Υπόθεση βιβλίου
Η κυρία Θέκλα αγαπά πολύ να κάνει βόλτες μέσα στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Αγαπά το κάθε τι· τα σοκάκια της, τις πλατείες της, τα δέντρα του δρόμου που μαζί της μεγάλωσαν, τα πάρκα, τα γεφύρια ως και το χώμα και τις πέτρες της αγαπάει. Γυρίζει συχνά και μπορείς να την βρεις οπουδήποτε μες στην πόλη. Έτσι βλέπει αυτά που αγαπά. Τα παιδιά, τα ζώα, τις θάλασσες και τα καράβια. Έτσι ακούει αυτά που αγαπά. Τον ήχο του ανέμου, το κελάρυσμα του ποταμού, τις μουσικές και τις φωνές από τα σπίτια, το θρόισμα των φύλλων και τον παφλασμό των κυμάτων.
Μοναδική συντροφιά της είναι το καρότσι της. Εκεί μέσα έχει όλα όσα χρειάζεται. Όλα όσα θέλει.
…
– Ε, εσύ, τι έχεις μέσα στο καρότσι; Έχεις κλέψει κανένα σούπερ μάρκετ;
Τα έχει συνηθίσει αυτά η κυρία Θέκλα.
Η κυρία Θέκλα δε μοιάζει με κανέναν.
Τις μέρες περπατάει και τις νύχτες ταξιδεύει.
…
Μια μέρα, που είχε σταθεί για λίγο να ξαποστάσει σε ένα παγκάκι του πάρκου, κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, είδε ένα μικρό αγοράκι να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσαν τα αδύναμα πόδια του. Αρκετά πιο πίσω του, δύο άνδρες έτρεχαν λαχανιασμένοι και ξέπνοοι. Στάθηκαν και την ρώτησαν:
…
– Μήπως είδατε -ουφ, ουφ- ένα αγόρι βρόμικο, ένα μικρό αλητάκι να τρέχει προς τα εδώ;
– Πως είπατε;
– Ένα αγόρι… ουφ… Ένα αγόρι.
– Πως; Ένα κοκόρι; Μπα, δεν έχει κοκόρια στο πάρκο.
– Ένα αλητάκι, γιαγιά!
– Ένα παπάκι; Μπα, δεν έχει παπάκια στο πάρκο.
…
Είδαν κι απόειδαν πως άκρη δεν θα βγάλουν με την κυρία Θέκλα και αποχώρησαν ασθμαίνοντας προς την άλλη πλευρά του πάρκου. Σιγά σιγά ο ήλιος πήγαινε προς την δύση, άρχισε να σουρουπώνει και το πάρκο άρχισε σιγά σιγά να αδειάζει. Όταν όλα γαλήνεψαν και οι ήχοι των ανθρώπων έδωσαν την θέση τους στους ήχους της φύσης η κυρία Θέκλα κοίταξε ίσα πάνω της τα κλαδιά της μεγάλης βελανιδιάς και είπε δύο λέξεις μόνο: “Κατέβα, φύγανε.”
Και τότε ο Χασίμ -έτσι έλεγαν τον μικρό- άρχισε να κατεβαίνει από το μεγάλο δέντρο και να περιεργάζεται την ηλικιωμένη κυρία που τον έσωσε. Η κουβέντα τους ξεκινά και φαίνεται πως συνεννοούνται μεταξύ τους. Παράξενο, ο Χασίμ δεν έχει ξανασυναντήσει τέτοια γυναίκα. Δεν μοιάζει καθόλου στη γιαγιά του, μα ούτε και σε καμία άλλη που έχει δει μέχρι τώρα. Και αυτό το παράξενο καρότσι, που είναι τόσο μικρό, μπορεί αλήθεια να χωράει όσα θέλει η κυρία Θέκλα;
Σπρώχνοντάς το ο ένας από τη μια πλευρά και ο άλλος από την άλλη ξεκινούν, μιλώντας και γελώντας, να βγαίνουν από το πάρκο. Το κεφαλάκι του μικρού είναι γεμάτο ερωτήσεις.
…
– Θέκλα, τα χρυσόψαρα φοβούνται;
– Και τα χρυσόψαρα και οι καρχαρίες. Όλοι κάποτε φοβούνται.
…
Της μιλά για το χρυσόψαρο που άφησε πίσω του φεύγοντας, μοναδική συντροφιά στην γιαγιά του. Για το σπίτι του, το κάποτε γεμάτο με βιβλία, αγάπη, γαλήνη και οικογενειακές στιγμές. Το σπίτι του, αυτό που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω του, όχι αυτό που ζει τώρα, στην πόλη της Θέκλας…
Αγοράστε το «Η κιβωτός της Θέκλας», της Μαρίας Παπαγιάννη, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Το βιβλίο «Η κιβωτός της Θέκλας» των εκδόσεων Πατάκη, είναι στη σειρά “χωρίς σωσίβιο” (για παιδιά που έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης (Α’ και Β’ Δημοτικού). Με την αγορά αυτού του υπέροχου βιβλίου, που μιλά για την αγάπη, τους αστέγους, τα άλλα βιβλία και την προσφυγιά, υποστηρίζεις οικονομικά το “διαβάζοντας μεγαλώνω”.
Είναι ένα βιβλίο που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Είναι το εξώφυλλό του που σε κάνει να ταξιδεύεις. Ε λοιπόν εμένα με κέρδισε και το εσώφυλλό του όπου είδα τυπωμένο το πολυαγαπημένο μου “Αυτό το βιβλίο ανήκει…”. Αλήθεια πόσες και πόσες φορές δεν είχα βάλει όλη την καλλιγραφία μου για να γράψω όσο πιο όμορφα γινόταν το όνομά μου εκεί… Επαναφέρω τη σκέψη μου όσο πιο σύντομα γίνεται και χάνομαι στις σελίδες του βιβλίου «Η κιβωτός της Θέκλας».
Η γραφή της ταλαντούχας συγγραφέως μαγεύει μεταδίδοντας εικόνες και συναισθήματα, δημιουργώντας ένα βιβλίο τρυφερό, συγκινητικό, ανθρώπινο και ευαίσθητο… ένα απαλό άγγιγμα στην καρδιά του κάθε αναγνώστη.
Μέσα από τις λέξεις, αλλά και τις εικόνες του, θα ταξιδέψουμε με τη φαντασία μας στα στενά και στις λεωφόρους της πόλης, θα αφουγκραστούμε την συζήτηση της κυρίας Θέκλας και του Χασίμ και θα απολαύσουμε μια σύντομη μα πολύ βαθιά και διδακτική ιστορία. Μια ιστορία που διαβάζοντάς την, αλλά και για ώρες πολλές μετά, η μαγεία της σε κεντρίζει, σε πλημμυρίζει, σε τέρπει και σε ικανοποιεί. Μια ιστορία πρόσφορη για σκέψη, για συζητήσεις και κυρίως για ανθρωπιά.
Η εξαίρετη εικονογράφηση με την καθηλωτική ζωγραφικότητα της, συνοδεύει άριστα την πρότυπη γραφή που την νιώθεις, σαν μουσική συναισθημάτων μέσα σου βαθιά!
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου υπάρχει χώρος και χρόνος για παιχνίδι! Η Θέκλα στην ιστορία μας είχε παρομοιάσει το καρότσι της με κιβωτό. Και να, εδώ μια μεγάλη, εντυπωσιακή κιβωτός ζωγραφισμένη. Ο μικρός αναγνώστης μπορεί να γράψει αυτά που βλέπει σε αυτήν μα και όλα αυτά που φαντάζεται πως έχει. Σύντομα παιχνίδια γλώσσας και κατανόησης της υπόθεσης, μα και ζωγραφική! Και τέλος… εκεί στην προτελευταία σελίδα του βιβλίου, ένα Δίπλωμα δεινού αναγνώστη περιμένει έτοιμο, να του απονεμηθεί!
Μεγάλες αλήθειες εμπεριέχονται στο «Η κιβωτός της Θέκλας», της Μαρίας Παπαγιάννη! Είναι με λίγα λόγια, ένα βιβλίο που το νιώθεις σαν ένα χάδι τρυφερό, που δεν νανουρίζει, μα ξυπνά.
Απαραίτητο, μην το χάσετε!
Οπισθόφυλλο:
Η κυρία Θέκλα κυλάει το καρότσι της μέσα στην πόλη. Μια μέρα θα γνωρίσει τον Χασίμ και οι δυο τους θα ταξιδέψουν με τη μικρή τους κιβωτό ως τη χώρα που ζει ένα χρυσόψαρο. Πριν αποχωριστούν, η Θέκλα θα του χαρίσει ένα βιβλίο.
– Βιβλία έχεις στο καρότσι σου; ρωτάει ο Χασίμ.
– Όχι. Πειρατές, κάστρα, δράκους και πριγκίπισσες.
Αγοράστε το «Η κιβωτός της Θέκλας», της Μαρίας Παπαγιάννη, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Η κιβωτός της Θέκλας
Συγγραφέας
Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφος
Κιάρα Φεντέλε
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Πατάκη
Ημερομηνία έκδοσης
Οκτώβριος 2020
Αριθμός σελίδων
40
ISBN
978-960-16-8390-4
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη