Εκδόσεις Κριτική, 2015
Σελ. 394
Η Αχλαδόνησος ήταν ένα μικρό νησάκι μετά τη Λευκάδα. Ο Σπυρίδων Θεωνάς ήταν αρκετά πλούσιος και είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Για τον Θεωνά τα βιβλία ήταν το πάθος του. Όταν πέθανε άφησε διαθήκη τα 5.000 βιβλία του να πάνε στην γενέτειρά του, το Αχλαδονήσι. Τα βιβλία θα στεγαστούν στο πατρικό του σπίτι, στη Χώρα. Την βιβλιοθήκη τον πρώτο χρόνο θα διευθύνει βιβλιοθηκονόμος που θα πληρωνόταν από ειδικό κονδύλι που άφησε ο ίδιος. Ο Δήμαρχος του μικρού νησιού και οι κάτοικοι τα χάσανε. Βιβλιοθήκη στο νησί; Τι να την κάνουν; Γιατί δεν τους άφησε τα χρήματα και το σπίτι, να γίνουν τα γραφεία του Δημαρχείου ή ένα πολιτιστικό κέντρο;
Τελικά η Ελένη ήρθε στο νησί να γίνει βιβλιοθηκονόμος και θα περνούσε ένα ολόκληρο χρόνο σε ένα αποκλεισμένο νησί του Ιονίου. Το νησί για πέντε μήνες τον Χειμώνα ήταν αποκλεισμένο, δεν ερχόταν καθόλου καράβι. Ο αποκλεισμός δημιουργούσε προβλήματα στους κατοίκους: απαισιοδοξία, αδιέξοδα, αλκοολισμός, ναρκωτικά, πολλά νεύρα, καβγάδες, ρατσισμός. Η Ελένη θα αρχειοθετούσε τα βιβλία και θα προσπαθούσε να προσελκύσει τους λίγους κατοίκους του νησιού στη συνήθεια της ανάγνωσης. Ο κόσμος δεν διάβαζε ή δεν είχε χρήματα να αγοράσει βιβλία. Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού δεν είχαν ποτέ τους ανοίξει βιβλίο. Θα προσπαθούσε να διοργανώσει λέσχες και βραδιές ανάγνωσης ποίησης και λογοτεχνίας, να φέρει κριτικούς λογοτεχνίας, ποιητές και πεζογράφους, θα τους πρότεινε βιβλία, που θα άλλαζαν τον τρόπο σκέψης τους και θα τους αφύπνιζαν. Η Ελένη άρχισε να δανείζει κυρίως στις γυναίκες την τριλογία του Τσίρκα, τα βιβλία του Καμύ, του Κάφκα, του Ταμπούκι, του Γκιμπράν, κ.α. Την βοηθούσε στο έργο της και ο Βάιος.
Ο Δήμαρχος για να μην σταματήσει η χρηματοδότηση της βιβλιοθήκης, σκέφτηκε να κάνει έκπτωση στα δημοτικά τέλη σε όσους δανείζονταν τρία βιβλία το μήνα… Σιγά σιγά ήρθε η αύξηση της βιβλιανάγνωσης, το 90% των κατοίκων, άρχισαν να δανείζονται βιβλία…
Το νησί της Μαρίας Σούμπερτ είναι μια μικρογραφία της κρίσης, που περνάει η χώρα μας. Η κρίση μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες…
Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας το 1979. Εργάζεται στο χώρο της επικοινωνίας πολιτιστικών γεγονότων και ως δραματοθεραπεύτρια. Γράφει και μεταφράζει παραμύθια από τα γερμανικά. Άλλα έργα της είναι: «Η συμμορία της Τήλας», «Η Ρόζα στη μέση», «club κυλικείο», «Τα πράσινα, τα καστανά, τα μαύρα μάτια» και το παραμύθι «Του φεγγαριού η κόρη».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επιπτώσεις του διαβάσματος. Θα μπορέσει να επιβιώσει το νησί και η βιβλιοθήκη αυτό το χειμώνα;