Εκδόσεις Λιβάνης, 2015
Σελ. 250
«Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι από τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του. Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας. Που δε συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες στα ερείπιά του. Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σα βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα. Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του. Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.»
Χαλι Γκιμπράν, Άραβας ποιητής
Καμιά κοινωνική αλλαγή δεν είναι εφικτή, όσο η Ελλάδα παραμένει αποικία χρέους. Οι άτεγκτοι δανειστές θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα μισθούς Βουλγαρίας, τιμές Ελβετίας, φόρους Σουηδίας, και όλα αυτά για να μην βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη!! Χρειάζεται ένα μέτωπο, που θα φέρει στην εξουσία μια πραγματική ελληνική κυβέρνηση, που θα υπερασπιστεί τα μακροχρόνια συμφέροντα του λαού και του έθνους. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα του συγγραφέα-δημοσιογράφου Νίκου Ιγγλέση.
Το βιβλίο «Η επανάσταση του Grexit – Το σχέδιο» γράφτηκε για να αμφισβητήσει τη γερμανική Ευρώπη, την αρχιτεκτονική του ευρω-μάρκου και τον ευρωμονόδρομο για την πατρίδα μας.
Το αρχικό ερώτημα στο οποίο έπρεπε να βρει απάντηση δεν ήταν το ευρώ ή δραχμή, αλλά πώς μπορεί να επιβιώσει το έθνος των Ελλήνων;
Πώς μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία και να μειωθεί η ανεργία όταν η κυκλοφορία του χρήματος καθορίζεται από την ΕΚΤ, που βρίσκεται υπό την επιρροή της Γερμανίας;
Πώς μπορεί το κράτος να πληρώσει κάθε μήνα τα τοκοχρεολύσια του χρέους, χωρίς να διαλύσει την κοινωνία;
Πώς μπορεί να λειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα, όταν οι νόμοι γράφονται από τους δανειστές στη αγγλική και εισάγονται, μεταφρασμένοι, στη Βουλή για απλή επικύρωση;
Πώς μπορεί το ελληνικό κράτος να ενεργεί αποτελεσματικά όταν απειλείται καθημερινά με χρεοκοπία, αν δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις ξένων δυνάμεων;
Πως μπορεί η κυβέρνηση να υποδύεται ότι ασκεί εξουσία όταν οι φόροι, οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές καθορίζονται από μια υπερεθνική νομενκλατούρα που εδρεύει στις Βρυξέλλες;
Πώς μπορεί η κοινωνία να ανέχεται οι banksters της Φρανκφούρτης, να κλείνουν τις τράπεζες, να καταστρέφουν την οικονομία και να ταλαιπωρούν εκατομμύρια πολίτες;
Γνωρίζουν αυτοί που κάνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, ότι δημιουργούν προβλήματα εθνικής ασφάλειας;
Γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι το ελληνικό κράτος πουλάει, το γερμανικό κράτος αγοράζει;
Γνωρίζουν ότι αυτό που έλεγε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου περί πρωτογενούς πλεονάσματος στον Κρατικό Προϋπολογισμό, ήταν μια πρωτογενή απάτη;
Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα, έχοντας ένα χρέος 324,1 δις ευρώ, στο τέλος του 2014, και έχοντας πληρώσει μόνο την τελευταία πενταετία 110,2 δισ. για τοκοχρεολύσια και 52,2 δισ. για τόκους, όχι μόνο να αναπτυχθεί δεν μπορεί, αλλά ούτε να επιβιώσει; Πληρώσαμε 162,4 δις., πάνω από το μισό χρέος και αυτό όχι μόνο δε μειώθηκε αλλά αυξήθηκε!!!!
Γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι η αρχή ενός σχεδίου για τη χρεοκοπία της Ελλάδας, την υποδούλωση του λαού της στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και την έλευση του ΔΝΤ (δηλ. των ΗΠΑ) στην Ευρώπη; Κάποιοι ανοίξαν την Κερκόπορτα.
Γνωρίζουν ότι η στοχοποίηση της μεσαίας τάξης δε θα φέρει καμιά ανακούφιση στους φτωχούς, απλώς θα φτωχοποιήσει και τους υπόλοιπους;
Γνωρίζουν ότι με δήλωση (7/4/2015) του π. αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών κ. Δ.Μάρδα, ότι το χρέος (κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις και αποζημιώσεις θυμάτων) των Γερμανών προς την Ελλάδα ανέρχεται σε 278,7 δισ. Ευρώ;
Γνωρίζουν ότι η διαχείριση του ελληνικού Δημόσιου χρέους συνιστά ένα έγκλημα εθνικής μειοδοσίας, που είναι διαρκές και δεν παραγράφεται από κανένα νόμο;
Γνωρίζουν τα τρία εγκλήματα που διαπράχτηκαν, πρώτον το PSI, όταν «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων, δεύτερο το «κούρεμα» των μικρο-ομολογιούχων και το τρίτο και μεγαλύτερο, όταν τα ομόλογα που κατείχαν η ΕΚΤ και οι άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, αξίας 56,6 δισ., εξαιρέθηκαν από το «κούρεμα»;
Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα από το 2010 δανείστηκε 215,8 δις. Ευρώ από τα κράτη της Ευρωζώνης, στη συνέχεια μέσω του EFSF και από το ΔΝΤ προκειμένου να πληρώνει τις ιδιωτικές τράπεζες και τους ιδιώτες κατόχους των ομολόγων της, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτό το χρέος της, από χρέος προς ιδιώτες, σε διακρατικό;
Γνωρίζουν ότι ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημόσιου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείων και για όσο χρόνο αυτό δεν έχει εξοφληθεί;
Γνωρίζουν το έγκλημα του 2002, την απάτη του 2010 και το Colpo Groso του 2012;
Γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν ακούνε τι έχει πει ο Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του ιστότοπου Stratfor ότι «ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του»;
Γνωρίζουν ότι με τα capital control επιχείρησαν να χαράξουν στη συνολική μνήμη των Ελλήνων τον φόβο, τον τρόμο, την οικονομική καταστροφή, την ατέλειωτη ταλαιπωρία και την αίσθηση της ληστείας των καταθέσεων, αν τολμήσουν να αμφισβητήσουν τον ευρωμονόδρομο;
Μήπως ο στόχος των δανειστών σε συνεργασία με την εθελόδουλη εγχώρια πολιτικο-οικονομική ολιγαρχία είναι η μετατροπή της Ελλάδας από την τελευταία «Σοβιετική Δημοκρατία» της Ευρώπης στην πρώτη γερμανική αποικία (αποικία του Δ’ Ράιχ) στην Ευρώπη;
Μήπως ένα καθεστώς ζόφου εγκαθιδρύθηκε, τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα με τη συνεργασία των εγχώριων δωσιλογικών κυβερνήσεων και την αμέριστη στήριξη των Μ.Μ.Ε.;
Μήπως οι αυταπάτες τελείωσαν, μετά τη Συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015, και η παλιά διαχωριστική γραμμή στην ελληνική κοινωνία «Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο» αντικαταστάθηκε από τη διαχωριστική γραμμή «Μνημόνιο ή Grexit»;
Ή μήπως κάνουν πως δεν γνωρίζουν αυτό που λέει κατ’ επανάληψη ο Σπύρος Λαβδιώτης, πρώην ανώτερος αναλυτής χρηματοοικονομικών στην κεντρική τράπεζα του Καναδά ότι: «Δύο τρόποι υπάρχουν, για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος. Ο πρώτος είναι με το ξίφος. Ο δεύτερος είναι με το χρέος»;…
Αυτά και άλλα ερωτήματα οδήγησαν τον Νίκο Ιγγλέση στο δίλημμα «Μνημόνια ή Grexit, ευρώ ή δραχμή;» και να γράψει το βιβλίο «Η επανάσταση του Grexit – Το σχέδιο».
Είναι φανερό ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας»…
Ο Ηρόδοτος έλεγε: «Η πιο βαριά πίκρα για τον άνθρωπο είναι να ξέρει πολλά και να μην μπορεί να κάνει τίποτα….».
Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε Οικονομικές επιστήμες στη Γαλλία και δημοσιογραφία στην Αθήνα. Εργάστηκε στην Ελευθεροτυπία, στο Έψιλον και στην ΕΡΤ. Για μια περίοδο διετέλεσε Διευθυντής του Δ’ Προγράμματος της ΕΡΤ. Άλλο έργο του είναι «Επιστροφή στη δραχμή – Η απάντηση στην ευρω-κατοχή».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας και θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις.
Το κράτος θα πάψει να δανείζεται από ξένους, δε θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δε θα πληρώνουμε άλλους τόκους.
Η Νέα Δραχμή δε θα υποτιμηθεί, κανείς δε θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δε θα υπάρξει πληθωρισμός.
Η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί και οι συντάξεις σταδιακά θα αυξάνονται.
Δύο τρόποι υπάρχουν για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος.
Ο πρώτος είναι με το ξίφος.
Ο δεύτερος είναι με το χρέος.
Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί, τουλάχιστον στην αρχή, δεν είναι ορατός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό.
Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στο παρασκήνιο μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με πρώτο στόχο να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή τους τόκους των δανείων.