Τον Σεπτέμβρη του 2016, από τις εκδόσεις Φίλντισι, κυκλοφόρησε το βιβλίο του Βασίλη Μπαρούτη, υπό το τίτλο «Ηχολόγια». Πρόκειται για μια συλλογή 12 διηγημάτων -που ξεδιπλώνονται στις 144 σελίδες του βιβλίου- τα οποία συνοδεύονται από σχέδια του Γιώργου Σουρμελή.
Ας τους ρίξουμε όμως μια ματιά…
1. Ο άνθρωπος ξυπνητήρι
…
Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους-ξυπνητήρια και έχω συναναστραφεί μαζί τους. Σε επαγγελματικούς χώρους κοιτάζουν το ρολόι τους να δουν πόσο άργησες, σε νυχτερινά κέντρα κοιτάζουν το ρολόι τους να δουν πότε θα φύγεις να πάνε για ύπνο, σε γυμναστήρια κοιτάζουν το ρολόι τους να δουν πόσο έχουν αντέξει.
…
2. Η κουβέντα
Η ζωή των ναυτικών είναι δύσκολη και πολύπλοκη. Ακόμη πιο δύσκολη όμως είναι η ζωή των συζύγων τους που μένουν πίσω… Να, όπως της αθυρόστομης Άννας…
3. Το καλοκαίρι του ’97
Η νεαρή Αθανασία είναι μια σύγχρονη “Πηνελόπη”. Ο καλός της όμως είναι άραγε ένας ισάξιος, με εκείνη, “Οδυσσέας”;
4. Η διαδήλωση
…
Έρεες κι εσύ μαζί, δρασκελώντας την άσφαλτο, φορώντας εκείνο το βαρύ σαν πένθος πανωφόρι που έκανε το κρύο να ψάχνει διακαώς μια υποψία χαραμάδας για να τρυπώσει στο στήθος σου. Δεκέμβρης έξω, μα μέσα σου χτυπούσαν τα φτερά τους οι τζίτζικες. Το βήμα σου ρυθμικό και απρόσμενο και τα μπράτσα σου αγκαζέ με τους διπλανούς σου.
…
5. Το ξαλάφρωμα
Ο μπάρμπα Ανέστης, αφήνοντας τον καφενέ μεθυσμένος, προσπαθεί να φτάσει στο σπίτι του. Καθ’ οδόν όμως δέχεται το επιτακτικό κάλεσμα της Φύσης, όπου…
6. Η προσευχή του Τσεγέν
…
Με αυτή την καινούργια του γνώση κατάλαβε ότι ο ίδιος όποτε ήθελε μπορούσε να δονεί την ουσία του όποια κι αν ήταν αυτή και να αιωρείται κατά βούληση ή να μένει εντελώς ακίνητος αν το επιθυμούσε. Όλο αυτό το διάστημα συνέχισε να προσεύχεται, χωρίς όμως να ψιθυρίζει ή να μιλάει παρά μόνο να πάλλεται σαν να ήταν η προσευχή του η ταλάντωση στη χορδή μιας κιθάρας, που την προκαλούσε ο ίδιος κουνώντας ρυθμικά τα δάχτυλά του πάνω της. Κι επειδή ένιωθε αγάπη και γαλήνη, η δόνηση αυτή σχημάτιζε στην αντίληψή του κάτι σαν μελωδία. Αναρίγησε από ευτυχία.
…
7. Το παλιό λιμάνι
Ο Γιακουμής είναι “η μασκότ” της μικρής κλειστής κοινωνίας του παλιού λιμανιού. Περιζήτητος ως δεύτερη λύση ανάγκης καταπιάνεται με κάθε είδους εργασία που του αναθέτουν, φέρνοντας την εις πέρας με… αγνωμοσύνη και προχειρότητα! Όλοι τον θεωρούν χαμένο κορμί, όμως, να που…
8. Το σπίτι απέναντι
…
Με την πρώτη ματιά όχι και κάτι ιδιαίτερο, ένα παλιό νεοκλασικό που στεκόταν κουρασμένο, χτισμένο το ’30 με ξεφλουδισμένη πρόσοψη και μισογκρεμισμένους κίονες που κάποτε κοσμούσαν μια λαμπερή είσοδο, δίπατο με εσωτερική μαρμάρινη σκάλα. Το ισόγειο ερειπωμένο, όμως ο επάνω όροφος είχε καταληφθεί πρόσφατα από μία κυρία η οποία, όπως φαίνεται, είχε κάμποσες κόρες και τις έβαλε να μοιραστούν το ευρύχωρο εκείνο σπίτι.
…
9. Μεσημεριανή έκλειψη
Έχει άραγε δικαίωμα ο ήλος να χουζουρέψει, να αρρωστήσει ή απλά να έχει τις μαύρες του; Έχει δικαίωμα μια μέρα ή λίγες μόνο ώρες να πάρει ρεπό από το αέναο ταξίδι του στον ουρανό;
10. Ο άσπρος πετεινός
Ο ήρωας της ιστορίας μας, ο μικρός Πέτρος, θέλει όταν μεγαλώσει, να γίνει… πετεινός! Μάλιστα, πετεινός! Καλά διαβάσατε. Να, σαν τον άσπρο πετεινό που είχαν στο νοικοκυριό τους. Αυτόν τον λευκό, σαν τον αφρό των κυμάτων της θάλασσας με τις μαύρες πιτσίλες στην ουρά…
11. Η επιστροφή του Οδυσσέα
Η επιστροφή του Οδυσσέα στην εστία του, πυροδοτεί εξελίξεις, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο. Ποια στάση πρέπει εκείνος να κρατήσει απέναντι στα νέα δεδομένα; Μήπως η προσωπική του Ιθάκη τελικά είναι διαφορετική από το βασίλειό του;
12. Τι νέα από την Κατερίνα;
…
Η κάθε μέρα είναι χαμένη μέρα, αν δεν αφήσει μια ανάμνηση. Από τη μέρα που θα έφευγε η Κατερίνα μόνο στη θύμησή της θα έβρισκα γέλιο, λύπη, θυμό κι ελπίδα. Δε ζω στο παρελθόν αλλά σ’ αυτό στηρίζομαι, όταν σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών για να δω έως που μπορεί να φτάνει το μέλλον, το μέλλον που ίσως με φέρει λίγο πιο κοντά της.
…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ηχολόγια είναι όλα όσα φτάνουν στ’ αυτιά μας με όχημα τη νόηση, την καρδιά κι όχι το στόμα. Είναι οι μέσα μας φωνές που κυοφορούν τον λόγο. Αν θα ειπωθούν, αν θα γραφτούν, τελικά, κανείς δεν το γνωρίζει ακόμα.
Μένει να το μάθουμε στη συνάντησή μας με ένα φίλο ή ένα φύλλο χαρτί που περιμένει τη γραφή να έρθει και να δώσει μορφή στο άκουσμά τους.
Έντεκα μικρές ιστορίες και μία λίγο μεγαλύτερη, ασύνδετες μεταξύ τους, μακρινά ξαδέλφια που βρέθηκαν όλα μαζί σε αυτό το βιβλίο.
Οι ήρωές τους κοιτούν από ένα ξεχασμένο παράθυρο τον έξω κόσμο και αναζητούν έναν τόπο, ένα αγαπημένο πρόσωπο, τη χαμένη τους νιότη ή απλά ένα μέρος να κατουρήσουν, γιατί κάπου στη διαδρομή μέθυσαν και δεν βρίσκουν τον δρόμο να γυρίσουν στο σπίτι τους.