Τον Οκτώβριο του 2017 κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, ένα από τα σύγχρονα ελληνικά λογοτεχνικά διαμάντια! Πρόκειται για το συγκλονιστικό μυθιστόρημα «Η πόλη που δακρύζει» της Σοφίας Βόικου!
Υπόθεση βιβλίου
Το Libreria Mystico είναι ένα από τα παλαιότερα βιβλιοπωλεία της Βενετίας. Ιδιοκτήτης του είναι ο σινιόρε Φραντσέσκο, απόγονος μιας ξακουστής οικογένειας δόγηδων της Γαληνοτάτης!
Μη σας ξεγελούν όμως αυτές οι περγαμηνές… το βιβλιοπωλείο είναι μια πνέουσα τα λοίσθια επιχείρηση και όσο για τον ιδιοκτήτη της…
…
Ο σινιόρε Φραντσέσκο θα είχε ακολουθήσει τον δρόμο του Χάροντα πολλά χρόνια πριν εάν δεν υπήρχε στη ζωή του η μικρή Ιρένε. Δεν τον φοβόταν τον θάνατο, περισσότερο τον έβλεπε σαν λύτρωση από τους πόνους που τον ταλαιπωρούσαν. Όμως ήξερε πως έπρεπε να υπομείνει αγόγγυστα τη ζωή που του απέμενε. Με κάποιον κόπο επιπλέον, ίσως να κέρδιζε και λίγα χρόνια παραπάνω, μέχρι η Ιρένε να μεγαλώσει και να μπορεί να συντηρεί μόνη τον εαυτό της. Όχι πως δεν διαχειριζόταν καλά το βιβλιοπωλείο. Η αλήθεια είναι πως τα κατάφερνε πολύ καλύτερα από τον ίδιο, που είχε μείνει κουτσός και σχεδόν τυφλός.
…
Τι να μπορέσει όμως να πρωτοκάνει η οκτάχρονη Ιρένε, και όταν μάλιστα ο Φραντσέσκο προσπαθεί να την κρατήσει όσο πιο μακριά γίνεται από την γνώση, από την μουσική, από το σχολείο… από την ίδια τη ζωή!
Θα έλεγε κανείς πως η συμπεριφορά του βιβλιοπώλη παραπέμπει σε διαταραγμένο νου. Όμως ο Φραντσέσκο δεν ήταν πάντα έτσι! Τα τραγικά για εκείνον γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την εποχή που γεννήθηκε η Ιρένε, δικαιολογούν -τουλάχιστον εν μέρει- αυτή την ατραπό που έχει πάρει το πνεύμα και ο νους του.
Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το μικρό κορίτσι μακριά από όσα πλήγωσαν εκείνον, θέλοντας να της εξασφαλίσει μια ζωή με όσο το δυνατόν γίνεται λιγότερο ψυχικό πόνο. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι έτσι την περιορίζει σε μια νοητή «γυάλα» από την οποία πιθανόν να μην την αγγίξει η θλίψη αλλά, όντας περιορισμένη εκεί, δε θα την αγγίξουν και όλα εκείνα που δίνουν νόημα και ομορφιά στη ζωή.
Ευτυχώς για την Ιρένε στον κλειστό περίγυρό της υπάρχει ο Πάμπλο, η Ρομπέρτα, ο Άντζελο και η Σινιόρα που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη τόσο της ιστορίας όσο και -κυρίως- στην εξέλιξη της μικρής Ιρένε!
Το τι ακριβώς συνέβει στο παρελθόν αλλά και το τι συμβαίνει στο παρόν των λογοτεχνικών αυτών ηρώων θα σας το φανερώσει -με θαυμάσιο τρόπο- η Σοφία Βόικου, στο μαγευτικό μυθιστόρημά της «Η πόλη που δακρύζει»! 🙂
[grbk https://www.greekbooks.gr/voikou-sofia.person%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Η ταλαντούχα συγγραφέας με σκηνικό την μοναδική Βενετία, ξεδιπλώνει μπροστά στον αναγνώστη της μια εξίσου μοναδική ιστορία!
Οι εικόνες που ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου, χάρη στην εξαιρετική γραφή της Σοφίας Βόικου, θα σας συναρπάσουν. Οι άριστα δοσμένοι και δομημένοι χαρακτήρες των ηρώων της θα σας συνεπάρουν. Και τέλος, η πλοκή της μυθιστορίας θα σας μαγέψει από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του αναγνώσματος.
Η Σοφία Βόικου μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικά βιβλία που χαρίζουν πολλές απολαυστικές ώρες στους αναγνώστες τους και κερδίζουν δικαίως μια εξέχουσα θέση στην καρδιά και στην βιβλιοθήκη τους. Το νέο της δημιούργημα, «Η πόλη που δακρύζει», όμως, θαρρώ ότι είναι το καλύτερο που έχει γράψει μέχρι στιγμής. Το λάτρεψα από τις πρώτες κιόλας γραμμές του και όσο κυλούσε η ανάγνωση τόσο πιο έντονα το απολάμβανα και το εκτιμούσα!
Θεωρώντας ότι είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα που κοσμούν τα ράφια των βιβλιοπωλείων αυτή την εποχή, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επιδιώξετε να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα κοντά σας, ώστε να μπορέσετε να απολαύσετε ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό ταξίδι στην Βενετία και στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία!
Θα σας έλεγα να το διαβάσετε σιγά σιγά, ώστε να παρατείνετε την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, αλλά νομίζω ότι δεν θα μπορέσετε. Το «Η πόλη που δακρύζει» διαβάζεται με ένα και μοναδικό τρόπο… απνευστί!
Κυρία Βόικου σας ευχαριστούμε θερμά και με αγωνία περιμένουμε το επόμενο… Αδηφάγο το αναγνωστικό κοινό. 😉
Οπισθόφυλλο:
«Λυπάμαι… Τα βιβλία με άρωμα ευτυχίας είναι σπάνια. Ο σινιόρε Φραντσέσκο λέει πως είναι τόσο σπάνια που πρέπει να πληρώσεις μια περιουσία για να τα αγοράσεις. Εγώ, πάλι, λέω πως, για να σου αποκαλυφθεί ένα βιβλίο ευτυχίας, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από όλα τα αρώματα. Να διαβάσεις πολλά… αλλιώς πώς θα καταλάβεις πως αυτό που κρατάς είναι ευτυχία;»
Βενετία. Ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ένα βιβλιοπωλείο όπου επιλέγεις βιβλία με βάση το άρωμα που αναδίνουν και με τη βοήθεια της μικρής Ιρένε, που δεν ξέρει να διαβάζει. Ένας κόσμος σαγηνευτικός, από αμέτρητες εκδόσεις, σπάνιες και νέες, που τις παραδίδει τα μεσάνυχτα ένας μαυροφορεμένος άντρας με τη γόνδολά του. Ο Ρωμανός, ο Έλληνας με το αιρετικό αίμα, κυνηγάει με πάθος παλιά χειρόγραφα και περγαμηνές, ενώ παρασύρει σ’ έναν καταστροφικό έρωτα την όμορφη Ελιζαμπέτα. Πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες ενός διάσημου πορνείου, η Σινιόρα κινεί αόρατα τα νήματα και επεμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων.
Όταν η παλίρροια πλησιάζει και το νερό στη λιμνοθάλασσα φουσκώνει, η πόλη δακρύζει για να ξεπλύνει μια μεγάλη αμαρτία που βαραίνει στις πλάτες ενόχων και αθώων.
Ένα μυθιστόρημα-εξερεύνηση στον μυστηριώδη κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων με φόντο την ατμοσφαιρική και ερωτική Βενετία.
[grbk https://www.greekbooks.gr/voikou-sofia.person%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Η πόλη που δακρύζει
Συγγραφέας
Σοφία Βόικου
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Ψυχογιός
Ημερομηνία έκδοσης
19 Οκτωβρίου 2017
Αριθμός σελίδων
472
ISBN
978-618-01-2301-2
Συντάκτης άρθρου
Κριτική του βιβλίου από τον Κώστα Τραχανά
Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Η πόλη με τα στενά και τις μικρές γέφυρες, με τους γονδολιέρηδες, με το κέντρο της να είναι εκεί που χτυπάει η καρδιά της, εκεί που βρίσκεται η ψυχή του προστάτη αγίου της, εκεί που οι τουρίστες την πληγώνουν καθημερινά.
Η Βενετία είχε ήδη αρχίσει να δακρύζει. Η Βενετία που ήταν ολημερίς και ολονυχτίς βουτηγμένη στο νερό. Τον γεμάτο νερό τόπο. Βούλιαζε με τον χρόνο η Βενετία, βούλιαζε στο νερό, στην κοσμοπλημμύρα, στη σήψη. Η θάλασσα ανέβαινε και το νερό ανέβλυζε από κρούνους και τρύπες, καταπίνοντας αργά αλλά σταθερά κάθε σπιθαμή πλακόστρωτου. Η παλίρροια πλημμύριζε πάντα όλες τις πλατείες της Βενετίας. Η βασιλική του Αγίου Μάρκου καθρεφτιζόταν πάνω στο νερό. Η Βενετία η πόλη της Αφροδίτης (Venus-Venezia). Η Βενετία με τον βούρκο, την υγρή, πυκνή και πηχτή ομίχλη, την υγρασία και την μούχλα της στάσιμης λιμνοθάλασσας…
Η πραγματική μυρωδιά της Βενετίας: το Καρναβάλι, η Γέφυρα των Στεναγμών, το Μεγάλο Κανάλι, οι έξι συνοικίες της, το Παλάτι των Δόγηδων-το Παλάτσο Ντουκάλε, το καφέ Florian (το καφέ Florian που σύχναζε ο θρυλικός Καζανόβα), το καφέ Quandri, η Συνοικία των Ελλήνων, η Σερενίσιμα, η γέφυρα Ριάλτο, το Σαν Μικέλε, το Μπουράνο -το νησί των χρωμάτων…
Ο βιβλιοπώλης σινιόρε Φραντσέσκο είναι παππούς της εφτάχρονης Ιρένε, η οποία δεν έχει πατέρα και μητέρα. Ο σινιόρε Φραντσέσκο γερασμένος, με ασθενική κράση, με ένα πόδι και κατεστραμμένος οικονομικά, θα προστάτευε την Ιρένε με την ίδια τη ζωή του. Ήθελε να την προστατέψει από την κακία, τη βία, τη δυστυχία που κυβερνούσαν τον κόσμο. Ήθελε να την προστατέψει από οτιδήποτε μπορούσε να χαλάσει την ευτυχία της. Θα την προστάτευε από τον πιο ύπουλο εχθρό του ανθρώπου. Τη γνώση. Εάν άφηνε την Ιρένε να μαγευτεί από τον κόσμο των βιβλίων, από τις ιδέες που κουβαλούσαν, από τα συναισθήματα που δημιουργούσαν, θα τις χάριζε μια ζωή μέσα στην αμφιβολία και στην αμφισβήτηση. Οι ζωγραφιές και τα βιβλία, της έλεγε, είναι εχθροί της ζωής. Σκοτώνουν τον έρωτα, σκοτώνουν την φιλία, σκοτώνουν τον άνθρωπο. Ο σινιόρε Φραντσέσκο ήθελε να της μεταλαμπαδεύσει το χάρισμα να οσφραίνεται την ουσία των βιβλίων, να ανακαλύπτει την ψυχή τους δίχως να επηρεάζεται από γράμματα κι από χρώματα.
Η Ιρένε δεν ήξερε να γράφει. Η Ιρένε δεν ήξερε να διαβάζει.
Η Ιρένε αυτό το μικρό κορίτσι περιδιαβαίνει στους στενούς διαδρόμους ενός παράξενου βιβλιοπωλείου. Όλα τα βιβλία,στο βιβλιοπωλείο Libreria Mystico του παππού της, η Ιρένε, κατ΄εντολή του, τα τύλιγε με χειροποίητο χαρτί και τα έδενε με ένα σπάγκο και ο πελάτης τα αγόραζε από την …μυρωδιά τους. Όλα τα βιβλία μύριζαν. Πολλές ανάκατες μυρωδιές. Μπερδεμένες. Η μία πάνω στην άλλη. Η μία κάτω από την άλλη. Σε μια μάχη μεταξύ τους ποια θα επικρατήσει. Καμία όμως δεν φαινόταν να υπερτερεί. Η γλυκιά μυρωδιά της εξωτικής βανίλιας ανακατευόταν με το βαρύ άρωμα του καπνού, και η ξινή οσμή του λεμονοκυπάρισσου με την αποπνικτική μυρωδιά της μούχλας. Βιβλία τυλιγμένα, χωρίς να βλέπει ο πελάτης τον συγγραφέα, τον τίτλο ή την υπόθεση. Δεν επέλεγαν οι πελάτες με το μυαλό. Επέλεγαν με την καρδιά. Έμοιαζαν όλα ίδια και είχαν όλα την ίδια τιμή. Παλιά και καινούργια, μεγάλα και μικρά, με εικόνες και χωρίς εικόνες, με χρώματα και χωρίς χρώματα, δερματόδετα και χαρτόδετα, κλασσικά και σύγχρονα, βιβλία παλιά, ακριβά, άλλα τυπωμένα στη Βενετία κι άλλα στην Πόλη, άλλα χειρόγραφα κι άλλα τυπωμένα σε ακριβές λινοτυπικές μηχανές, άλλα με χρυσοτυπίες κι άλλα με πυρογραφίες: Ο μικρός Πρίγκηπας, ο Ερωτόκριτος, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, η Περηφάνεια και Προκατάληψη (αυτό μύριζε καμένη ζάχαρη, πικρή σοκολάτα και μοσχοκάρυδο. Και μια εσάνς αγριοφράουλας), ο Διγενής Ακρίτας, οι Πίνακες του Μονέ, το Δεκαήμερο του Βοκάκιου, η Μάνα του Γκόρκι, ο Ταρτούφος, το Καντίντ του Βολταίρου, Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά, το Αν του Κίπλινγκ, το Ψαλτήρι του Αλέξανδρου Γεωργίου, το Malleus Male ficarum–το Μαύρο Βιβλίο (που μύριζε άσχημα, που βρομούσε προδοσία και πόνο-χιλιάδες γυναίκες, που κατηγορήθηκαν ως μάγισσες, σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν εξαιτίας αυτού του βιβλίου), κ.α.
Πιάνεις στα χέρια σου όποιο μιλήσει στην καρδιά σου κι ύστερα το μυρίζεις. Εκεί είναι το μυστικό. Να διαλέξεις το βιβλίο με το καλύτερο άρωμα. Αυτό που σου ταιριάζει. Άλλο βιβλίο μύριζε πόνο και δυστυχία, άλλο μούχλα, άλλο προδοσία, άλλο εκδίκηση, άλλο ανεμελιά, άλλο απελπισία, άλλο ασφάλεια, άλλο σιγουριά, λίγα είχαν άρωμα ευτυχίας…
Ο Πάμπλο που κατασκεύαζε τις καλύτερες μάσκες της Βενετίας, ο Άντζελο ο ταπεινός γονδολιέρης, η Ρομπέρτα που έφτιαχνε τη ζύμη για τις πίτσες και τις πίτες, ακόμα και η πόρνη Σινιόρα, αμφισβητούσαν τον τρόπο που μεγάλωνε την Ιρένε, ο σινιόρε Φραντσέσκο. Του έλεγαν πως η Ιρένε έπρεπε να συναναστρέφεται συνομήλικους της, να μάθει να διαβάζει, να γνωρίζει το παρελθόν μέσα απ’ τα βιβλία, ν’ αναζητήσει το μέλλον της μέσα από αυτά. Ο Πάμπλο ειδικά αγαπούσε πολύ τη μικρή. Πίστευε πως η μικρή έπρεπε να γνωρίσει όλα αυτά που κάνουν τη ζωή όμορφη: τη μουσική, το τραγούδι, την τέχνη, τον χορό, τη λογοτεχνία. Η γνώση και η ζωή είναι απόλαυση, της ψιθύριζε ο Πάμπλο. Ήθελε να μεταδώσει τις γνώσεις του σε αυτό το κορίτσι. Είχε την ανάγκη να της δείξει πως οι λέξεις ήταν ζωντανές, πως έκρυβαν μέσα τους όλη τη μαγεία του κόσμου, πως είχαν ρουφήξει όλες τις εικόνες της γης.
Η μητέρα της Ιρένε, η Ελιζαμπέτα, ενώ πήγαινε να παντρευτεί τον Πάμπλο, τελικά παντρεύτηκε τον Έλληνα αρχαιοκάπηλο Ρωμανό Νοταρά. Μετά αφού γεννήθηκε η Ιρένε, εξαφανιστήκανε οι γονείς της, οπότε την Ιρένε την μεγάλωσε ο πατέρας της Ελιζαμπέτα, ο σινιόρε Φραντσέσκο.
Πολύ αργότερα θα επιστρέψει η Ελιζαμπέτα από τη χώρα των αμαρτωλών, από τη χώρα των τρελών, από τη χώρα των νεκρών, να βρει τον πατέρα της και την κόρη της Ιρένε. Θα εμφανιστεί επίσης και η παλιά αγάπη του Πάμπλο, η Πατρίτσια, η οποία αναζητά και αυτή την κόρη της Λίβια…
Δυο χαμένες κόρες…
Κληρονομείται η παγωμένη καρδιά; Κληρονομείται η εγκατάλειψη; Αν θες να δεις το αληθινό πρόσωπο κάποιου, πρέπει να του δώσεις μια μάσκα; Η γνώση πάντα φέρνει την ευτυχία; Οι μυρωδιές και τα αγγίγματα είναι πιο σοφά από τη γνώση; Ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους από τα αισθήματα κι όχι από τις γνώσεις τους; Την ευτυχία και τη δυστυχία του καθείς μόνος του τη φτιάχνει, μόνος του την επιλέγει; Υπάρχουν καταραμένα βιβλία, οι άνθρωποι είναι καταραμένοι ή είναι καταραμένες οι ιδέες; Θα σκότωνε κανείς για ένα βιβλίο; Τα βιβλία καίνε ή ζεσταίνουν τις μοναχικές καρδιές; Υπάρχουν βιβλία φτιαγμένα από δέρμα ανθρώπου; Ποιος ή ποια έβαλε φωτιά στο βιβλιοπωλείο του σινιόρε Φραντσέσκο; Μπορούμε να σβήσουμε εντελώς τις πληγές του παρελθόντος; Τι σχέση έχει η Ιρένε με την Λίβια; Τα βιβλία μπορεί να δείχνουν τον δρόμο για το μέλλον αλλά μας κρατάνε δέσμιους στο παρελθόν; Πρέπει να διαλέγουμε τα βιβλία που σκλαβώνουν την ψυχή μας; Ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου; Είναι δυνατόν ένα μικρό κορίτσι η Ιρένε να έσωσε και να έδωσε νόημα στη ζωή του Άντζελο, του Φραντσέσκο, του Πάμπλο, της Ρομπέρτα και της Σινιόρα; Σημασία έχει άραγε ποια σε γέννησε και ποια σε μεγάλωσε ή ποια σε αγάπησε; Η αγάπη πρέπει να μοιράζεται; Ο χρόνος και η αγάπη όλα τα επουλώνουν; Τα σημαντικά της ζωής είναι: η συγνώμη, η χαρά, η ελπίδα, το γέλιο, η αγκαλιά, το χάδι; Τελικά ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος;
Φίλε αναγνώστη εσύ που θ’ αφεθείς στα στενά της Βενετίας, εσύ που σαν αγγίζεις τις σελίδες αυτού του βιβλίου και αισθάνεσαι το άρωμά του να κατακλύζει την ύπαρξή σου, μην αρνηθείς το κατώφλι της Libreria Mystico να διαβείς…
Ένα μυθιστόρημα για το άρωμα των βιβλίων…
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην Écoledu Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου, και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Άλλα έργα της είναι: ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, και ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ.
Τραχανάς Κώστας