Η μέρα είχε ξημερώσει όπως συνήθως στο γωνιακό μέγαρο Ρώμα της οδού Πανεπιστημίου. Κλειστές πόρτες και παράθυρα, αλλά ένα πλήθος από θορύβους σκοτεινούς και μακρινούς έφταναν στη Λάουρα με αγκομαχητά: το τραμ, οι γυρολόγοι, ο εφημεροδοπώλης, το τρίξιμο από τις ρόδες των κάρων, ο μανάβης με το γάϊδαρό του από τα μποστάνια της οδού Πατησίων, ο γαλατάς από τα βουστάσια του Μεταξουργείου, ο μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς και κατόπιν κάτι ανάσες, κάτι ψιθυρίσματα, ο πρωινός βήχας της Ευλαλίας, οι πνιχτοί ήχοι των γυναικών στη κουζίνα, τα βήματα του Ζανή στο διάδρομο, το χλιμίντρισμα των αλόγων στο στάβλο, ο καυγάς του αμαξά με τον παραγιό του, το νιαούρισμα της γάτας Τασούλας Καλλιγά στον κήπο.
…
Αυτό ήταν το ξεκίνημα της ημέρας που η Λάουρα Αλφιέρη – Ρώμα δεν θα ξεχνούσε ποτέ. Της μαύρης αυτής ημέρας που μετά από επτά χρόνια γάμου ο Φίλιππος θα έφευγε από κοντά της. Όχι για τις δουλειές του, όχι για κάποιο ταξίδι. Η καρδιά του -η αδύναμη καρδιά του- θα τον οδηγούσε στην γειτονιά των αγγέλων. Και η Λάουρα θα έστεκε μονάχη κάτω στη γη να ζει με τις αναμνήσεις αυτών των επτά υπέροχων ετών.
Είναι αλήθεια ότι στην αρχή της γνωριμίας τους δεν τον ήθελε. Καρβουνιάρη τον ανέβαζε, ανορθόγραφο βάτραχο τον κατέβαζε. Αλλά αργότερα, λίγους μήνες μετά το γάμο τους -το γάμο που δέχτηκε να κάνει για οικονομικούς λόγους- τον αγάπησε. Τον λάτρεψε με κάθε κύτταρο της ύπαρξής της. Ο Φίλιππος έγινε για τη Λάουρα ο Θεός της, κι ας μην το πίστευαν οι φαρμακόγλωσσες της Αθήνας, που δεν έλεγαν καλό ούτε για τον άγγελό τους!
Κι όλο αυτό, το απίστευτο για τους κακεντρεχείς αλλά απόλυτα αληθινό και ουσιαστικό παραμύθι για το ζευγάρι, μέσα σε μια στιγμή ένα πρωινό στις αρχές του Νοέμβρη του 1909, γκρεμίστηκε. Το πρωί της τελευταίας ημέρας με το Φίλιππο, εκείνο το πρωινό της πρώτης ημέρας χωρίς αυτόν. Γκρεμίστηκε το όνειρο και μαζί του σκόρπισε και η ευτυχία της Λάουρας. Της ξυπόλυτης των Αθηνών.
Έξι μήνες πέρασαν από τότε. Μισός χρόνος και εκείνη κινείται ακόμα σαν σκιά μέσα στο μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου, χωρίς να ενδιαφέρεται για το αύριο, αναπολώντας μοναχά το χθες. Εκείνο το χθες που ήταν γεμάτο χρώματα, χαρά, μουσική, γεμάτο από την παρουσία του Φίλιππου. Θλιβερό καθήκον με τη συμπλήρωση των έξι μηνών είναι το άνοιγμα της διαθήκης του θανόντος. Κατά την ανάγνωσή της έγινε σε όλους τους ενδιαφερόμενους γνωστό ότι ο Φίλιππος για να σώσει την επιχείρησή του είχε αναγκαστεί να εκποιήσει το σύνολο σχεδόν της ακίνητης περιουσίας του. Η πολυτελής ζωή που διήγαγε με τη Λάουρα ήταν ένας γίγαντας με γυάλινα πόδια. Και αυτόν τον γίγαντα τώρα η Λάουρα έπρεπε να τον μεταμορφώσει. Είτε να του φτιάξει γερές οικονομικές βάσεις, είτε να τον μετατρέψει σε νάνο. Κάτι που θα ήταν πιο κοντά στις πραγματικές δυνατότητές της.
Πρώτο βήμα η μετακόμιση στον Πειραιά, στο ένα από τα τρία ακίνητα που είναι πλέον η μοναδική της περιουσία. Η μετοίκιση βέβαια δεν έγινε για οικονομικούς λόγους αλλά είναι η πρώτη μεγάλη απόφαση που πήρε η Λάουρα μόνη της. Κι αυτή η απόφαση έμελλε να σηματοδοτήσει την έναρξη της νέας της ζωής. Το αν θα συνέλθει η Λάουρα από τη θλίψη, αν θα καταφέρει να σώσει την επιχείρηση που ο Φίλιππος έφτιαξε από το μηδέν, είναι κάτι που θα σας φανερώσει η Φιλομήλα Λαπατά στο μυθιστόρημά της «Η χήρα του Πειραιά». Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη τον Ιούνιο του 2012 και αποτελεί τη συνέχεια του «Η ξυπόλητη των Αθηνών».
Στις σελίδες του θαυμάσιου αυτού βιβλίου ξεδιπλώνονται δέκα χρόνια από την ζωή της Λάουρας Αλφιέρη – Ρώμα. Τρία χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του Φίλιππου Ρώμα και επτά -μέσα από τις αναμνήσεις της ηρωίδας- που αναφέρονται στον γάμο τους. Παλιοί και νέοι χαρακτήρες έρχονται να πλαισιώσουν την εξέλιξη της μυθιστορίας ή να καλύψουν κενά από πράγματα που συνέβησαν στην «Ξυπόλυτη των Αθηνών». Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο μπορείτε να το διαβάσετε, να το καταλάβετε και να το απολαύσετε ακόμα και αν δεν έχετε διαβάσετε προηγουμένως το «Η ξυπόλυτη των Αθηνών». Βέβαια όσοι το έχουν κάνει, θαρρώ ότι θα απολαύσουν το «Η χήρα του Πειραιά» περισσότερο. Η Ευλαλία, η Κατίγκω, η Θάλεια, ο Ζανής και φυσικά η Ζαμπέτα σας περιμένουν για να σας ψιθυρίσουν ακόμα περισσότερα περιστατικά από τις ενδιαφέρουσες ζωές τους. Σπεύσατε!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Στα 1910, η Λάουρα Αλφιέρι-Ρώμα εγκαθίσταται στον Πειραιά, μετά την απώλεια του ανθρώπου που αγάπησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη ζωή της. Ψάχνει το παρελθόν του, αναζητεί τα ίχνη του σε κάθε μέρος του σπιτιού, νιώθει την αύρα του στον κήπο, ακολουθεί τη σκιά του στους δρόμους του Πασαλιμανιού. Σε μια πόλη όμως μαγική και απρόβλεπτη τα πάντα μπορούν να συμβούν, και η περίφημη «Χήρα του Πειραιά» θα βιώσει μια συναρπαστική περιπέτεια, καθώς η μοίρα θα τη φέρει μπροστά σε αλλεπάλληλες ανατροπές. Κοντά της, άνθρωποι που ζουν τις δικές τους μικρές ή μεγάλες ιστορίες, από τα αρχοντικά της Καστέλας μέχρι τα πορνεία της Τρούμπας: η Ωραία Δαρδανέ, η καλοσυνάτη Μαρία-Βηθλεέμ, ο γιατρός Αλέξανδρος Σινόπουλος, ο εφοπλιστής Νικηφόρος Μάξιμος και άλλοι πολλοί, που συμπληρώνουν αυτή την εντυπωσιακή τοιχογραφία εποχής.
Στο νέο και άγνωστο για εκείνη κόσμο, η Λάουρα θα κυνηγήσει τον εαυτό της, αλλά και θα κυνηγηθεί από αυτόν. Θα αναρωτηθεί αν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, θα ταξιδέψει από το σκοτάδι στο φως και, τελικά, θα ανακαλύψει ότι η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η αγάπη για τη ζωή.
Η συνέχεια του μπεστ σέλερ Η ξυπόλυτη των Αθηνών σε ένα αυτοτελές μυθιστόρημα που μας λυτρώνει.