Όταν ο Μάγκνους Τάβις της έκανε πρόταση γάμου, η Πόπι Ουάιατ βρέθηκε στον έβδομο ουρανό. Και πως να μην βρεθεί; Ο Μάγκνους ήταν όμορφος, έξυπνος -λέκτορας πανεπιστημίου γαρ-, την λάτρευε και όσο για το δακτυλίδι αρραβώνων… ένα υπέροχο οικογενειακό κειμήλιο των Τάβις με ένα εντυπωσιακό σμαράγδι πλαισιωμένο από δύο αστραφτερά διαμάντια.
Αυτό το υπέροχο κόσμημα, σε μια έξοδο της νύφης με τις φίλες της και την διοργανώτρια του γάμου της, άρχισε να αλλάζει χέρια και να φοριέται με την σειρά από όλα τα μέλη της γυναικοπαρέας, μέχρι που… χτύπησε ο συναγερμός πυρκαγιάς στην αίθουσα του ξενοδοχείου που διασκέδαζαν. Τελικά φωτιά δεν υπήρξε, ένα βραχυκύκλωμα στο σύστημα προκάλεσε την αναστάτωση, αλλά άναψε φωτιά στα μπατζάκια της Πόπι.
Βγαίνοντας άρον άρον από το ξενοδοχείο, μαζί με όλους όσους βρίσκονταν σε αυτό, το δακτυλίδι δεν βρισκόταν στο χέρι της. Στην αρχή υπέθεσε ότι θα το είχε κάποιο από τα κορίτσια…
…
έκανα πολλή ώρα να βρω τη Νατάσα και την Κλερ μέσα στο κόσμο.
«Έχετε το δαχτυλίδι μου;» ρώτησα αμέσως, προσπαθώντας να μην ακουστεί σαν κατηγορία. «Ποια το έχει;»
Και οι δύο με κοίταξαν σαστισμένες.
«Δεν ξέρω», σήκωσε τους ώμους η Νατάσα. «Δεν το είχε η Αναλίζ;»
Τότε, λοιπόν, χώθηκα πάλι μέσα στο πλήθος για να βρω την Αναλίζ, αλλά εκείνη δεν το είχε, νόμιζε πως το είχε η Κλερ. Και η Κλερ νόμιζε πως το είχε η Κλέμενσι. Και η Κλέμενσι νόμιζε πως μπορεί να το είχε η Ρούμπι, αλλά εκείνη δεν είχε ήδη φύγει;
…
Και έτσι βρίσκεσαι κάτω από ένα τραπέζι μία ώρα αργότερα, ψάχνοντας ψηλαφητά τη ρυπαρή μοκέτα του ξενοδοχείου και παρακαλώντας απελπισμένα για ένα θαύμα.
…
Όταν όμως κάτι πάει στραβά, τότε πάνε όλα! Όχι μόνο δεν έγινε κάποιο θαύμα να βρεθεί το απολεσθέν δακτυλίδι, αλλά της έκλεψαν και το κινητό· εκείνο το τεχνικό κατασκεύασμα που είχε γίνει ζωτικό όργανο της ύπαρξης της…
…
Το τηλέφωνο μου είναι οι άνθρωποι μου. Είναι οι φίλοι μου. Είναι η οικογένεια μου. Είναι η δουλειά μου. Είναι ο κόσμος μου. Είναι τα πάντα. Νιώθω σαν να μου πήραν το σύστημα υποστήριξης της ζωής μου.
…
…και επιπλέον, όλοι οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου έχουν το νούμερο της κλεμμένης συσκευής ώστε να την ειδοποιήσουν αν βρουν το δακτυλίδι των αρραβώνων της. Πανικός! Πανικός! Πανικός!
Να όμως, μια μικρούλα ακτίδα φωτός στο πυκνό σκοτάδι. Ένα κινητό χάθηκε, ένα κινητό βρέθηκε. Κόβοντας βόλτες στο λόμπι του ξενοδοχείου, προσπαθώντας να σκεφτεί τι να κάνει, βρίσκει ένα άλλο κινητό, πεταμένο σε κάποιο από τα καλάθια απορριμάτων του χώρου.
Μια φωνούλα στο κεφάλι της, της λέει να το παραδώσει στην Υποδοχή, αλλά η Πόπι δεν ακούει αυτή τη φωνούλα και το κρατάει. Δίνει το νέο νούμερο -αυτό του κινητού που βρήκε- στον υπεύθυνο του ξενοδοχείου -για την περίπτωση που βρεθεί το δακτυλίδι της-, στους εργαζομένους -για τον ίδιο λόγο-, αλλά και στα οικεία της πρόσωπα για να αποκαταστήσει τις γέφυρες επικοινωνίας με τους δικούς της ανθρώπους. Ο κύβος ερρίφθη. Πλέον δεν μπορούσε να παραδώσει το τηλέφωνο που βρήκε. Είναι δεμένη μαζί του!
Σε ποιον όμως ανήκε αυτό το τηλέφωνο; Πως βρέθηκε στο δοχείο απορριμάτων; Αυτός που το έχασε δεν νιώθει όπως και η Πόπι, να του λείπει ένα ζωτικό όργανο; Όχι ακριβώς… η πρώην ιδιοκτήτρια του ήταν -πριν παραιτηθεί και πετάξει το εταιρικό τηλέφωνο- ιδιαιτέρα γραμματέας ενός επιχειρηματία. Το επιχειρηματία που συνομιλεί τώρα -μέσω της επίμαχης συσκευής επικοινωνίας- με την Πόπι και της ζητά να καθυστερήσει την αναχώρηση ενός Ιάπωνα από το λόμπι, μέχρι εκείνος να φτάσει εκεί. Ο ίδιος βρίσκεται στον ένατο όροφο και τρέχει κατεβαίνοντας από τις σκάλες. Το ασανσέρ είναι εκτός λειτουργίας. Η συνάντηση, δε, με τον υπό αναχώρηση Ιάπωνα είναι άκρως σημαντική! Μιας και η γραμματέας έχει κάνει φτερά, δεν μένει τίποτα άλλο στην ηρωίδα μας παρά να αναλάβει δράση…
Ο Ιάπωνας καθυστερείται, ο Σαμ Ρόξτον -αυτός είναι ο επιχειρηματίας- τον προλαβαίνει, και η Πόπι για άλλη μια φορά στην ζωή της έκανε μια καλή πράξη. Ως αντάλλαγμα, θα κρατήσει για λίγες ώρες; μέρες; το τηλέφωνο, μέχρι να την ειδοποιήσουν σχετικά με το δακτυλίδι που χάθηκε. Σε αυτό το διάστημα βέβαια, θα πρέπει να προωθεί όλα τα email και sms που φτάνουν και αφορούν τον Σαμ, στο δικό του τηλέφωνο.
Η περιέργεια σκότωσε την γάτα, δεν είπαν τίποτα για μια νεαρή γοητευτική αγγλίδα… εκτός από το να στέλνει τα εισερχόμενα που δεν την αφορούν, τα διαβάζει όπως διαβάζει και όλα όσα είναι ήδη αποθηκευμένα στην μνήμη. Αυτή η διττή χρήση του κινητού, μπλέκει την ζωή της Πόπι με τη ζωή του Σαμ, σε σημείο που… αααα, δεν θα σας μαρτυρήσω άλλο τίποτα. Θα τα διαβάσετε όλα όταν βρεθείτε με το «Θέλω το κινητό σου», της Σόφι Κινσέλα, ανά χείρας. Βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία χάρη στις εκδόσεις Ψυχογιός, από τον Ιούνιο του 2012, σε μετάφραση της Έλλης Συλογίδου.
Η απώλεια του οικογενειακού κειμηλίου, η ανάγκη της Πόπι να φανεί αντάξια του παιδιού τους στα πεθερικά της, το άγχος του επερχόμενου γάμου, τα ψέματα που αναγκάζεται να πει, τα όσα μαθαίνει μέσω των email και sms για τον Σαμ, η απόφαση της να απαντήσει -εκ μέρους του και χωρίς να τον ρωτήσει- σε κάποια από αυτά έχοντας καλές προθέσεις, δημιουργούν αστείες καταστάσεις που σε απορροφούν τελείως και σε κάνουν να περάσεις υπέροχα τις ώρες που το διαβάζεις.
Η Σόφι Κινσέλα είναι μετρ του είδους. Όλα τα βιβλία της, που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, όπως και το «Θέλω το κινητό σου» είναι καλογραμμένα μυθιστορήματα με ανάλαφρη γραφή, εμπνευσμένα από την σύγχρονη καθημερινότητα, με ήρωες της διπλανή πόρτας και κυρίως είναι πλημμυρισμένα με το αστείρευτο χιούμορ της ταλαντούχας συγγραφέως.
Αν θέλετε να ξεχάσετε ΔΝΤ, τράπεζες, ΔΕΗ, χαράτσια, πολιτικούς (σαλτιμπάγκους και μη), επικαιρότητα και να αποδράσετε σε ένα ανάλαφρο λογοτεχνικό τόπο για να γεμίσετε τις μπαταρίες σας -απαραίτητο για να αντιμετωπίσετε την καθημερινότητα- τότε είστε στο σωστό μέρος. Και για να μην το αδικήσω, οφείλω να πω πως μέσα από το ευχάριστο και εθιστικό κείμενο περνούν ωφέλημα μηνύματα για τον σύγχρονο πολίτη αυτού του κόσμου που πρέπει να παλέψει με εξωτερικούς και εσωτερικούς δράκους. Οι δεύτεροι πολλές φορές είναι και οι πιο τρομεροί αλλά και εκείνοι που σίγουρα μπορούμε να παλέψουμε και να ελέγξουμε.
Για τα παραπάνω, τόσο ο τίτλος όσο και ο υπότιτλος της ελληνικής έκδοσης είναι αδόκιμοι και παραπλανητικοί. Καταλαβαίνω πως το δέλεαρ των πωλήσεων είναι μεγάλο και οι επιταγές του μάρκετινγκ ακολουθούνται πιστά, όμως δεν είναι καλό να παραπλανείς το αγοραστικό κοινό. O τίτλος ενός βιβλίου ή θα πρέπει να είναι πιστή μετάφραση του ξενόγλωσσου πρωτότυπου τίτλου ή να παραπέμπει στο περιεχόμενο του. Στην περίπτωση μας η παραπομπή οδηγεί σε μια κατηγορία βιβλίων που ο μέσος Έλληνας αναγνώστης δεν θα επέλεγε επ’ ουδενί να διαβάσει, κάτι βέβαια που δεν ισχύει ούτε για το «Θέλω το κινητό σου» ούτε για τα υπόλοιπα βιβλία της Σόφι Kινσέλα. Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η Πόπι Ουάιατ δεν έχει νιώσει ποτέ πιο τυχερή στη ζωή της: ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Μάγκνους, τον άντρα των ονείρων της. Τα πάνω-κάτω έρχονται όμως όταν σ’ ένα ξενοδοχείο που διασκεδάζει με τις φίλες της χάνει το δαχτυλίδι των αρραβώνων της –ένα πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο– και της κλέβουν και το κινητό της. Πανικόβλητη, εντοπίζει ένα κινητό μέσα σ’ ένα δοχείο απορριμμάτων. Τέλεια! Μπορεί να αφήσει το νούμερο στο ξενοδοχείο για να την ειδοποιήσουν μόλις βρεθεί το σμαραγδένιο δαχτυλίδι.
Καθόλου τέλεια. Ο ιδιοκτήτης του κινητού, ο γοητευτικός επιχειρηματίας Σαμ Ρόξτον, δε συμφωνεί. Θέλει πίσω το κινητό του και γίνεται έξαλλος με την Πόπι, η οποία διαβάζει τα μηνύματά του και παρεμβαίνει στην προσωπική του ζωή.
Μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών γεγονότων, η Πόπι και ο Σαμ αρχίζουν να ανταλλάσσουν email και SMS και να γίνονται απαραίτητοι ο ένας στον άλλο. Η ημέρα του γάμου όμως πλησιάζει και ενώ η Πόπι προσπαθεί με χίλια τερτίπια να κρύψει την απώλεια του δαχτυλιδιού, δέχεται μυστηριώδη τηλεφωνήματα. Στα σκαλιά της εκκλησίας την περιμένει η μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής της.