Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2017, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, υπό τον τίτλο «Οι δρόμοι της βροχής» και αποτελεί το παρθενικό ταξίδι της Ελευθερίας Χατζοπούλου στα υπέροχα νερά της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Υπόθεση βιβλίου
Ανδριανούπολη, Οκτώβριος του 1922
Η δεκαενιάχρονη Γιασεμή, μαζί με τη γιαγιά της, εξαναγκάζονται να αφήσουν με συνοπτικές διαδικασίες τον τόπο τους. Οι γονείς της έχουν πεθάνει και ο μοναδικός αδερφός της είναι αγνοούμενος, από τότε που κατατάχτηκε στον Ελληνικό Στρατό και έφυγε για την Μικρασία.
Παρόλο που ο προορισμός τους βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος, δεν παύει ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά τους να είναι σκληρός! Πάντα ο δρόμος της ξενιτιάς είναι σκληρός, αφού πίσω σου αφήνεις την πατρίδα σου, τις αναμνήσεις, ακόμα κι εκείνα τα μνήματα που αποτελούν την τελευταία κατοικία των οικείων σου.
Ο ξεριζωμός, βέβαια, δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο για τις δύο γυναίκες. Την ίδια στράτα του ξεριζωμού είχαν πάρει μόλις πριν εννέα χρόνια, στα 1913. Τότε που ξανά άφησαν την Αντριανού τους και κατέφυγαν -με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας- στη Θεσσαλονίκη. Επέστρεψαν από εκεί στα 1920 πιστεύοντας ότι δεν θα τους έδιωχναν ξανά, αλλά… φευ! Αυτή τη φορά η μετοίκηση θα είναι -όπως δείχνουν τα πράγματα- οριστική και αμετάκλητη.
Ποιος ευθύνεται για όλα όσα υπέφεραν στο παρελθόν και θα ξανά υποφέρουν στο άμεσο μέλλον;
…
Η γιαγιά στάθηκε στη μέση της σάλας. «Δε φταίει ο Τούρκος, Κωνσταντή μ’», είπε έπειτα από λίγη σκέψη, «οι μεγάλοι φταιν’, αυτοί που βάνουν κάτου χαρτιά και χάρτες και χωρίζουν τον κόσμο καταπώς ορέγονται. Μον’ που ο κόσμος δεν είναι χάρτες, Κωνσταντή μ’, ο κόσμος είναι ανθρώπ’, ψυχές, σπίτια, χωριά, μπαξέδες… Πως τραβάτε μια γραμμή, μπρε, και διατάζ’τε από δω οι Τούρκοι και από κει οι Έλληνες; Και οι ανθρώποι; Τι είναι οι ανθρώποι; Γραμμές και βούλες στα τεφτέρια σας;»
…
Έτσι τα αποφάσισαν οι μεγάλοι και οι μικροί βρέθηκαν πρόσφυγες στις πατρίδες τους. Ανταλλαγή πληθυσμών το είπαν αυτοί που το αποφάσισαν, οι λίγοι. Ξεριζωμό και δυστυχία το χαρακτήρισαν αυτοί που το έζησαν, οι πολλοί! Ο δρόμος της γιαγιάς ήταν βραχύς, μιας και άφησε την τελευταία της πνοή στην Αλεξανδρούπολη. Αντίθετα, ο δρόμος της εγγόνας της, της Γιασεμής, ήταν μακρύς και δυσβάσταχτος.
Η Θεσσαλονίκη και η γνωριμία της με δύο άλλες επίσης ξεριζωμένες ψυχές -την Βερονίκη την Αρμένισσα και την Σουμέλα την πόντια- ήταν ο πρώτος σταθμός! Ακολούθησε η γέννα του παιδιού της και η άρνησή της ακόμα και να το κρατήσει στην αγκαλιά της· το έβλεπε ως σπόρο του βιαστή της και όχι ως δικό της δημιούργημα. Κατόπιν η υιοθεσία του μονάκριβου αλλά ανεπιθύμητου υιού της. Και τέλος, ο γάμος της με ένα καλοκάγαθο αγρότη, πατέρα δύο παιδιών, που είχε μείνει πρόσφατα χήρος και όλα όσα ακολούθησαν με το πέρασμα των χρόνων και της επιταγές της Ιστορίας!
Μακρύς δρόμος, γεμάτος αγκάθια, χαμένες ελπίδες, κρυφούς έρωτες, αλλά και μικρές χαρές έτσι για να ξανοίγει λίγο το σκούρο του ουρανού της Γιασεμής. Το τέλος; Ανέλπιστο αλλά και λυτρωτικό, αφού κάπως θα έπρεπε η ζωή να της επιστρέψει ένα μικρό τουλάχιστον μέρος από όσα της χρωστούσε!
Θα δείτε… ή πιο σωστά θα διαβάσετε! 🙂
Αγοράστε online το «Οι δρόμοι της βροχής», της Ελευθερία Χατζοπούλου, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Η Ελευθερία Χατζοπούλου θέλησε να γράψει ένα ανάγνωσμα με σκοπό να μεταφέρει τα γεγονότα του ξεριζωμού των Ανατολικοθρακιωτών, εκείνα τα μαύρα χρόνια της ανταλλαγής των πληθυσμών. Μελέτησε πολύ και αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία του βιβλίου.
Δεν στάθηκε όμως στην απλή καταγραφή των γεγονότων, άλλωστε δεν συνέγραψε κάποιο πόνημα αλλά ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Έχτισε την Ιστορία γύρω από μια Μυθιστορία ή πιο σωστά τις έπλεξε μεταξύ τους, έχοντας ως κεντρικό σημείο αναφοράς την ηρωίδα της, την Γιασεμή.
Έτσι ο αναγνώστης, μέσα από έναν ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέροντα μύθο, ψυχαγωγείται και ταυτόχρονα μαθαίνει -με αρκετές λεπτομέρειες- όσα συνέβησαν τότε και εκεί. Δεν είναι ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα -πως θα μπορούσε άλλωστε- αφού κρύβει μέσα του πολύ πόνο! Είναι όμως ένας πολύ καλός τρόπος να γνωρίσουμε τι τράβηξαν εκείνη την εποχή οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης και όχι μόνο. Όχι μόνο, γιατί η συγγραφέας φωτίζει και κομμάτια της κατοχής αλλά και του εμφυλίου που συγκλονίζουν εξίσου τον αναγνώστη της!
Οπισθόφυλλο:
Τρεις γυναίκες, ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο η καθεμία –ή ίσως εν αγνοία τους τον ίδιο–, συναντιούνται, το 1922, στη Θεσσαλονίκη.
Η Σουμέλα, η Πόντια, και η Βερονίκη, η Αρμένισσα, κουβαλούν το προσωπικό τους δράμα και το φορτίο της γενοκτονίας των συμπατριωτών τους. Η Γιασεμή, η Θρακιώτισσα, από την άλλη, φτάνει στη Σαλονίκη έχοντας στα σπλάχνα της τον καρπό του βιασμού της από έναν Τούρκο.
Η Κατοχή και ο Εμφύλιος αφήνουν καινούργια οδυνηρά σημάδια στη ζωή της Γιασεμής, ξυπνούν όμως και τις τύψεις της για μυστικά που ποτέ δεν ξεστόμισε. Θα αφήσει τη ζωή να κινεί τα νήματα ερήμην της ή θα καταφέρει να την αλλάξει; Τι θα συμβεί όταν, έπειτα από χρόνια, αποφασίσει να βγάλει από τα ντουλάπια της ψυχής της σκελετούς και δαίμονες;
Ένα ταξίδι γεμάτο τραύματα και μυστικά, αγάπες, έρωτες και απουσίες, συναντήσεις που καθορίζονται από την Ιστορία και τη μοίρα. Ένα μυθιστόρημα όπου τα γεγονότα και οι καταστάσεις ανατρέπουν τις ζωές των ηρώων, δημιουργούν όμως ευκαιρίες και διεξόδους για να βγουν από τη δίνη όπου τους έριξαν.
Αγοράστε online το «Οι δρόμοι της βροχής», της Ελευθερία Χατζοπούλου, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Οι δρόμοι της βροχής
Συγγραφέας
Ελευθερία Χατζοπούλου
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Ψυχογιός
Ημερομηνία έκδοσης
Νοέμβριος 2017
Αριθμός σελίδων
538
ISBN
978-618-01-2188-9