Ο Μπάστιαν Μπάλταζαρ Μπουξ δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε δημοφιλής στο σχολείο του. Οι περισσότεροι συμμαθητές του τον αγνοούν, ενώ κάποιοι δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Τον κοροϊδεύουν, τον σκουντάνε, του φωνάζουν διάφορες κουταμάρες, ακόμα και μέχρι να τον χτυπήσουν έχουν φτάσει. Τα περισσότερα δε, από αυτά τα δυσάρεστα, γίνονται αμέσως μετά το σχόλασμα. Τον περιμένουν να βγει από το κτίριο του σχολείου και τότε τον περιλαβαίνουν.
Και μη νομίζετε ότι ο Μπάστιαν είναι ένα από εκείνα τα παιδιά που παίρνουν σε όλα τα μαθήματα άριστα. Τουναντίον. Πέρυσι είχε μείνει στην ίδια τάξη. Φαίνεται ότι ο φιλαράκος μας δεν τα καταφέρνει πουθενά καλά. Ούτε στα μαθήματα, ούτε στις κοινωνικές συναναστροφές, ούτε καν στο μποξ (να πεις ότι θα μπορούσε να αμυνθεί, έστω και με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο). Μήπως άραγε δεν είναι βάρβαρα και απολίτιστα όλα αυτά στα οποία τον υποβάλουν οι συμμαθητές του; Μέχρι σε ένα τενεκέ σκουπιδιών τον είχαν κλείσει και είχαν δέσει και το καπάκι. Δύο ολόκληρες ώρες φώναζε ο καημένος ο Μπάστιαν, μέχρι να τον ακούσει κάποιος και να τον ελευθερώσει. Εφιάλτης η καθημερινότητα του μικρού μας φίλου. Εφιάλτης δίχως φως στο τούνελ να αχνοφαίνεται… Ένα φως που θα του έδινε λίγο κουράγιο, λίγη δύναμη.
Αυτός είναι, για να μην μακρυγορώ, ο μικρός που διάβηκε ένα πρωινό την πόρτα του παλαιοπωλείου που είχε ο κύριος Κορεάντερ. Ενός μικρού, μισοσκότεινου μαγαζιού γεμάτου παλαιά βιβλία. Εκεί, ο Μπάστιαν, είδε το…
…
Σήκωσε ψηλά το βιβλίο και το κοίταξε απ’ όλες τις μεριές. Το δέσιμό του ήταν από χαλκόχρωμο μετάξι που γυαλοκοπούσε καθώς το γύριζε από εδώ κι από εκεί. Το ξεφύλλισε πρόχειρα. Είδε πως τα γράμματα ήταν τυπωμένα σε δύο χρώματα. Όταν κοίταξε πιο προσεκτικά το δέσιμο, ανακάλυψε μέσα στο σχέδιο δύο φίδια. Το ένα ήταν ανοιχτόχρωμο και το άλλο σκούρο και αλληλοδαγκώνανε την άκρη της ουράς τους. Τα δύο φίδια σχημάτιζαν ένα ωοειδές σχήμα που μέσα του ήταν γραμμένος με παράξενα, μπερδεμένα γράμματα, ο τίτλος του βιβλίου.
«ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ».
…
…βιβλίο που θα του άλλαζε τη ζωή! Και τι υπέροχος τίτλος ε; Μια ιστορία που δεν θα τελείωνε ποτέ! Το Ελ Ντοράντο κάθε βιβλιοφάγου, όπως ήταν άλλωστε και ο μικρός μας ήρωας. Έπρεπε να το αποκτήσει αυτό το βιβλίο. Τα χρήματα όμως που είχε ήταν ελάχιστα και ο παλαιοπώλης του είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν ήθελε σχέσεις και δοσοληψίες με παιδιά. Χωρίς πολλή σκέψη, έκανε κάτι ανεπίτρεπτο… Πήρε το βιβλίο και το έβαλε στα πόδια! Το έκλεψε!
Τώρα μη με ρωτήσετε πως και γιατί, αλλά ο Μπάστιαν βρέθηκε στην σοφίτα του κτιρίου που στεγαζόταν το σχολείο του, μαζί με τον νεοαποκτιθέντα θησαυρό του. Εκεί δεν θα τον ενοχλούσε κανείς. Θα μπορούσε απερίσπαστος να διαβάσει το βιβλίο με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο. Μια πύλη φτιαγμένη από γράμματα και σημεία στίξης άνοιξε, οδηγώντας τον μικρό μας φίλο στην Ονειροφαντασία… στον μαγικό αυτό τόπο που διαδραματίζονται όλα όσα θα διαβάσει στο βιβλίο με το χαλκόχρωμο μεταξωτό δέσιμο.
Όλα όσα θα διαβάσετε κι εσείς όταν βρεθεί στα δικά σας χέρια το «Ιστορία χωρίς τέλος» του Μίκαελ Έντε. Αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρώτη φορά, στην Ελλάδα, το Φεβρουάριο του 1985 από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση που υπογράφουν η Ρένα Καρθαίου και η Λίζα Λάμπρου. Δεν θα σας μαρτυρήσω πολλά ακόμη, για να μη σας χαλάσω την απόλαυση της ανάγνωσής του.
Θα σας φανερώσω μόνο ότι η Ονειροφαντασία αντιμετωπίζει μια τρομακτική κατάσταση. Το Τίποτα απειλεί να εξαφανίσει οτιδήποτε, έμψυχο ή άψυχο, βρίσκεται μέσα σε αυτήν! Η παιδική Αυτοκράτειρα, η βασίλισσα της Ονειροφαντασίας, αναθέτει σε έναν χορτάνθρωπο, τον μικρό Ατρέγιο, να αναζητήσει την λύση σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Για να διευκολύνει το έργο του, του δίνει ένα φυλακτό, τη Λαμπαδόνα, η οποία του εξασφαλίζει την απρόσκοπτη διέλευση σε όλες τις περιοχές της χώρας. Σύντροφοί του σε αυτή την αναζήτηση είναι στην αρχή ο Άρταξ το αλογάκι του και κατόπιν ένας ευγενικός Καλότυχος Λευκοδράκοντας. Το εκπληκτικό δεν είναι ότι ο Ατρέγιο θα καταφέρει να σώσει την Ονειροφαντασία, αλλά ότι θα το κάνει με τη βοήθεια του Μπάστιαν!
Ο Μίκαελ Έντε δεν είναι τυχαία ένας από τους πιο αγαπημένους και γνωστούς Γερμανούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Όταν διαβάσετε το «Ιστορία χωρίς τέλος» θα καταλάβετε γιατί. Δεν είναι μόνο η εξαιρετική πλοκή, οι απίστευτα ζωντανές εικόνες και οι υπέροχοι χαρακτήρες των ηρώων του. Είναι ο ευφυής τρόπος με τον οποίο έχει πλέξει τα τρία προηγούμενα, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει ένα μοναδικό ανάγνωσμα. Χρησιμοποιεί πότε τα γεγονότα και πότε τις περιγραφές για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και στις 453 σελίδες του βιβλίου του. Σε βάζει τόσο πολύ στο κλίμα της ιστορίας ώστε πολλές φορές απορροφάσαι, χάνεις κάθε επαφή με το δικό σου περιβάλλον και γίνεσαι συνοδοιπόρος των ηρώων του.
Λεπτό με το λεπτό η ανάγνωση ρέει αβίαστα και τελικά διαβάζεις το βιβλίο απνευστί. Σε όσους δεν το έχουν διαβάσει προτείνω ανεπιφύλακτα να σπεύσουν να το βρουν και να το απολαύσουν τόσο εκείνοι, όσο και τα παιδιά τους. Ο Μίκαελ Έντε είναι ένας μάγος της συγγραφής και τα δημιουργήματά του μόνο μαγευτικά θα μπορούσαν να είναι. Το «Ιστορία χωρίς τέλος», στην Ελλάδα, βρίσκεται ήδη στην 21η ανατύπωση. Τυχαίο; Κάθε άλλο!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΟΝΕΙΡΟΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.
Ο μικρός Μπάστιαν Μπάλταζαρ Μπουξ, κρυμμένος μια μέρα στη σοφίτα του σχολείου του, διαβάζει ένα παράξενο βιβλίο, ταυτόχρονα όμως συμμετέχει στις περιπέτειες που ιστορούνται. Αναγνώστης μαζί και ήρωας, δεν μπορεί να ξεχωρίσει το όνειρο από την πραγματικότητα. Γνωρίζει τη χώρα όπου βασιλεύει η Παιδική Αυτοκράτειρα, όπου κατοικούν πλάσματα περίεργα, όπου το καλό και το κακό, η ομορφιά με την ασχήμια, ο θάνατος με τη ζωή έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις. Μια χώρα δίχως όρια χρόνου και χώρου, που όμως κινδυνεύει να καταστραφεί. Με ζωντάνια και πρωτοτυπία, ο Μίχαελ Έντε δίνει σε κάθε πρόσωπο τη δύναμη ενός συμβόλου, ενώ το τέλος της ιστορίας που μας επαναφέρει στην πραγματικότητα αναδεικνύει νικητές το Καλό, τη Σοφία, την Ομορφιά και προπαντός την Αγάπη.