριά σκαριά λίγο πριν βγουν σε αχρηστία, με πολλές στα γρήγορα αλλαγές, μεταμορφωνόντουσαν σε τρομερά πυρπολικά, τον φόβο και τον τρόμο των δυσκίνητων και βαρυφορτωμένων τουρκικών πολεμικών πλοίων.
…
Μόλις το πυρπολικό πλεύριζε τον στόχο, τον εμβόλιζε ή δενόταν πάνω του με γάντζους, κόρακες τους λέγαμε αναμεταξύ μας. Έπειτα στα σβέλτα όλο το τσούρμο το εγκατέλειπε, περνώντας στη βάρκα που ρυμουλκούσε. Ο καπετάνιος άναβε το στουπί και πηδούσε τελευταίος στη βάρκα.
…
Ο Παπανικολής ήταν αυτός που βρήκε τον τρόπο να αποδεκατίσουν τον πολεμικό στόλο των Τούρκων, αυτός πρώτος πυρπόλησε τουρκικό καράβι. Και η πράξη του αυτή έμελλε να κάνει τον Κωνσταντίνο Κανάρη να βρει τον τρόπο να βοηθήσει την αγαπημένη του πατρίδα να βρει τον δρόμο της για τη λευτεριά.
Γράμματα δεν έμαθε πολλά, που χρόνος για δαύτα, μα έμαθε να διαβάζει τα σημεία της φύσης, τα καπρίτσια των ανέμων και τ’ αστέρια του ουρανού. Συνετός καπετάνιος, μειλίχιος, αγαπητός και σεβαστός από όλους. Η μαεστρία του στον χειρισμό των σκαφών και η απίστευτη τόλμη -που δεν ήξερε πως διέθετε μα την είχε σε περίσσια- και η γενναιότητά του βοήθησαν να καταφέρει τον στόχο που είχε βάλει στον εαυτό του. Να γίνει άξιος μπουρλοτιέρης!
Όταν η Χίος πήρε απόφαση να μπει στον Αγώνα, ο σουλτάνος βλέποντας πως κινδύνευε να χάσει την μοναδική μαστίχα της, ξεκίνησε τις ολοκληρωτικές καταστροφές τις απάνθρωπες σφαγές, τις πυρπολήσεις και προσπάθησε να καταπνίξει με κάθε τρόπο την Επανάσταση.
…
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός. Θάνατος πέρα ως πέρα. Η Χίο, τ’ ολόμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα. … Ερμιά παντού * “Το Ελληνόπουλο”, Βίκτωρ Ουγκώ σε απόδοση του Κωστή Παλαμά.
…
Θα άφηνε ποτέ ο Κωνσταντίνος Κανάρης μια τέτοια καταστροφή ατιμώρητη;
[grbk https://www.greekbooks.gr/konstantinos-kanaris-t-onoma-moy.html%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Μια πρωτότυπη βιογραφία, ένα κείμενο μεστό και συγκινητικό, βασισμένο σε μαρτυρίες, πηγές, κείμενα και ιστορικά στοιχεία μα πιο πολύ, πιότερο από όλα, είναι ποτισμένο με τα συναισθήματα της συγγραφέως, που είναι λες και χωρούν όλη την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου για τον μπουρλοτιέρη! Μια συγκίνηση που μεταδίδεται, που γίνεται απτό συναίσθημα, γίνεται ρίγος και περηφάνια. Και με την πένα της μας καλεί να τον γνωρίσουμε ή να τον θυμηθούμε, να τον αγαπήσουμε, να τον λατρέψουμε ξανά μέσα από το έξοχο κείμενο, μέσα από αποσπάσματα από λογοτεχνικά διαμάντια, από στιχάκια τραγουδιών που όλοι μας τραγουδήσαμε, από απρόβλητες πληροφορίες προσεκτικά επιλεγμένες.
Αυτό το βιβλίο το λάτρεψα, το θαύμασα, το ένιωσα με την κάθε του λέξη. Αυτό το βιβλίο το μικρό, καταλαμβάνει πια ένα χώρο μεγάλο μέσα στην καρδιά μου.
Με συντάραξε στην αρχή ο πρόλογος. Έτσι έπρεπε να είναι όλοι οι πρόλογοι των βιβλίων. Συγκλονιστικοί. Να χρειαστεί να πάρεις μιαν ανάσα βαθιά πριν συνεχίσεις την ανάγνωση. Και όταν συνεχίζεις να σε κερδίζει ακόμη πιο πολύ η αμεσότητα, ο λόγος, οι λέξεις.
Με ενθουσίασε o τρόπος που πλέκονται όλα μαζί κάνοντας ένα εύθραυστο, πολύτιμο, ιδεώδες αριστούργημα! Ένα λογοτέχνημα που ο ρυθμός της αφήγησης του θρυλικού μπουρλοτιέρη είναι πλουμισμένος με επεξηγήσεις, με διευκρινήσεις και προσφέρει μια ποιότητα γραφής και μια αμεσότητα μοναδική!
Άρτιο καθ’ όλα, με σκίτσα του Κωνσταντίνου Μήτσου και με την ποιότητα των εκδόσεων Καλέντη, σας περιμένει στα ράφια των βιβλιοπωλείων για να σας γνωρίσει μια από τις εμβληματικότερες μορφές της επανάστασης του 1821… τον Κωνσταντίνο Κανάρη τον Μπουρλοτιέρη!
Κάνετε ένα δώρο στον εαυτό σας, σε αυτούς που νοιάζεστε και αγαπάτε. Διαβάστε αυτό το βιβλίο, το «Κωνσταντίνος Κανάρης τ’ όνομά μου», της Μαρίας Ανδρικοπούλου!
Οπισθόφυλλο:
Κάποιες στιγμές τα αγάλματα ζωντανεύουν, κυρίως αν έχουν θαλερή καρδιά. Στην πλατεία της πολύβουης Κυψέλης, όπου ήταν το σπίτι του, ο Κωνσταντίνος Κανάρης στέκει μαρμαρωμένος στους αιώνες. Μα έχει πολλά να πει και η φωνή του μας ταξιδεύει στα χρόνια της φωτιάς, στην Επανάσταση του 1821, πριν και μετά. Με τη δυνατή πνοή ελευθερίας, που χαρακτήριζε αυτή την ηρωική, κι ευγενική μορφή του Αγώνα, μας διηγείται την ιστορία του.
Με την ευχή η φωνή του μπουρλοτιέρη να πυρπολήσει τη φαντασία και να μεταλαμπαδεύσει στους νεότερους το ιδανικό της ελευθερίας.
[grbk https://www.greekbooks.gr/konstantinos-kanaris-t-onoma-moy.html%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Κωνσταντίνος Κανάρης τ’ όνομά μου
Υπότιλος βιβλίου
Ο μεγάλος μπουρλοτιέρης αφηγείται…
Συγγραφέας
Μαρία Ανδρικοπούλου
Εικονογράφος
Κωνσταντίνος Μήτσου
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Καλέντης
Ημερομηνία έκδοσης
16 Ιουνίου 2020
Αριθμός σελίδων
53
ISBN
978-960-594-067-6
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη