Εικόνα πρώτη (του σκότους)…
…
Στρέφοντας με κόπο το κεφάλι του, τίναξε τα βρόμικα μαλλιά απ’ τα μάτια του και είδε τις παράλληλες αυλακιές στο πάτωμα, να σημαδεύουν το σώμα του. Ήταν αλυσοδεμένος ακριβώς πάνω στις ράγες.
Ο ιδρώτας έσταζε στο μέτωπο του. Σπρώχνοντας την παγωμένη αλυσίδα με το γάντι του, ανασηκώθηκε με κόπο και πήρε μια πνιχτή ανάσα. Ο αέρας ήταν στυφός και μύριζε πετρέλαιο.
Δεν είχε νόημα να φωνάξει ακόμη. Ήταν πολύ μακριά και δεν θα τον άκουγαν πάνω από την οχλοβοή των τροχών μέσα στην τεράστια αίθουσα. Έπρεπε να περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Αν το έκανε πολύ αργά, οι τροχοί δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν και θα τον έλιωναν. Γεμάτος απόγνωση, προσπάθησε να αποφύγει την άλλη σκέψη. Ότι μπορεί να τον έβλεπαν και να τον άκουγαν, και παρ’ όλα αυτά να μη σταματούσαν.
…
Εικόνα δεύτερη (του φωτός)…
…
Από τόσο ψηλά μπορούσε να δει ολόκληρη την έπαυλη. Τον κήπο της κουζίνας, τα θερμοκήπια και τον πορτοκαλεώνα, τις ροζιασμένες μηλιές, τις αποθήκες όπου το χειμώνα γίνονταν οι χοροί. Μπορούσε να δει τα τεράστια πράσινα λιβάδια που κατηφόριζαν μέχρι τη λίμνη, και τις οξιές που έκρυβαν το δρόμο προς το Χίδερκρος. Πιο μακριά, στα δυτικά, κάπνιζαν οι καμινάδες της Φάρμας Άλταν, ενώ το καμπαναριό της παλιάς εκκλησίας έστεφε το λόφο Χάρμερ, με το αλεξικέραυνό του να γυαλίζει στον ήλιο. Στο βάθος, για μίλια και μίλια, απλωνόταν η εξοχή της Επαρχίας του Φύλακα, λιβάδια και χωριά και επαρχιακοί δρόμοι, ένας γαλαζοπράσινος καμβάς με μουτζούρες ομίχλης πάνω από τα ποτάμια.
…
Δύο διαμετρικά αντίθετες εικόνες! Δύο εικόνες που από την μία μας εντάσσουν σιγά σιγά στο μύθο και από την άλλη μας ανοίγουν την όρεξη για τα όσα θα ακολουθήσουν στις επόμενες σελίδες! Έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι οι αρχικές σελίδες ενός μυθιστορήματος. Γιατί όπως λέει πολύ σοφά ο λαός μας, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!
Δεν είπαμε όμως σε ποιο μυθιστόρημα αναφερόμαστε! Ο τίτλος του είναι «Ινκάρσερον» και υπεύθυνη κατά το νόμο η ταλαντούχα Βρετανή συγγραφέας Κάθριν Φίσερ. Το ταλαντούχα πηγάζει τόσο από την επιτυχία των μέχρι τώρα εκδομένων μυθιστορημάτων και ποιημάτων της, όσο και από το γεγονός ότι το «Ινκάρσερον» επιλέχθηκε -δικαίως- ως Βιβλίο της Χρονιάς από τους Times του Λονδίνου! Στην χώρα μας έφτασε τον Νοέμβρη του 2010, από τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση της Φωτεινής Μοσχή.
Στην πρώτη εικόνα, πρωταγωνιστής είναι ο Φιν. Κατά τύχη μέλος του Κομιτάτου, μιας κάστας κλεφτών και δολοφόνων, και έγκλειστος στο Ινκάρσερον.
Στον αντίποδα, ο τόπος που παρουσιάζεται στην δεύτερη εικόνα είναι το μέρος που κατοικεί η Κλόντια. Η κόρη του Τζον Άρλεξ, του Φύλακα του Ινκάρσερον. Του φρουρού των έγκλειστων τροφίμων. Του προστάτη του Βασιλείου.
Τι είναι, όμως, ακριβώς το Ινκάρσερον; Είναι το μέρος όπου…
…
Όλοι οι εγκληματίες, οι ανεπιθύμητοι, οι πολιτικοί εξτρεμιστές, οι έκφυλοι, οι παράφρονες θα μεταφέρονταν εκεί. Η Πύλη θα σφραγιζόταν και το Πείραμα θα ξεκινούσε. Ήταν ζωτικής σημασίας να μη διαταράξει τίποτα την εύθραυστη ισορροπία του προγραμματισμού του Ινκάρσερον, που είχε σχεδιαστεί για να προσφέρει οτιδήποτε χρειαζόταν -εκπαίδευση, ισορροπημένη διατροφή, άσκηση, πνευματική εγρήγορση και κοινωνική εργασία- ώστε να δημιουργηθεί ένας αληθινός παράδεισος.
…
Άραγε, πράγματι εξελίχθηκε σε ένα παράδεισο διαβίωσης ή μήπως εξαρχής ήταν σχεδιασμένο ως μέρος απόρριψης ανθρώπινων σκουπιδιών, ώστε η έξω από αυτό κοινωνία να μείνει “καθαρή” και “αμόλυντη”, νίπτοντας ως άλλος Πιλάτος τας χείρας της;
Ο Φίν μαζί με τρεις άλλους έγκλειστους θα ξεκινήσει την αναζήτηση της εξόδου από το κολαστήριο τους. Η Κλόντια, από την άλλη, με την βοήθεια του δάσκαλου της Τζάρετ, θα αναζητήσει την είσοδο στο Δεσμωτήριο προσπαθώντας να ξεφύγει από την δική της “φυλακή”. Βλέπετε, ο καθένας πιστεύει ακράδαντα -βάση αυτών που του έχουν πει- ότι στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Ουτοπία, ο επίγειος Παράδεισος. Ευτυχώς, για εκείνους, που έχει ο καθένας τους από ένα Κρυστάλλινο Κλειδί. Ένα δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο κόσμους που η λειτουργία του δεν σταματά στον προφανή τρόπο, να ανοίγει δηλαδή κλειδωμένες πόρτες!
Οι αλυσίδες άλλες φορές είναι από σίδερο και άλλες από μετάξι. Στην περίπτωση μας δε, οι δεύτερες αποδεικνύονται εξίσου σκληρές, επώδυνες και απάνθρωπες με τις πρώτες. Θα καταφέρουν οι ήρωες μας να σπάσουν τα δεσμά τους; Θα βρουν αυτό που ονειρεύονται και κυρίως θα αξίζει η “Ιθάκη” τους, τον κόπο και τις θυσίες που θα κλιθούν να καταθέσουν στην πορεία; Επί των σελίδων… παρακαλώ!
Βασισμένο στο μότο «Στο σκοτάδι υπάρχει φως και στο φως σκοτάδι», η Κάθριν Φίσερ έχτισε ένα ολόκληρο καινούριο κόσμο για τους αναγνώστες της. Πήρε αυτή την κλασσική διαχρονική αξία και την μετουσίωσε σε ένα μυθιστόρημα σαγηνευτικό! Η πλοκή της πρωτότυπη και καλοδουλεμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια. Ο χώρος δράσης των ηρώων τόσο καταπληκτικός, που με τον συνδυασμό σύγχρονης τεχνολογίας και περιβάλλοντος Εποχής σε κάνει να εξαφανίζεσαι μέσα στις σελίδες του για απίστευτα μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Όσο για τους ήρωες; Άλλους θα τους λατρέψετε κι άλλους θα τους μισήσετε με όλη σας την ψυχή! Καθένας τους πάντως έχει να σας αφήσει από ένα μικρό πετραδάκι σοφίας. Απολαύστε το μύθο με όλο σας το είναι, αλλά συλλέξτε τα! Όταν τελειώσετε την ανάγνωση θα έχετε κάτι να σκεφθείτε και να παρατείνετε έτσι την διαμονή σας στο «Ινκάρσερον».
Κάτι επίσης που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, είναι οι μοναδικές και ολοζώντανες εικόνες που παίρνουν σάρκα και οστά από τις αξιοζήλευτες περιγραφές της Κάθριν Φίσερ. Ήταν τόσο κινηματογραφικές που συχνά πυκνά σκεφτόμουν: «Πω, πω αυτό το βιβλίο πρέπει οπωσδήποτε να γίνει ταινία»! Δεν γνωρίζω αν η βιομηχανία του Χόλιγουντ αποφασίσει να δώσει ζωή στο Ινκάρσερον, όμως ξέρω ότι το ταξίδι μας σε αυτό τον μαγευτικό κόσμο δεν σταματά εδώ. Η συνέχεια του βιβλίου με τίτλο «Σαφφίκ» είναι καθ’ οδόν!
Μέχρι τότε απολαύστε ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο της κας Φίσερ και ποτέ μα ποτέ μην θεωρήσετε ότι γνωρίζετε τι υπάρχει στην απέναντι όχθη, πριν φτάσετε εκεί και το δείτε με τα μάτια σας… το Ινκάρσερον καραδοκεί! Καλή ανάγνωση!
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Φανταστείτε μια φυλακή τόσο μεγάλη, που περιέχει κελιά και διαδρόμους, δάση, πόλεις και θάλασσες. Φανταστείτε έναν κρατούμενο δίχως μνήμη, σίγουρο ότι έχει έρθει από Έξω, αν και η Φυλακή έχει σφραγιστεί εδώ και αιώνες και μόνο ένας άνδρας έχει καταφέρει ποτέ να δραπετεύσει.
Φανταστείτε μια κοπέλα σε μια τεράστια έπαυλη, σε μια κοινωνία όπου ο Χρόνος έχει απαγορευθεί, παγιδευμένη σε ένα κόσμο του 17ο αιώνα που ελέγχεται από υπολογιστές, καταδικασμένη σε έναν προσυμφωνημένο γάμο, μπλεγμένη σε μια συνωμοσία φόνου που συγχρόνως φοβάται αλλά και επιθυμεί.
Ο ένας βρίσκεται μέσα και ο άλλος έξω.
Είναι και οι δύο φυλακισμένοι.
Φανταστείτε το ΙΝΚΑΡΣΕΡΟΝ