Εκδόσεις Ψυχογιός, 2016
Σελ. 605
Σε ένα μικρό χωριό, την προηγούμενη χρονιά, μια μικρή μαθήτρια πνίγηκε στο ποτάμι και δεν βρέθηκε το πτώμα της. Την επόμενη χρονιά μια άλλη μαθήτρια, από το διπλανό χωριό, χάθηκε ξαφνικά και δεν έχει εμφανιστεί καθόλου. Σήμερα, ένα ακόμη μικρό κορίτσι εξαφανιζόταν λίγο πριν υποδεχτεί τους καλεσμένους του. Δεν βρέθηκε ούτε ζωντανό ούτε νεκρό. Αφανίστηκε η Σταυρούλα, εξαφανίστηκε η Ρία και πνίγηκε η Δροσιά. Τρία μικρά κορίτσια χάθηκαν μέσα σε δυο χρόνια. Τρεις οικογένειες, κυρίως τρεις μάνες, κουβαλούσαν το σταυρό του μαρτυρίου.
Είκοσι χρόνια αργότερα ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, η Κέρστιν Καραμάνος βρίσκεται πνιγμένη στο ίδιο ποτάμι. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι χωριανοί άρχισαν να τρέμουν για την ασφάλεια των κοριτσιών τους και να μιλούν για κάποιο τέρας που αφάνιζε τα κορίτσια τους και ότι μια κατάρα είχε πέσει στο χωριό τους. Όλοι μιλούσαν για φαντάσματα, τέρατα, λυκανθρώπους και δαίμονες…
Οι υποψίες της αστυνομίας πέφτουν στον Λιόλιο τον χαζό του χωριού. Ο Λιόλιος ήταν ένας φτωχός, μουγκός καμπούρης που ζούσε κοντά στο ποτάμι. Ένας φαινομενικά άκακος και αγαθός, για τουλάχιστον πέντε δεκαετίες μουγκός ξαφνικά μεταβάλλεται σε δολοφόνο, που όμως δε δείχνει την παραμικρή διάθεση να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Τελικά η αστυνομία βρίσκει σε μια καταπακτή στο σπίτι του Λιόλιου, τρεις σκελετούς των κοριτσιών, που είχαν χαθεί πριν είκοσι χρόνια. Ήταν πράγματι αυτός ο δολοφόνος ή κάποιος άλλος; Ήταν ο Λιόλιος ο δαίμονας που σκότωσε τα κορίτσια;
Οι δαίμονες είναι τα αρχέγονα ένστικτά μας, αυτά που έχουμε όλοι μέσα μας, αλλά ξέρουμε να κουμαντάρουμε λόγω παιδείας και ανθρωπισμού ή να καλύπτουμε περίτεχνα. Γιατί οι δαίμονές μας τρέφονται από εμάς κι όταν τους το επιτρέψουμε, από σπόρος θα γίνουν έβρυα, βρέφη, τέρατα, που στο τέλος θα κατασπαράξουν εμάς τους ίδιους. Όταν ο δαίμονας τρυπώσει μέσα μας σε μετατρέπει σε κτήνος, αυτός ορίζει πια το μυαλό, την ψυχή και το σώμα σου…
Μέσα σε έναν κάτοικο του χωριού (στον Λιόλιο;) θέριευε ένα τέρας, ένας δαίμονας, που του ξυπνούσε και θέριευε την σεξουαλική ηδονή και μετά έχανε κάθε λογική, κάθε αντίσταση και βασάνιζε και σκότωνε τα μικρά κορίτσια. Ο δαίμονας γίνεται ανεξάντλητο ποτάμι, που προσπερνούσε κάθε εμπόδιο και χυνόταν ακάθεκτο καταστρέφοντας τα πάντα. Ήταν αδύνατο να αντισταθεί κανείς στη δίνη και στην ορμή του αυτού του τέρατος, αυτού του δαίμονα. Το τέρας που υπήρχε μέσα μεγάλωνε και γινόταν πιο απαιτητικό, πιο αιμοβόρο, πιο επιθετικό. Τρεις ψυχές του παρέδωσε, αλλά δεν το χόρτασε. Ήδη είχε στοχεύσει το επόμενο θύμα του, ένα άλλο κορίτσι. Θα σταματούσε αυτόν τον δαίμονα κανένας;
Το σκοτάδι γεννά φαντάσματα, δαίμονες, ξωτικά και νεράιδες, που κατοικούν σε ποτάμια και ρεματιές. Είναι πλάσματα της νύχτας, είναι ψυχές που ψάχνουν λύτρωση και δεν μπορούν να τη βρουν. Όμως οι δαίμονες δεν έχουν όνομα, έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν εκείνους που θα βασανίσουν. Κάποιοι λέγανε ότι τις νύχτες με φεγγάρι στο ποτάμι εμφανιζόταν ένα κορίτσι που έμοιαζε με τη Δροσιά, στεκόταν ακίνητη και χανόταν το ίδιο ξαφνικά. Κοίταζε και φαινόνταν σαν να προσπαθούσε να τους πει κάτι, σαν να ήθελε να τους προειδοποιήσει. Για ποιο πράγμα;
Άλλοι έλεγαν ότι αυτά τα βλέπουν οι αλαφροΐσκιωτοι, άλλοι ότι το κορίτσι στοίχειωσε και πως είχε πέσει κατάρα στο χωριό. Τι συνέβαινε; Θα γλυτώσει το χωριό από όλα αυτά;
Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό και κοινωνικό βιβλίο. Μια ιστορία μυστηρίου. Διαβάστε το.
Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη, στις οποίες μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 12 έργα. Από το 2013 ξεκίνησε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διάπλαση για την έκδοση παραμυθιών. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της Χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και το ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ θα κυκλοφορήσει σύντομα στα τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και φέτος έγραψε τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί και Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη και Εννέα χρόνια σιωπής. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς∙ οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του.
Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα;
Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…