Η Έβερ, πρωταγωνίστρια του Αιώνια δική σου – πρώτου βιβλίου της σειράς οι Αθάνατοι, είναι ένα κορίτσι στην εφηβεία. Η Έβερ ήταν η μόνη που επέζησε από ένα τροχαίο ατύχημα που της στέρησε την οικογένειά της – θλίψη που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Το επέζησε δεν είναι αρκετά σωστό, λέγε καλύτερα νεκραναστήθηκε. Όταν συνήλθε στο νοσοκομείο ανακάλυψε ότι έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα: να ξέρει τι σκέφτονται, τι νιώθουν, ακόμη και τι έχουν ζήσει οι γύρω της. Δεν αντέχει όμως το βάρος του χαρίσματος και προσπαθεί να το αντιμετωπίσει ακούγοντας συνέχεια σκληρή μουσική απ’ τα ακουστικά του iPod της και μένοντας στο περιθώριο της σχολικής ζωής. Το καλό με το χάρισμα της Έβερ είναι ότι της επιτρέπει να δει την Ράιλι, την νεκρή αδερφή της. Η Ράιλι κάνει τα αδύνατα-δυνατά για να βοηθήσει την Έβερ να βρει τις ψυχικές της ισορροπίες.
Στο σχολείο έρχεται ένας νέος μαθητής, ο Ντέιμεν, που αναστατώνει τις καρδιές όλων των κοριτσιών. Όμως αναστατώνει και την Έβερ, επειδή ο Ντέιμεν είναι ο μόνος που μπορεί να της δώσει γαλήνη, κάνοντας να σωπάσουν όλες οι φωνές μες στο μυαλό της κάθε φορά που είναι δίπλα της. Ωστόσο, η συμπεριφορά του Ντέιμεν, κάθε άλλο παρά εμπνέει εμπιστοσύνη και σταθερότητα. Στο σκηνικό μπαίνει σύντομα η Ντρίνα, η κακιά της υπόθεσης, που οδηγεί την Χέιβεν, κολλητή φίλη της Έβερ, σε επικίνδυνα μονοπάτια και παράλληλα φλερτάρει έντονα τον Ντέιμεν.
Για ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου υπάρχουν πολλά υπονοούμενα για βαμπίρ, όμως η αλήθεια είναι ακόμη πιο παράξενη και αποκαλύπτεται προς το τέλος του βιβλίου. Η συγγραφέας έχει κανει αρκετά καλή έρευνα και σε ένα σημείο μου θύμισε κάτι από τον Άγγελο της Στάχτης, που έχει γράψει η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Το κακό είναι ότι μερικές φορές τα στοιχεία της έρευνας δένουν σωστά με την πλοκή, ενώ σε άλλα μοιάζουν λίγο με κινήσεις εντυπωσιασμού του αναγνώστη.
Ο έρωτας της Έβερ με τον Ντέιμεν απ’ την άλλη μου θύμισε αρκετά τους καταδικασμένους έρωτες στις δραματικές ταινίες του κλασσικού ελληνικού κινηματογράφου – ωστόσο το βιβλίο θεματικά είναι πολύ αμερικάνικο, με μαζορέτες, αντιζηλίες στην τάξη, κι όλα τα καλά και τα κακά που ‘χουμε μάθει απέξω με όλα τα σήριαλ που έχουμε δει τόσα χρόνια.
Μπορεί λοιπόν οι χαρακτήρες να ‘ναι κάπως ρηχοί, αλλά η Άλισον Νοέλ κάνει πολύ καλή δουλειά στη περιγραφή τους. Η πλοκή κυλάει γρήγορα, η αγωνία κυριαρχεί και το βιβλίο δεν κάνει “κοιλιά” σε κάποιο σημείο, μα κρατιέται αμείωτο το ενδιαφέρον.
Το Evermore (Αιώνια Δική Σου) κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2009 στην Αμερική και τον Νοέμβριο στην Ελλάδα. Παρεπιπτόντως η μετάφραση στα ελληνικά θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη – κάποια σημεία μου χτύπησαν άσχημα. Για παράδειγμα στη φράση “αποφεύγοντας το πορτοφόλι που έβαλε επίτηδες η Στάσια για να σκοντάψω”, μεταφράζει το purse σε πορτοφόλι, αλλά στα αμερικάνικα αγγλικά σημαίνει επίσης γυναικεία τσάντα, που δικαιολογεί ότι θα μπορούσε να σκοντάψει η Ever (πόσο πλούσια να’ναι πια αυτή η Stacia για να σκοντάψει κανείς στο παχύ της πορτοφόλι). Ή, λίγες σελίδες παρακάτω, το roll my eyes μετεφρασμένο σε “στρίβω τη μούρη μου”… τέλος πάντων.
Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο Blue Moon (Γαλάζιο Φεγγάρι) κυκλοφόρησε πέρσι τον Ιούλιο στην Αμερική και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες (Ιούνης του 2010) στη χώρα μας. Η Alysson Noel όμως συνέχισε με το Shadowland (Χώρα των Σκιών) τον Νοέμβριο του 2009 και τέλη Ιουνίου του 2010 θα κυκλοφορήσει στα αγγλικά το 4ο μέρος των Αθανάτων με τίτλο Dark Flame (Σκοτεινή Φλόγα). Κι αν 4 βιβλία σε ενάμισι χρόνο σας φαίνονται πολλά, μάθετε ότι η Ράιλι (αδερφή της Έβερ) θα πρωταγωνιστεί στη δική της spin off σειρά βιβλίων, και το πρώτο βιβλίο κυκλοφορεί στα αγγλικά τον Αύγουστο του 2010 με τίτλο Radiance. Πραγματικά αναρωτιόμουν μήπως τα είχε κλειδωμένα σε κάποιο συρτάρι και δεν είχε κατάφερει να τα εκδόσει παλιότερα!
Ψάχνοντας λοιπόν πληροφορίες για τη συγγραφέα – παλιά κακιά συνήθεια, πήγα και ξεσκόνισα το προσωπικό της site https://www.alysonnoel.com/ – όχι πως ήταν σκονισμένο, φαίνεται να ‘χει πολλούς επισκέπτες 😉
Καταρχήν έμαθα οτι το πρώτο της βιβλίο ήταν το Faking 19 (Φεβρουάριος 2005) που το έγραψε ενώ δούλευε ως αεροσυνοδός! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο OC (Orange County, California – όλο και κάποιο επεισόδιο της σειράς OC θα’χετε δει στο STAR) και ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη για να καταλήξει να μείνει στην Μύκονο για αρκετά χρόνια, μετά στο Μανχάταν για να καταλήξει – ως άλλος Οδυσσέας – πάλι στο OC.
Αγαπημένοι της συγγραφείς είναι η Judy Blume, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, και ο JD Salinger, γνωστός για το βιβλίο “Ο Φύλακας στη Σίκαλη”. Γύρω στο 2006 πέρασε ένα πολύ δύσκολο συναισθηματικά πεντάμηνο χρόνια, καθώς έχασε τρία αγαπημένα της πρόσωπα και κινδύνεψε καιη ζωή του άντρα της από λευκαιμία. Τα γεγονότα που βίωσε την ώθησαν να γράψει το Saving Zoë, αλλά η μαγιά συναισθημάτων ήταν παραπάνω από αρκετή όπως φαίνεται, μιας που την οδήγησε στη συγγραφή της σειράς Οι Αθάνατοι (Immortals).
Εκτός από την παράλληλη σειρά με της περιπέτειες της Riley, που μου φαίνεται θα το παραγγείλω αμέσως μόλις βγει στα αγγλικά, να σημειώσουμε ότι οι εταιρείες Spring Creek Productions και Warner Horizon έχουν εξασφαλίσει τα δικαιώματα για μεταφορά των Αθανάτων σε τηλεοπτική σειρά.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που της στοίχισε τη ζωή της οικογένειάς της, η δεκαεξάχρονη Έβερ διαθέτει το εξαιρετικό χάρισμα να βλέπει τις αύρες των άλλων, να ακούει τις σκέψεις τους και να γνωρίζει την ιστορία της ζωής τους με ένα απλό άγγιγμα. Προσπαθώντας να κρατήσει κρυφή αυτή την ικανότητα, η Έβερ ζει στο περιθώριο και όλοι στο λύκειο την αντιμετωπίζουν ως φρικιό. Μέχρι την ημέρα που θα συναντήσει τον Ντέιμεν και τα πάντα θα αλλάξουν.
Ο Ντέιμεν είναι όμορφος, γοητευτικός και πλούσιος. Και είναι ο μόνος που μπορεί να κατευνάσει την ένταση στο μυαλό της, εκπέμποντας μια μαγεία κατευθείαν στην ψυχή της. Καθώς η Έβερ βυθίζεται σε ένα κόσμο μυστικών και μυστηρίων, μάταια προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος ή τι είναι πραγματικά ο Ντέιμεν. Το μόνο που ξέρει είναι ότι είναι παράφορα και αθεράπευτα ερωτευμένη μαζί του…
Το πρώτο βιβλίο της νέας εκπληκτικής σειράς “Οι αθάνατοι” της Αλισον Νόελ. Μπείτε σ έναν υπέροχο νέο κόσμο, εκεί όπου η αληθινή αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ…