Σε αυτές τις γραμμές θα ήθελα να σας μιλήσω για το Γιαννιό. Ο Γιάννης -όπως τον βάπτισε ο ιερέας- είναι ένας νέος άνθρωπος της εποχής μας. Είναι αυτό που συνηθίζεται να λέμε: «ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας». Με μια μικρή εξαίρεση. Ο Γιαννιός διαφέρει σε κάτι από όλους εμάς. Σε τι; Χμ… εκτός από την μητέρα του -με την οποία ακόμα μένει μαζί, παρόλο που έχει ενηλικιωθεί εδώ και αρκετά χρόνια- κανείς άλλος δεν έχει καλή γνώμη γι’ αυτόν.
Συγγενείς και φίλοι, όλοι κάτι έχουν να πουν. Άλλος τον λέει αλλοπαρμένο, άλλος αλαφροΐσκιωτο, κάποιοι τον λεν φευγάτο και μερικοί -οι πιο σκληροί- απλά ηλίθιο! Δυο μέτρα παλικάρι είναι ο Γιαννιός και η στάση της ζωής του ενοχλεί τους πάντες, ακόμα ίσως και την μητέρα του παρ’ όλη την αγάπη και αδυναμία που του έχει. Τι είναι αυτό που κάνει και ενοχλεί; Είναι το ότι… δεν κάνει απολύτως τίποτα! Εκτός βέβαια από το να ρεμβάζει και να σκέφτεται. Τι σκέφτεται; Τα πάντα και τίποτα! Γυρνούν τα γρανάζια του μυαλού του χωρίς όμως να καταλήγουν κάπου και να δίνουν εντολή στο υπόλοιπο σώμα για δράση… πολύ σκέψη δηλαδή και από έργο μηδέν εις το πηλίκο.
Θα μου πείτε, δεν νιώθει τύψεις για την ρέμπελη ζωή του; Τι να σας πω. Ίσως και να νιώθει αλλά να, είναι κι εκείνα τα τελευταία λόγια που είπε ο αγαπημένος του θείος στο κρεββάτι του νοσοκομείου…
…
«Όλα μάταια… Το ίδιο μάταια σαν να έπαιζα μια ζωή ένα μπεγλέρι και δεν είχα κάνει τίποτα… ίδιο τέλος»
…
«Ονείρου απατηλότερα… σκιάς ασθενέστερα… όλα αέρας…»
…
…δεν ήθελε και πολύ ο ήρωας μας. Ευαγγέλιο οι στερνές κουβέντες του μπάρμπα! Πήρε και ένα μπεγλέρι από το περίπτερο… έτσι για να συνοδεύει τις εντρυφήσεις και τους προβληματισμούς! Σκέψη χωρίς μπεγλέρι, ουζάκι χωρίς μεζέ! Δεν λέει!
Χωρίς δράση είπα πιο πάνω ε; Δεν είναι απολύτως ακριβές αυτό. Έχει ένα τομέα στον οποίο δρα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Αποκρούει τις παραινέσεις και τα επιχειρήματα του περίγυρού του. Από την μία όλοι εκείνοι που παλεύουν καθημερινά για να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα ή απλά παλεύουν για να επιβιώσουν και από την άλλη ο Γιαννιός που ζει παρασιτικά -δικά τους λόγια- με το χαρτζιλίκι που του δίνει η μάνα του.
Απείρου κάλλους λεκτικές μονομαχίες λαμβάνουν χώρα, δίχως να βγαίνει όμως κανένας νικητής. Οι μονομάχοι μένουν σταθεροί στις απόψεις τους και ο καθένας θεωρεί ότι τα αντεπιχειρήματα του άλλου είναι φαιδρά. Από αυτούς όμως τους διαπληκτισμούς βγαίνει κάτι πολύτιμο. Ποιο είναι αυτό; Η παρουσίαση όλων των απόψεων -σφαιρικά- σχετικά με την ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, την οικονομική κρίση και εν γένει την κοινωνικοοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα.
Ενδιαφέρον ε; Και ενδιαφέρον και ωφέλιμο. Απλά ακολουθήστε τον Γιαννιό στην καθημερινότητά του. Πως; Διαβάζοντας το μυθιστόρημα «Η σοφία του ηλίθιου», του Παύλου Κουτρουμπά, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, τον Απρίλιο του 2016.
Μέσα από τις σελίδες του ξεπηδούν πολλά ερωτήματα και άλλες τόσες -μην πω περισσότερες- απαντήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Γιαννιός και όλοι εκείνοι με τους οποίους συγχρωτίζεται, θα σας δείξουν το παρόν από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνιές. Καθίστε αναπαυτικά, κάπου δροσερά λόγω καλοκαιριού, και αφήστε τους ήρωες του Παύλου Κουτρουμπά να σας μιλήσουν για εκείνους και για… εσάς! Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Στην κοινωνία της κρίσης, ένας -κατά γενική ομολογία- ηλίθιος βρίσκει το νόημα της ζωής στο να παίζει απλά το μπεγλέρι του. Δεν κάνει οικογένεια, δε δουλεύει, δεν προκόβει στη ζωή. Πολλοί θα προσπαθήσουν να τον αφυπνίσουν, χρησιμοποιώντας διάφορα επιχειρήματα. Εκείνος, όμως, τους αποδεικνύει ότι αυτές τις αξίες που πάνε να του διδάξουν, τις έχουν πρώτοι εκείνοι καταπατήσει και απαξιώσει, ή τις έχει ευτελίσει η κρίση. Για το λόγο αυτό, συμπεραίνει ότι με το να θεωρεί ως πεμπτουσία της ζωής το μπεγλέρι, γλίτωσε από μεγάλες καταστροφές. Ο ηλίθιος, λοιπόν, αναδεικνύεται μεγάλος φιλόσοφος σε μια τέτοια κοινωνία! Η θεωρία του θα ηττηθεί από έναν μποέμ ξάδερφό του. Πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι εκείνος που θα τον κάνει να συναισθανθεί την κενότητά του.