…
Λέγεται ότι ακόμα και μετά την Επιστροφή γινόταν προσπάθεια για να συνεχίσει να λειτουργεί το τρενάκι του λούνα παρκ, επειδή θύμιζε την παλιά εποχή. Την εποχή που οι νεκροί δεν ζωντάνευαν, οπότε οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να χτίζουν φράχτες, εμπόδια και τείχη, για να προστατευτούν από τις ορδές των Μούντο που διψούσαν ακατάπαυστα για την ανθρώπινη σάρκα. Την εποχή που οι ζωντανοί δεν ήταν μονίμως κυνηγημένοι.
Το λούνα παρκ έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται φυσιολογικοί.
Και παρόλο που οι Μούντο -γείτονες και φίλοι που είχαν μολυνθεί, είχαν πεθάνει και είχαν Επιστρέψει- έσπρωχναν τους φράχτες γύρω από το λούνα παρκ, εκείνο συνέχιζε να λειτουργεί.
…
Από τότε βέβαια που το τρενάκι κυλούσε στις ράγες του -έστω και υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες- έχει περάσει καιρός και τα πράγματα για τους ανθρώπους έχουν γίνει δυστυχώς χειρότερα. Καιρός έχει περάσει και από τα γεγονότα στο τέλος του πρώτου βιβλίου της Κάρι Ράιαν με τίτλο «Το δάσος με τα χέρια και τα δόντια» που απολαύσαμε τον Μάιο του 2010. Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, βρισκόμαστε στο δεύτερο βιβλίο της σειράς με τίτλο «Κύματα νεκρών» που κυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2011 από τις εκδόσεις Πλατύπους σε μετάφραση της Βίκυ Μυλωνοπούλου.
Επιστρέφοντας στο μυθιστόρημα, βλέπουμε από τις πρώτες σελίδες του, ότι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που δεν έχει μπορέσει να αγγίξει η ζοφερή καθημερινότητα είναι η τάση των νέων για περιπέτεια! Μια τάση, που τους οδηγεί πολλές φορές σε καταστάσεις οι οποίες φλερτάρουν πολύ στενά με τον κίνδυνο και κάπου κάπου και με τον θάνατο. Να! Ρίξτε μια ματιά στην Γκάμπρι και στην παρέα της… Ετοιμάζονται να περάσουν κρυφά το Τείχος που περικλείει την Βίστα, και να εξερευνήσουν τα ερείπια της παλιάς πόλης και φυσικά το επί μακρά σειρά ετών, σιωπηλό λούνα παρκ.
Τα περισσότερα από τα παιδιά πραγματοποιούν τέτοιου είδους απαγορευμένες αποδράσεις-παραβιάσεις σχετικά συχνά, αλλά για την Γκάμπρι και την κολλητή της την Σίρα είναι η πρώτη φορά. Δεδομένου δε, ότι η Γκάμπρι δεν είναι τολμηρός και περιπετειώδης τύπος σαν την φίλη της, την στιγμή που πηδά από την έξω πλευρά του Τείχους κάνει ταυτόχρονα και ένα τεράστιο άλμα στα άκρα των ψυχικών αντοχών της.
Στην αρχή το εγχείρημα κυλάει ειδυλλιακά ιδιαίτερα για την Γκάμπρι και τον Κάτσερ -τον αδελφό της Σίρα και κρυφό αντικείμενο του πόθου της Γκάμπρι- που έρχονται πολύ, μα πάρα πολύ κοντά. Κάποια στιγμή όμως σκίζει τον αέρα ένα βογκητό, που χίλια τοις εκατό έχει το άρωμα των μπελάδων. Ο κόσμος της παρέας των παιδιών ανατρέπεται ριζικά. Κάποιοι μολύνονται, κάποιοι αγνοούνται και κάποιοι τιμωρούνται σκληρά για το παράπτωμά τους.
Η μόνη που φαίνεται να μην έχει συνέπειες -χάρις ενός γυρίσματος της τύχης- είναι η ηρωίδα μας. Αν και έτσι φαίνεται, η αλήθεια είναι πολύ μα πάρα πολύ διαφορετική. Μια σκοτεινή πόρτα του παρελθόντος ανοίγει και το μέλλον αποκτά μια άλλη πορεία, πολύ πιο δραματική. Η Γκάμπρι, το πιο δειλό κορίτσι της παρέας, θα καταφέρει να αντιμετωπίσει όσα θα της φέρει πλέον η ζωή; Θα αντέξει να παλέψει με καταστάσεις που ακόμα και έναν μαχητή θα τον έκαναν να δειλιάσει; Ποιος είναι ο ρόλος της Μαίρης, κεντρικής ηρωίδας του πρώτου βιβλίου και μητέρας της Γκάμπρι, σε όλα αυτά;
Όπως θα θυμάστε, το πρώτο βιβλίο –Το δάσος με τα χέρια και τα δόντια– ήταν χτισμένο γύρω από την προσωπικότητα και τις πράξεις της Μαίρης. Κατ’ αναλογία, η ταλαντούχα Αμερικανίδα συγγραφέας, έχτισε τη συνέχεια του μύθου, γύρω από την Γκάμπρι, την κόρη της Μαίρης. Το θέατρο επιχειρήσεων μετατοπίστηκε (τουλάχιστον όσον αφορά το πρώτο μισό του μυθιστορήματος) σε ένα παραλιακό χωριό, την Βίστα. Ο χρόνος δράσης των ηρώων είναι αρκετά χρόνια μετά το πρώτο βιβλίο, αλλά η αγωνία, το ενδιαφέρον και οι ολοζώντανες σκηνές τρόμου παραμένουν και εδώ, διεκδικώντας την μερίδα του λέοντος από τον χρόνο που θα περάσετε μαζί του.
Για όσους έχουν ήδη διαβάσει το «Το δάσος με τα χέρια και τα δόντια» δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, ούτε για την Κάρι Ράιαν, ούτε για τον τρόπο που σε κάνει να “ζεις” -με όλες τις αισθήσεις σου σε επαγρύπνηση- αυτά που έχει χαράξει η πένα της στο χαρτί. Στους υπολοίπους προτείνω ανεπιφύλακτα να αγοράσουν και τα δύο βιβλία και να ετοιμαστούν για πολλές ώρες δράσης, αγωνίας, τρόμου και… Ακαθαγίαστων ή Μούντο! Καλού κακού αφήστε ένα φως ανοικτό το βράδυ, μόλις κλείσετε το βιβλίο… ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να ξεπηδήσει από τις σκιές!
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η Γκάμπρι ζει μαι ήσυχη ζωή, ασφαλής στην πόλη της δίπλα στη θάλασσα και πίσω από το Τείχος. Αφήνει τους φίλους της να ονειρεύονται τη Σκοτεινή Πόλη, ενώ εκείνη παρακολουθεί τα πάντα από την κορυφή του φάρου όπου μένει. Το σπιτικό της είναι το μόνο μέρος που έχει γνωρίσει, και το μόνο που χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένη.
Όμως, η ζωή μετά την Επιστροφή δεν είναι ποτέ ασφαλής, και υπάρχουν απειλές που ακόμα και το Τείχος δεν μπορεί να κρατήσει μακριά.
Η μητέρα της Γκάμπρι πίστευε ότι είχε αφήσει τα μυστικά της πίσω στο Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια. Αλλά όπως και οι νεκροί στον κόσμο της τα μυστικά δεν μένουν θαμμένα. Και τώρα, ο κόσμος της Γκάμπρι καταρρέει.
Μια νύχτα πέρα από το Τείχος…
Ένα αγόρι που η Γκάμπρι γνωρίζει από παιδί και ένα άλλο που καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου…
Μια στιγμιαία απροσεξία, και οι μισοί συνομήλικοι της πεθαίνουν, ενώ οι άλλοι μισοί φυλακίζονται.
Η Γκάμπρι γνωρίζει μόνο αυτό: αν θα έχει έστω και μια ελάχιστη ελπίδα ενός μέλλοντος, θα πρέπει να αντιμετωπίσει το δάσος του παρελθόντος της μητέρας της.