Δεν περίμενα ότι θα το ξανακάνω αυτό. Εννοώ ότι δεν περίμενα ποτέ να κάτσω και να διηγηθώ άλλη μια υπόθεση απ’ αυτές που ανέλαβα τα τελευταία χρόνια. Η περίεργη ιστορία με το Κεφάλι Αλόγου ήταν μια εξαίρεση. Ή έτσι νόμιζα. Ναι. Κανονικά είμαι διακριτικός. Και εχέμυθος. Αυτό είναι το δεύτερο συστατικό που απαιτείται για να είναι κανείς πραγματικά καλός σε μια δουλειά σαν τη δικιά μου – το πρώτο είναι να αγαπά τον κίνδυνο.
Εντούτοις σπάω ξανά τη σιωπή μου, όπως λένε. Όσο κι αν δεν το περίμενα ούτε ο ίδιος. Υποθέτω ότι αυτή η υπόθεση που σκοπεύω τώρα να διηγηθώ ήταν τόσο εξωφρενική, ώστε με αναγκάζει να ασχοληθώ ξανά με κάτι τόσο ξένο προς τον χαρακτήρα μου. Δηλαδή την αφήγηση και την φλυαρία.
…
Τι είναι αυτό που ανάγκασε τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Ιγνάτιο Παππά να κάνει ακόμα μία εξαίρεση στα πιστεύω του και να μεταφέρει άλλη μια υπόθεση, που ανέλαβε και έφερε εις πέρας, στο χαρτί;
Όλα ξεκίνησαν την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου του 2005. Η Αθήνα βρισκόταν υπό τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου ενώ άνωθεν ο ουρανός έριχνε καρέκλες, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο Ιγνάτιος βρισκόταν στο γραφείο του με την εντεκάχρονη αγαπημένη του ανιψιά την Κλάρα συζητώντας και παίζοντας σκάκι. Η ώρα ήταν επτά το απόγευμα και στον ουράνιο θόλο ο ήλιος είχε παραδώσει την σκυτάλη στην σελήνη η οποία κρυβόταν όμως καλά πίσω από τα πυκνά βαρυφορτωμένα σύννεφα. Την ήρεμη και γεμάτη περισυλλογή, γύρω από το παιχνίδι, ατμόσφαιρα διέκοψε βάναυσα ο ήχος του τηλεφώνου.
Μια γυναικεία φωνή γεμάτη ανησυχία βρισκόταν στην άλλη πλευρά της γραμμής. Ζητούσε επειγόντως βοήθεια από τον Ιγνάτιο ξεκαθαρίζοντάς του ότι τα χρήματα δεν θα αποτελούσαν πρόβλημα μιας και η ίδια ήταν πολύ πολύ πλούσια. Η κατάσταση, όπως του τόνισε, ήταν επείγουσα. Δεν υπήρχε ούτε λεπτό για χάσιμο. Η μοναχοκόρη της, ετών 22, είχε μπλέξει με μια σπείρα… Αχ αυτά τα πλουσιόπαιδα, όπου πρόβλημα, πρώτα να σύρουν το χορό. Η υπόθεση δεν του πολυάρεσε… Τίποτα ψιλομπλεξιματάκια της κακιάς συμφοράς θα ήταν… αλλά οι λογαριασμοί βλέπεις! Όχι οι λογαριασμοί της κοπέλας με τη σπείρα, αλλά οι λογαριασμοί που έπρεπε να πληρώσει ο Ιγνάτιος τον προσεχή μήνα. Δεν γινόταν αλλιώς. Έστω και με μισή καρδιά, θα την αναλάμβανε την υπόθεση. Ανάγκα και οι θεοί πείθονται. Ναι.
Πριν προλάβει όμως η εντολοδόχος του να του δώσει κάποιο στοιχείο, έστω το όνομά της, ακούστηκαν ήχοι πάλης από το τηλέφωνο, κρότοι αντικειμένων που πέφτουν στο πάτωμα, μερικά «βοήθεια» και «δολοφόνοι» και… η γραμμή έκλεισε! Περίφημα. Πάνω που είχε αποφασίσει να αναλάβει την υπόθεση, έμεινε χωρίς υπόθεση ξανά!
Τι μπορούσε τώρα να κάνει; Τίποτα απολύτως. Έτσι επέστρεψε στην παρτίδα σκάκι με την Κλάρα, η οποία κατέληξε σε ένα ξεγυρισμένο ρουά ματ στις επόμενες κινήσεις με νικητή την ανιψιά του. Το επόμενο όμως κιόλας πρωί τα δεδομένα άλλαξαν και δεν εννοώ την θεαματική καλυτέρευση των καιρικών συνθηκών της πρωτεύουσας. Εννοώ τον μυστηριώδη ψηλό άντρα με τα γυαλιά ηλίου και τα στρατιωτικά άρβυλα που έγινε σκιά του ντετέκτιβ μας, όταν αυτός βγήκε για μια βολτίτσα εκτός γραφείου. Ο αγενής, ατζαμής και καπνιστής -όπως αποδείχθηκε- άντρας, που στο πάνω μέρος της δεξιάς του παλάμης είχε τατουάζ έναν σκορπιό, ξανάνοιξε την υπόθεση.
Ναι, καλά καταλάβατε. Ο πρωινός γορίλας και το βραδυνό τηλεφώνημα είχαν άμεση σχέση μεταξύ τους. Να η άκρη του νήματος που θα οδηγήσει τον Ιγνάτιο σε νέες περιπέτειες και σε μια νέα τρομερή υπόθεση που θα κληθεί να λύσει. Θα τα καταφέρει, είναι σίγουρο, αλλά τι θα περάσει μέχρι να φτάσει στο αίσιο τέλος; Αυτό θα το μάθετε όταν διαβάσετε το «Η αδελφότητα του σκορπιού» του Κυριάκου Μαργαρίτη που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2008 από τις εκδόσεις Ψυχογιός με εικονογράφηση του Βασίλη Γρίβα.
Και σε αυτό το εφηβικό αστυνομικό μυθιστόρημα του ταλαντούχου συγγραφέα τα σκήπτρα κατέχει η αγωνία και η γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας. Ο αγαπημένος μας πια λογοτεχνικός ήρωας Ιγνάτιος Παππάς θα μπλέξει αυτή τη φορά σε ακόμα πιο επικίνδυνες καταστάσεις από αυτές που αντιμετώπισε στο «Η συμμορία του Τολέδο» και θα βρεθεί πολύ κοντά σε μια μόνιμη μετεγκατάστασή του στις αγκάλες του Δημιουργού. Στο τσακ γλύτωσε το εισιτήριο-σφαίρα που θα του εξασφάλιζε αυτό το ταξίδι.
Μαγευτικό από τις πρώτες σελίδες, με μια ευρηματική πλοκή, θα συναρπάσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη αστυνομικών μυθιστορημάτων. Είναι γνωστός πλέον ο υπέροχος τρόπος που αποτυπώνει ο Κυριάκος Μαργαρίτης στο χαρτί όσα γεννάει η φαντασία του. Το κερασάκι στην τούρτα; Μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα-μηνύματα όμορφα και ξεκάθαρα δοσμένα που θα φανούν χρήσιμα σε όλους μας, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.
Το ότι έχω εθιστεί πλέον στον τρόπο που γράφει ο συγγραφέας είναι γεγονός. Δεν βλέπω την ώρα να βρεθώ με ένα ακόμα βιβλίο του στα χέρια. Ήδη με περιμένει πάνω στο γραφείο για ανάγνωση. Θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως! Μέχρι τότε εσείς απολαύστε το «Η αδελφότητα του σκορπιού» και προσοχή όχι μόνο στους πραγματικούς σκορπιούς, αλλά κυρίως σε εκείνους που τους χρησιμοποιούν ως έμβλημα.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όταν ο Ιγνάτιος Παππάς λαμβάνει ένα περίεργο τηλεφώνημα, προτιμά να το αγνοήσει και να συνεχίσει την παρτίδα σκακιού με την ανιψιά του. Ωστόσο, μια σειρά από παράξενα περιστατικά θα τον αναγκάσει να αναλάβει μια υπόθεση κάπως διαφορετική από τις συνηθισμένες. Για πρώτη φορά στην καριέρα του, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια μυστηριώδη αδελφότητα που δρα σε όλο τον κόσμο και έχει για έμβλημά της έναν απειλητικό σκορπιό.
Ταξιδεύοντας από την Αθήνα στη Γερμανία και φλερτάροντας επικίνδυνα με αδέσποτες σφαίρες, ο Ιγνάτιος Παππάς συνειδητοποιεί για μία ακόμα φορά ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Συνειδητοποιεί, επίσης, ότι για να κερδίσει την αμοιβή του θα πρέπει όχι μόνο να σώσει ένα πλούσιο θύμα απαγωγής αλλά και να ξεσκεπάσει ένα διεθνές οικονομικό σκάνδαλο.
Τόσο παράδοξη ήταν αυτή η περιπέτεια, ώστε ο Ιγνάτιος Παππάς δεν μπορούσε παρά να αθετήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στη ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΕΔΟ και να διηγηθεί όλα όσα συνέβησαν εκείνο τον απρόσμενο Δεκέμβρη του 2005.