Με την νουβέλα «Και στη Ρώμη υπάρχει καλοκαίρι», έκανε το πρώτο της βήμα στην λογοτεχνία η φιλόλογος Αφροδίτη Μέρμηγκα – Βλαχάκη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις CaptainBook.gr, το 2010, με μια ενδιαφέρουσα εικονογράφηση που υπογράφει ο Σταύρος Βλαχάκης.
Κεντρική ηρωίδα του βιβλίου η Αλκυόνη, που…
…
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν πάντα το καλό κορίτσι, η καλή μαθήτρια. Ευγενική και υπάκουη. Προπαντός υπάκουη. Αδέρφια δεν είχε. Στο σχολείο κύλησαν όλα ήρεμα. Μαθήματα, διάβασμα, δεν κατάλαβε πότε έφτασε στην έκτη τάξη, πότε πήρε το δίπλωμα των αγγλικών και των γαλλικών. Παράλληλα μάθαινε πιάνο: το όνειρο της μητέρας της. Μάλιστα όταν ήταν δεκαεφτά μπήκε με άριστα στην «ανωτέρα».
Όμως με το τελείωμα του γυμνασίου βίωσε την πρώτη απογοήτευση. Την πρώτη αποτυχία. Προς στιγμή έχασε την εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Η πύλη του πολυτεχνείου δεν άνοιξε για κείνη.
…
…άνοιξε όμως μία άλλη πύλη που την οδήγησε στην αγαπημένη της Ιταλία. Στον τόπο που από μικρή ονειρευόταν να επισκεφθεί. Έτσι η γείτονα χώρα έγινε, από τόπος των ονείρων, ο φυσικός χώρος δράσης της. Στην Ρώμη πλέον ζούσε ως φοιτήτρια σπουδάζοντας αρχιτεκτονική. Εκεί πλέον ανέπνεε και μοχθούσε για το μέλλον, εκτός από τα καλοκαίρια που τα περνούσε κοντά στους γονείς της στην πάτρια γη.
Όλα τα καλοκαίρια εκτός από εκείνο, πέντε χρόνια μετά την έναρξη των σπουδών της… εκείνο που μπήκε στην ζωή της -“από το παράθυρο”, εκεί που δεν το περίμενε- ο Ενρίκο και ο έρωτας! Μαζί έζησαν απαράμιλλες στιγμές τρυφερότητας και ξεγνοιασιάς. Εκείνη είχε αφεθεί εντελώς στα χέρια του και ο νεαρός Ιταλός της έδειχνε τον τόπο του, έτσι όπως μόνο ένας ντόπιος τον γνωρίζει… Ρώμη (Roma), Αρέτσο (Arezzo), Φλωρεντία (Florence)!
Μετά όμως ήρθαν ξανά στο προσκήνιο και ανέλαβαν το πηδάλιο της ζωής της Αλκυόνης τα πρέπει… πτυχίο, χωρισμός με τον Ενρίκο, επιστροφή στην Ελλάδα, καριέρα, γάμος με κάποιον που δεν ήταν ερωτευμένη, σπιτικό… μια ζωή επίπεδη, οργανωμένη, ελεγχόμενη και απόλυτα προβλέψιμη… μια ζωή στην οποία κατάθεσε σχεδόν είκοσι χρόνια… άραγε είναι πολύ αργά για να αλλάξει ή πολύ νωρίς για να παραιτηθεί; Θα σας λύσει την απορία η κυρία Αφροδίτη Μέρμηγκα – Βλαχάκη.
Πολύ ενδιαφέρον! Αυτές οι δύο λέξεις μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τελείωσα την ανάγνωση του «Και στη Ρώμη υπάρχει καλοκαίρι», μόλις μιάμιση ώρα μετά την έναρξη της! Ο λόγος του χρόνου αυτού; Από την μία οι 94 σελίδες του βιβλίου -νουβέλα είπαμε άλλωστε ότι είναι- και από την άλλη η επιθυμία μου να μην το αφήσω από τα χέρια πριν φτάσω στο οπισθόφυλλο.
Η γραφή της συγγραφέως κάνει την ανάγνωση να κυλά απίστευτα γρήγορα. Σου κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο, όχι γιατί καίγεσαι τόσο να μάθεις την συνέχεια της ιστορίας -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πλοκή δεν έχει ενδιαφέρον- αλλά γιατί σε έχει βάλει τόσο βαθιά και τόσο απόλυτα σε ένα κόσμο ποτισμένο από την ιταλική κουλτούρα και τέχνη, που δεν θες να τον εγκαταλείψεις με τίποτα. Σε αυτό συμβάλουν τα μέγιστα και τα όμορφα σκίτσα που συνοδεύουν το κείμενο.
Το «Και στη Ρώμη υπάρχει καλοκαίρι» πιστεύω ότι είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες νουβέλες που έχω διαβάσει. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! Στο τέλος του θα σας αφήσει ένα χαμόγελο και μια έντονη επιθυμία να ταξιδέψετε στην Ιταλία και να πιείτε τον espresso σας στα cafe που στάθηκε η Αλκυόνη με τον Ενρίκο…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Το ίδιο βράδυ τηλεφώνησε στους γονείς της για να τους ανακοινώσει ότι σκόπευε να παρατείνει την παραμονή της στη Ρώμη και πως δεν θα κατέβαινε στην Ελλάδα για τις καλοκαιρινές της διακοπές, όπως συνήθιζε τόσα χρόνια. Τους είπε ότι ήθελε ν’ αρχίσει να συγκεντρώνει το υλικό τής διπλωματικής της εργασίας, ώστε να μην πνιγεί όταν θα επέστρεφε τον Σεπτέμβριο.
Το ίδιο βράδυ ήξερε πως και στη Ρώμη υπάρχει καλοκαίρι…
Χρόνια μετά, αφήνοντας πίσω της μια απόλυτα προγραμματισμένη ζωή, ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης και αυτογνωσίας. Δεν έχει πια καμιά αμφιβολία για την απόφασή της. Μήπως τελικά, αναζητώντας τον εαυτό της, θα βρει αυτό που πάντα αποζητούσε;
Η Ιταλία, φορτισμένη με αναμνήσεις, είναι η μόνη της διέξοδος.