Εκδόσεις Ψυχογιός, 2017
Σελ. 464
Πρόκειται για αληθινή ιστορία. Πριν οι αναγνώστες βγάλουν την ετυμηγορία τους για το αν η Ιφιγένεια είναι ένοχη για την τροπή που πήρε η ζωή της, ας σκεφτούν μήπως στην ιστορία της κάτι χάθηκε. Και μήπως αυτό που χάθηκε ήταν η αλήθεια.
Διότι είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που συνοδεύει τον πατέρα της στην δουλειά του, στο λεωφορείο του. Ξαφνικά την αρπάζουν τα χέρια του πατέρα της, την σέρνουν στη θέση της γαλαρίας. Την ακινητοποιούν και της σκίζουν τα ρούχα. Ο πατέρας ανεβαίνει πάνω της, τη βιάζει διαλύοντας ό,τι αθώο και αγνό με μια βίαιη κίνηση μέσα στην θολούρα της διαστροφής και του ιδρώτα. Κι όταν τελειώσει, αφού την έχει γεμίσει με αίματα και σπέρμα, επαναλαμβάνει την πράξη του την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη και…
[grbk https://www.greekbooks.gr/tsakiri-maria.person%5D
Βάλτε στο μυαλό σας την εικόνα μιας εννιάχρονης Ιφιγένειας να ουρλιάζει από πόνο, να κόβεται στα δύο το κορμί της, να φωνάζει τη μητέρα της, κι εκείνη να μην την ακούει. Το βιασμένο, χτυπημένο, γεμάτο μελανιές κορμί της, μουσκεμένο από το σπέρμα του πατέρα της, γεμάτο αίματα, περιμένει εκεί το τέλος…
Το κοριτσάκι αυτό από τα 14 αρχίζει να χτυπάει τις φλέβες της για να ξεχάσει τη διαστροφική παράνοια που της χτυπάει με σφυρί το κρανίο. Οι πολίτες και οι γείτονες καταλογίζουν στο θύμα τις ευθύνες του θύτη.
Όλα αυτά τα φρικιαστικά και φρικτά γίνονται το 1997 και η ιστορία της Ιφιγένειας γίνεται βιβλίο το 2017 από την Μαρία Τσακίρη.
Η Ιφιγένεια έκανε μεγάλη προσπάθεια και αγώνα για να απαγκιστρωθεί από το παρελθόν και τις ναρκωτικές ουσίες. Πολλές φορές σκέφθηκε να βάλει τέλος στη ζωή της και για να αποφύγει αυτό το δίλημμα έπεσε στη χρήση του αλκοόλ, των ναρκωτικών, της φυλακής και του αχαλίνωτου σεξ. Τελικά μπόρεσε να λυτρωθεί, λέγοντας ό,τι τράβηξε στη συγγραφέα, κατάλαβε ότι στην ασχήμια της ζωής υπάρχει ομορφιά όταν θέλεις να τη δεις, και τα εξομολογήθηκε όλα για να μάθει ο κόσμος τι ακριβώς σημαίνει οικογενειακή κακοποίηση, τι σημαίνει αιμομιξία, βιασμός, και πώς χειραγωγεί το θύμα του ο δράστης. Γιατί τελικά κακοποίηση δεν είναι μόνο η εικόνα ενός παιδιού που απειλείται από μια θεόρατη μαύρη σκιά. Σημαίνει φθορά ψυχής και σώματος.
Τώρα η Ιφιγένεια πάτησε τα πενήντα και επιτέλους ζει!!! Μια σχέση ντροπής, μια παγωμένη ψυχή, μια κρυφή ασχήμια, μια θαρραλέα γυναίκα, μια ιστορία που πρέπει να μαθευτεί και να σώσει χιλιάδες άλλες τέτοιες μικρές και αδύνατες ψυχές. Διαβάστε το.
Η Μαρία Τσακίρη γεννήθηκε στην Κατερίνη και από το 1982 ζει στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας και εργάστηκε ως συντάκτρια και ανταποκρίτρια σε εφημερίδες, περιοδικά αλλά και στο ραδιόφωνο. Επί 20 χρόνια δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και εργάστηκε ως υπεύθυνη του γραφείο τύπου. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ. Το «Ιφιγένεια» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Τραχανάς Κώστας
[grbk https://www.greekbooks.gr/tsakiri-maria.person%5D
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.