Εκδόσεις Κριτική, 2010
Σελ. 431
Το βιβλίο αυτό διηγείται ιστορίες πάθους. Όνειρα, πιστεύω, ουτοπίες, τρέλες μονομανίες.
Ο Μπιλ Μπάφορντ, ο συγγραφέας, παράτησε 23 χρόνια δόκιμης καριέρας ως λογοτεχνικός συντάκτης του περιοδικού New Yorker για να γίνει «σκλάβος» στην κουζίνα. Πήγε για μαλλί και όταν τον κάλεσε ο Μάριο Μπατάλι στο δείπνο των γενεθλίων του και βγήκε κουρεμένος, αφού κατέληξε να ιδροκοπάει, να καίει και να κόβει τα δάχτυλά του στην κουζίνα του Babbo, του περίφημου εστιατορίου του Μάριο στη Νέα Υόρκη.
[grbk https://www.greekbooks.gr/kaito.html%5D
Κίνητρό του; Η γνώση, και το να γίνει μέσα από την κατάκτησή της καλύτερος άνθρωπος. Αρκεί; Η περιέργεια για τον κόσμο είναι ένα σαράκι που αν σε δαγκώσει δεν σε αφήνει να ησυχάσεις στιγμή. Αφού ψήθηκε λοιπόν ο συγγραφέας σε έναν τόπο με ανθρώπους εθισμένους στην αδρεναλίνη (κουζίνα), αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα του μέντορά του και να μαθητεύσει στην Ιταλία. Εκεί, προσπάθησε να διαλευκάνει το μυστήριο των έμμονων ιδεών και ερωτημάτων του. Πώς, λόγω χάριν, η καρδιά της ιταλικότητας που εκφράζει η πολέντα φτιάχνεται πλέον με ένα μικρό κομμάτι Βόρειας Αμερικής (τώρα γίνεται από καλαμπόκι, ενώ παλιότερα από κριθάρι); Ή πότε πρωτομπήκαν αυγά στη ζύμη των φρέσκων ζυμαρικών;
Ο Μπάφορντ κεντάει «νεροκολοκύθες ψημένες με παρμεζάνα που άφηναν μια επίγευση Φθινοπώρου», «ανάβει» με τον ερωτισμό ενός νέου ραγού, χώνει το κεφάλι του στο τηγάνι για να ρουφήξει το εκπληκτικό άρωμα του θυμαριού που φουσκώνει και σκάει σαν πόπκορν, αφήνεται στην αψιά γεύση του ωκεανού που γράφουν στο στόμα του λιγκουίνι με οστρακοειδή, φέρνοντας στο μυαλό του αναμνήσεις από παιδικά ταξίδια στη θάλασσα…
[grbk https://www.greekbooks.gr/kaito.html%5D
Και κατόπιν πηγαίνει στο Panzano, στην Τοσκάνη, για να μάθει την τέχνη του Dario Cecchini, του καλύτερου χασάπη στον κόσμο. Δεν είναι όμως μόνο μετρ του κρέατος ο Dario Cecchini, είναι ένας θεατρίνος που απαγγέλλει Δάντη και παίζει στο διάσημο χασάπικό του από όπερα μέχρι χαρντ ροκ την ώρα που πουλάει κρέας. Ο Μπιλ Μπάφορντ μυείται στη μεταφυσική των μαχαιριών αφήνοντας το χέρι του να χάνεται μέσα στο μαχαίρι.
Δεν ήταν ώρα να ανοίξει το δικό του εστιατόριο. Καθώς αναλογιζόταν αυτά που είχε μάθει στην Ιταλία -το άριστα του 15ου αιώνα, τις τερίν και τα ραγού των Μεδίκων, το χοιρινό και αγελαδινό μπούτι, τα αναγεννησιακά ραβιόλια, τις συνταγές του Μαρτίνο- συνειδητοποιούσε ότι είχε μυηθεί σε μία και μόνο γαστρονομική παράδοση, τη φλωρεντινή, τοσκανική ή και υστεροαναγεννησιακή. Η παράδοση αυτή ξεκινούσε από τον Μεσαίωνα και έφτανε μέχρι τη στιγμή που η Κατερίνα των Μεδίκων γίνεται Κατρίν και πηγαίνει στη Γαλλία.
Το μεγάλο ερώτημα για το αν η υψηλή γαλλική κουζίνα γεννήθηκε όταν η Κατερίνα των Μεδίκων πήγε από τη Φλωρεντία στις Βερσαλλίες παραμένει αναπάντητο ανάμεσα στους ιστορικογαστρονομικούς κύκλους και δεν αφήνει τον Μπιλ να κοιμάται ήσυχα. Ο Μπάφορντ είναι έτοιμος, αν δεν το έχει κάνει ήδη, να διασχίσει τις Άλπεις ακολουθώντας τα βήματα της βασίλισσας για να εξιχνιάσει τι συνέβη στη Γαλλία μετά την εγκατάστασή της. Κρεμόμαστε από την περιέργεια και την πένα του…
Ο Μπιλ Μπάφορντ είναι στέλεχος του περιοδικού New Yorker, στο λογοτεχνικό τμήμα του οποίου ήταν επιμελητής για οχτώ χρόνια. Ήταν ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Granda και υπεύθυνος των εκδόσεων του οίκου Granda Books. Ζει στη Νέα Υόρκη.
[grbk https://www.greekbooks.gr/kaito.html%5D