Υπόθεση βιβλίου
Το σχολείο μόλις έκλεισε για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο Πέτρος, ο μεγαλόσωμος μαθητής της Πέμπτης Τάξης έχει προβιβαστεί με “άριστα” στην Έκτη και χαρούμενος πηγαίνει να επισκεφθεί τον παππού του. Από τότε που τον θυμάται τον παππού Πέτρο, πάντα εκεί ήταν, στο γηροκομείο Αθηνών. Μετά την απώλεια της συζύγου του, μόνος του το είχε ζητήσει να πάει εκεί. Και από καλή τύχη ήταν κοντά στο σπίτι της οικογένειας και μπορούσαν να τον επισκέπτονται συχνά.
Έχοντας πλησιάσει τα 95 του χρόνια έχει από καιρό χάσει την δυνατότητα της επικοινωνίας με τους γύρω του. Όπως τώρα. Κάθεται απαθής κοιτάζοντας τον πίνακα απέναντί του. Ένα δέντρο πάνω σε ένα βουνό ζωγραφισμένα με λεπτομέρειες γεμίζουν το οπτικό του πεδίο. Και αυτό είναι που λαχταρά, όντας ορειβάτης στα νιάτα του και μεγάλος λάτρης της φύσης.
Η είσοδος του εγγονού του τον κάνει να χαμογελάσει και να σφίξει αδύναμα το παιδικό χέρι. Και μετά παραμένει ξανά απαθής. Μέχρι που ο μικρός Πέτρος…
…
ένιωσε μια απαλή πίεση στα δάχτυλά του. Ξαφνιασμένος είδε το χέρι του παππού του να σφίγγει, με όλη τη δύναμη που του είχε απομείνει, τα δάχτυλά του. Κοιτώντας το κενό προσπαθούσε να πει κάτι. Ο μικρός Πέτρος πλησίασε το αυτί του στα χείλη του παππού του.
– …Πήγαινε να τον βρεις… εκεί είναι ο Φα… δεν σκοτώθηκε. Στον Όλυ…
– Παππού, τι μου λες;
Όσο κι αν προσπάθησε να διαλευκάνει τα ψιθυριστά λόγια του δεν τα κατάφερε, γιατί αυτά μπλέχτηκαν με τον θόρυβο της σειρήνας ενός ασθενοφόρου. Και ήταν τόσο δυνατός που ανάγκασε τα πουλιά από τον κήπο του γηροκομείου να πετάξουν τρομαγμένα ψηλά στον ουρανό.
…
Δυστυχώς μαζί τους έφυγε και η ψυχή του παππού Πέτρου. Θλίψη και πόνος για τον Πέτρο μιας και ήταν ο μοναδικός από τους παππούδες του που είχε γνωρίσει και του είχε αδυναμία.
Τα πράγματα του παππού λιγοστά, ένα κουτί με παλιές φωτογραφίες, μια πέτρα και η παλιά του ορειβατική στολή. Αυτά, μαζί με ένα σημείωμά του… τα αφήνει όλα στον Πέτρο, ο οποίος τα κρατά σαν θησαυρό. Βλέποντας το παιδί τους μελαγχολικό οι γονείς του αποφασίζουν να του προτείνουν ολιγοήμερες διακοπές, σε όποιο μέρος της πανέμορφης Ελλάδας επιλέξει. Κοιτάζοντας μια τον χάρτη της Ελλάδας και μια τις πολύτιμες παλιές φωτογραφίες του παππού του ιδέες και ερωτήματα χιλιάδες τον κατακλύζουν.
Όμως ο Πέτρος είναι μεθοδικό παιδί. Πριν από όλα σκανάρει τις παλιές φωτογραφίες του παππού του για να εξασφαλίσει πως θα υπάρχουν αντίγραφά τους και πως θα μπορεί να τις ξαναεκτυπώσει όποτε θελήσει. Στη συνέχεια -μιας και στις φωτογραφίες υπάρχει μία του παππού του με τον προπάππο του ανεβασμένους στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, στον Μύτικα- αποφασίζει να γκουγκλάρει και να μάθει για το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μας. Οι γνώσεις και οι φωτογραφίες άφθονες κυλάνε μπρος στα μάτια του.
…
Ένιωσε φόβο και δέος μελετώντας τις εικόνες. Ο Όλυμπος σε πολλά πλάνα χιονισμένος, με απότομες και βαθιές χαράδρες, δεκάδες κορυφές, ρεματιές. Υπήρχαν φωτογραφίες με αγριοκάτσικα, αρκούδες, ζαρκάδια, αγριογούρουνα και πουλιά να πετούν πάνω από τα δάση. Ανάμεσα σε όλες αυτές ξεχώρισε και μια που του φάνηκε γνωστή. Την απομόνωσε από τις άλλες και την κοιτούσε. Μα τι του θύμιζε;
…
Μα ναι! Απεικόνιζε τον τόπο που είχε βγει φωτογραφία ο παππούς με τον προπάππο του! Στο ίδιο ακριβώς σημείο, πριν από δεκάδες χρόνια! Και κάπως έτσι σχηματίζεται η ιδέα για τον τόπο των διακοπών τους. Θα ζητήσει από τους γονείς του να πάνε στον Όλυμπο. Έχει μάλιστα αποφασιστεί πως φέτος θα κάνουν διακοπές μαζί με την οικογένεια του κολλητού του φίλου, γιου του νονού του, μα και συμμαθητή του, τον Γιάννη!
Η ποθητή ημέρα φτάνει και όλοι είναι έτοιμοι για τις φετινές διακοπές τους! Θα ταξιδέψουν με το ΚΤΕΛ! Δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά του Πέτρου όταν βλέπει πως στους συνεπιβάτες τους βρίσκεται και ο κρυφός του “έρωτας” η συμμαθήτριά του, η ακατάδεκτη Κατερίνα. Το καλοκαίρι προμηνύεται λαμπρό!
Το ταξίδι τους ευχάριστο, τα τοπία και η θέα αξιοθαύμαστα και λίγο μετά τα Τέμπη η Μ.Ο.ΠΕ.ΚΑ.ΓΙ έχει ήδη δημιουργηθεί! Η Μυστική Ομάδα Πέτρου Κατερίνας Γιάννη!
…
“Τι αποστολή θα έχει η ομάδα;”
“Πρώτη αποστολή είναι η διαλεύκανση των λόγων του ετοιμοθάνατου παππού μου…”
“Δηλαδή;”
“Μου είπε: “…Πήγαινε να τον βρεις… εκεί είναι ο Φα… δεν σκοτώθηκε. Στον Όλυ…”
…
Το λεωφορείο σταματά στο Κάστρο του Πλαταμώνα όπου αφήνει την Κατερίνα και την μητέρα της, με υποσχέσεις να συναντηθούν την επομένη, και λίγο αργότερα, στο Λιτόχωρο, αφήνει τις οικογένειες του Πέτρου και του Γιάννη.
Μόλις βολεύονται στα δωμάτιά τους, ο Πέτρος πηγαίνει στην ρεσεψιόν. Θέλει να μάθει τον κωδικό για το wi-fi. Όμως αυτό που βλέπει εκεί τον κάνει να ξεχάσει και κωδικούς και μυστήρια, και το όνομά του ακόμα. Είναι η Αφροδίτη, η κόρη του ξενοδόχου τους, μια οπτασία με λαλιά. Ο Πέτρος πάντως ότι κι αν κατάφερε να αρθρώσει ήταν σχεδόν ακατάληπτο, γι’ αυτό αποχώρησε ατάκτως για να μεταφέρει τα νέα στον φίλο του.
…
– Γνώρισα την Αφροδίτη, είπε λαχανιασμένος στον Γιάννη.
– Τη θεά Αφροδίτη; Τη μία από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, τη θεά της ομορφιάς; Που σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν κόρη του Δία και της Ωκεανίδας Διώνης; Κάτι ξέρω κι εγώ, αλλά δεν το επιδεικνύω, όπως εσύ στην Κατερίνα.
– Ποιά Κατερίνα;
…
Ναι, ο Πέτρος δεν έχασε μόνο την λαλιά του, καθώς φαίνεται έχασε πρόσκαιρα και την μνήμη του! Όμως ένας σκοπός τόσο σοβαρός όσο το να εξιχνιάσει το μυστήριο που έκρυβαν τα λόγια του παππού του δεν βρίσκει εμπόδια. Τα υπερπηδά. Ξεκινώντας με την προσθήκη ενός νέου γράμματος στην ομάδα των παιδιών. Το Α της Αφροδίτης.
Η παρέα τους, με ξεναγό και συνοδό τον ενήλικο Αντώνη, θα εξορμήσει στον Όλυμπο με προορισμό την σπηλιά του Ιθακήσιου. Μια διαδρομή και ένας προορισμός με πολλές ανατροπές που θα μείνει σε όλους τους πραγματικά αξέχαστος! Τι λέτε; Δεν πάμε κι εμείς να τους ακολουθήσουμε;
[grbk https://www.greekbooks.gr/i-klironomia-tou-pappou.html%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Το «Η κληρονομιά του παππού», της ταλαντούχας Εύας Κασιάρου, είναι ένα βιβλίο ανθρώπινο και συγκινητικό, γεμάτο με Ελλάδα, περιπέτεια, γνώσεις, αγωνία, χαρούμενες και ενθουσιασμένες φωνές παιδιών, επιμονή, ανατροπές, συναισθήματα και γνώσεις! Το λάτρεψα για όλα αυτά και άλλα τόσα που έχει! Κομμάτια της Ελληνικής Μυθολογίας, πληροφορίες της Γεωγραφίας της Πιερίας αλλά και διαμάντια από τον χώρο της πατριδογνωσίας μας, περιμένουν τον νεαρό αναγνώστη σε κάθε μία από τις σελίδες του!
Ένα λογοτεχνικό στολίδι είναι το «Η κληρονομιά του παππού»! Υπέροχο, καθαρό κι εθιστικό όπως το αεράκι που φυσά στις πλαγιές του Ολύμπου. Η ανάγνωσή του κυλά σαν το γάργαρο νερό που δεν χορταίνεις. Η αγαπημένη συγγραφέας μεταφέρει την καθαρή πνοή του ανέμου, τα τιτιβίσματα των πουλιών, τα σχέδια των παιδιών, την ανεμελιά των διακοπών, τις μυρωδιές της φύσης, τις ομορφιές της πατρίδας μας και το μυστήριο της υπόθεσης με ελαφρές πολύχρωμες λογοτεχνικές πινελιές!
Έτσι “γεννήθηκε” από την λατρεμένη πένα της Εύας Κασιάρου, ένα ακόμα δεμένο αριστοτεχνικά ανάγνωσμα που σε αφήνει πλήρη συναισθημάτων, συγκίνησης και απόλαυσης. Η κληρονομιά του παππού, της Εύας Κασιάρου, είναι κληρονομιά όλων μας! Αναζητήστε το και απολαύστε το! Είναι εκπληκτικό!
Οπισθόφυλλο:
Ο Πέτρος κληρονομεί ένα κουτί με φωτογραφίες από τον παππού του, που φανερώνουν την αγάπη του για την ορειβασία και τον Όλυμπο. Οι τελευταίες λέξεις του παππού, “…Πήγαινε να τον βρεις… εκεί είναι ο Φα… δε σκοτώθηκε… Στον Όλυ…”, παρακινούν τον Πέτρο να πείσει τους γονείς του να πάνε μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο τους για τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο Λιτόχωρο. Εκεί μαζί με άλλα δύο κορίτσια ξεκινούν να λύνουν το μυστήριο…
Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα αινιγματικά τελευταία λόγια του παππού, θα φτιάξουν μια μυστική οργάνωση.
Θα καταφέρουν να ρίξουν φως στη λέξη Φα; Τι κρύβει η ανάβαση στον Όλυμπο;
Θέμα: Ταξίδια στην Ελλάδα – Πιερία
[grbk https://www.greekbooks.gr/i-klironomia-tou-pappou.html%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Η κληρονομιά του παππού
Συγγραφέας
Εύα Κασιάρου
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Μίνωας
Ημερομηνία έκδοσης
Ιανουάριος 2016
Αριθμός σελίδων
140
ISBN
978-618-02-0525-1
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη