Σχεδόν πριν ένα χρόνο ο Νίκος Καρακάσης -έχοντας ένα βαρύ όνομα στις πλάτες του- έκανε το πρώτο του βήμα στα λογοτεχνικά πράγματα της χώρας με το μυθιστόρημα του «Βασιλιάς Ίκελος». Τον Μάρτη του 2011 επανήλθε, προς τέρψη των ανά την Ελλάδα βιβλιόφιλων, με μία νουβέλα αυτή την φορά! Φέρει τον τίτλο «Η σιωπή της πόλης» και κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική μορφή από τις Βορειοδυτικές εκδόσεις.
Σε αυτό το γέννημα της πένας του, ο Νίκος Καρακάσης μας δείχνει κάποιες όψεις της Αθήνας. Της Αθήνας -και μέσω αυτής και κάθε μεγαλούπολης- όχι ως ενός πυκνοκατοικημένου τόπου, αλλά ως χώρου δράσης ενδιαφέροντων ανθρώπων -διαφορετικών μεταξύ τους- που συμπληρώνουν το περίεργο μωσαϊκό των κατοίκων της.
Μία πόλη, έξι άνθρωποι – έξι ματιές – έξι ζωές, και επτά ιστορίες. Επτά στιγμιότυπα από το κλεινόν άστυ, με πρώτο και καλύτερο την ματιά ενός άστεγου των βορείων προαστίων, του Χρήστου…
…
Αφού τακτοποίησε τα λιγοστά του πράγματα –το στρώμα και τη βρόμικη κουβέρτα δηλαδή–, ξεκίνησε το οδοιπορικό που έκανε κάθε πρωί. Θα κατέβαινε στο κέντρο, στη δημοτική φροντίδα. Εκεί θα έβρισκε φαγητό και ίσως κανέναν άλλο φουκαρά για λίγη κουβεντούλα. Βλέπεις οι άλλοι –οι φυσιολογικοί– άνθρωποι σαν τον βλέπουν να πλησιάζει, μαζεύονται, κάνουν στην άκρη, λες και φοβούνται μήπως τους επιτεθεί ή τους κολλήσει καμιά ασθένεια. Αν και στην αρχή αυτό τον ενοχλούσε, έπειτα από τρία χρόνια σε αυτήν την κατάσταση το διασκέδαζε.
…
…μια ματιά στη μεγαλούπολη με το καθάριο βλέμμα ενός ανθρώπου, που δεν φιλτράρουν τις εικόνες που βλέπει οι έγνοιες μιας σύνθετης ζωής. Που δεν σκιάζει ο καταναλωτισμός και ο αγώνας για διατήρηση των κεκτημένων, δηλαδή όλα όσα αποτελούν βαρίδια στο ελεύθερο πνεύμα, την σκέψη και το συναίσθημα…
…
Δεν είχε εκκαθαριστικό να συμπληρώσει τέλος του χρόνου, κανένας δεν τον περίμενε να πάει πουθενά, τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν μπορούσε να τον κάνει να ανεβάσει τους ρυθμούς του. Ακόμα και το θάνατο του τον περίμενε καρτερικά, ρουφώντας τη σταγόνα κάθε ημέρας.
…
Και ακολουθούν: Ο κύριος Πολυδεύκης. Ένας άντρας σκλαβωμένος στην συνήθεια και στην αυτιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων που επιβάλει στον εαυτό του να κάνει. Η Ευρυδίκη Παλαιολόγου μια ψηλομύτα πολύ comme il faut κοπέλα, ο ηλικιωμένος άνδρας που σκέφτεται να κατέβει στον στίβο της πολιτικής μόνο και μόνο για να προσφέρει και όχι για ίδιο όφελος ως είθισται, ο μεγαλοδικηγόρος που εκτός από χρήματα αρπάζει και την αξιοπρέπεια όσων αναγκασμένοι από τις καταστάσεις πέφτουν στα νύχια του και τέλος ένας άνθρωπος των τεχνών, ένας συγγραφέας.
Ένας γνωστός και καταξιωμένος λογοτέχνης που, καθώς αναζητά την έμπνευση για το νέο του βιβλίο, κοιτά έξω από το παράθυρο του και γίνεται μάρτυρας ενός τροχαίου ατυχήματος! Μιας δυσάρεστης κατάστασης -η έβδομη ιστορία που δένει μεταξύ τους και δίνει νέες διαστάσεις στις προηγούμενες- με πρωταγωνίστρια την Παλαιολόγου, τον άστεγο της πρώτης ιστορίας, αλλά και άλλους μέχρι τότε γνωστούς ήρωες μας. Ενός ατυχήματος που ίσως και να μην είναι και τόσο ατύχημα…
Όσο μεγάλη και να είναι μια πόλη αργά ή γρήγορα οι ζωές δύο ανθρώπων διασταυρώνονται είτε για μια στιγμή, είτε για περισσότερο. Είτε για καλό είτε για κακό… Έτσι σκιαγραφείται -με ιδιαίτερη επιτυχία και ρεαλισμό- η πόλη των σκληρών ανθρώπων αλλά και των Ανθρώπων, από τον Νίκο Καρακάση στο «Η σιωπή της πόλης». Στη νουβέλα που όχι μόνο δεν σιωπά αλλά βωά…
Καλό θα είναι για όλους μας, τέτοιες φωνές να τις ακούμε με προσοχή, ιδιαίτερα σε χρόνους όπως αυτοί που διανύουμε ως λαός στις μέρες μας. Είναι φωνές που δίνουν τροφή για σκέψη και αζιμούθιο για δράση… η επιλογή όπως πάντα είναι στα χέρια σας… καλή ανάγνωση!