Ήταν ένα εντελώς συνηθισμένο φθινοπωρινό δειλινό. Η ζέστη είχε πέσει απότομα κι η υγρασία είχε απλωθεί πάνω απ’ τον ελαιώνα. Ο ήλιος είχε κοκκινίσει όλο τον ουρανό κι ετοιμαζόταν να πέσει πίσω απ’ τα βουνά της Στερεάς. Ο μικρός όρμος ήταν άδειος από παραθεριστές, αντίσκηνα και τροχόσπιτα.
…
Εκεί, σε αυτή την όμορφη γωνιά της πατρίδας μας, έχει την ψαροταβέρνα του ο κυρ Αφρέδος. Μη αφήσετε να σας παρασύρει όμως το απλοϊκό επάγγελμα και το εύηχο όνομα. Ο ήρωας μας, δεν είναι ένας καλοσυνάτος παχουλός ταβερνιάρης που το μυαλό του κινείται ανάμεσα στα καλαμπούρια και στο κρασάκι με καλή παρέα. Ο πονηρός εγκέφαλος του Αφρέδου… βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια. Και όχι μόνο ο δικός του! Αυτές οι δουλειές θέλουν, συνήθως, και την ανάλογη συντροφιά…
…
Τα άλλα μέλη της συντροφιάς, εκτός από το χωροφύλακα Μπάμπη, ήταν ο Ανέστης, που έκανε εμπόριο ζώντων ζώων κι ήταν κι αδελφός του κοινοτάρχη -κι ως εκ τούτου πολύτιμος, διότι ήταν ο μεσάζων, που τόσο χρειάζονταν-, ο Θόδωρος, που τα καλοκαίρια άνοιγε πιτσαρία-καφετέρια και ήταν ταυτόχρονα γραμματέας του γεωργικού συνεταιρισμού, και ο Ιωακείμ, που δήλωνε επιχειρηματίας. Εμπορευόταν διάφορα ψιλοαντικείμενα, ασημικά, είδη δώρων, εργαλεία, κασέτες και κασετόφωνα, βιντεοκασέτες πορνό παραγωγής εξωτερικού, ρολόγια κι αναπτήρες. Είχε ένα φορτηγάκι στολισμένο κούκλα και γύριζε όλα τα χωριά. Πουλούσε με δόσεις κι έκανε πολλές ευκολίες.
…
Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μην θαρρείτε ότι η συντροφιά των παγαπόντιδων πάει να διαπράξει κανένα από αυτά τα εγκλήματα που ακούμε στις βραδυνές ειδήσεις και λέμε: «Θεός φυλάξοι!». Κάτι στρεμματάκια που ανήκουν στον πλούσιο γαιοκτήμονα της περιοχής -που μάλλον τα έχει και ξεχασμένα- θέλουν να οικειοποιηθούν. Βέβαια θα μου πείτε, η κλεψιά είναι κλεψιά… ανεξάρτητα από ποιόν και πόσο είναι αυτό που αρπάζεις… συμφωνώ απολύτως! Και να πεις ότι έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη!
Ειδικά ο Αφρέδος, εδώ και πέντε χρόνια που έχει την ψαροταβέρνα -πριν εργαζόταν ως βοηθός επιστάτη στον προαναφερόμενο γαιοκτήμονα- έχει κάνει τις “μπάζες” του! Είναι όμως στην μέση η Ρούλα -Ζαχαρούλα την βάφτισε ο παπάς- και τα όνειρα που κάνει για εκείνην. Δύο μεράκια έχει στην ζωή του ο επίδοξος απατεών! Τις δολοπλοκίες και την κόρη του, την Ρούλα. Θέλει να της εξασφαλίσει μεγάλη περιουσία ώστε να μπορέσει να κάνει ένα καλό γάμο!
Αν, και εδώ που τα λέμε, η εν λόγω θυγατέρα είναι τόσο καλοβαλμένη που έτσι κι αλλιώς θα μπορούσε να βρει ένα γαμπρό στα στάνταρτς του πατέρα της… όμως εκείνη.. αντί αυτού… εεεε! Μην περιμένετε να σας τα μαρτυρήσω κι όλα! Ας αφήσουμε και κάτι -άφησα πολλά αλλά, σσσττ!- για να διαβάσετε.
Η γάτα με πέταλα της Ευγενίας Φακίνου έχει σκάσει μύτη στα βιβλιοπωλεία το 1990 -από τις εκδόσεις Κέδρος- και σας περιμένει να σας γνωρίσει τα κεραμίδια στα οποία κινείται υπό το φως του ηλίου αλλά και υπό το μυστηριώδες χάδι της σελήνης. Το σίγουρο είναι ότι σε αυτή την τσάρκα δεν θα βαρεθείτε ούτε στιγμή!
Θα συμπαθήσετε αρκετούς ήρωες, θα μισήσετε άλλους, θα γελάσετε, θα λυπηθείτε, θα χαλαρώσετε, θα θυμώσετε, και… με δύο λόγια… θα απολαύσετε αυτό το μυθιστόρημα από την πρώτη λέξη έως την τελεία της τελευταίας γραμμής. Και μόνο το ότι οι ήρωες αυτοί γεννήθηκαν από την πέννα της Ευγενίας Φακίνου, είναι πιστεύω αρκετό για να πεισθείτε.
Πριν σας αφήσω για να ξεκινήσετε την δική σας τσάρκα στα μονοπάτια που η ταλαντούχα συγγραφέας χάραξε να σας θυμίσω ότι… μπορεί ο Αφρέδος να είναι μια γάτα με πέταλα… όμως, πολλές φορές στην ζωή -και στα μυθιστορήματα- αποδεικνύεται ότι το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται… αλλά και κάποιες όχι… σε ποια κατηγορία ανήκει ο ταβερνιάρης μας; Επί των σελίδων, παρακαλώ, και σύντομα… θα με θυμηθείτε!!! Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ένας χυδαίος τίτλος, σε ένα βιβλίο που περιγράφει τη χυδαιότητα και την ηθική κατάπτωση. Τρεις παράλληλες κι αλληλοεμπλεκόμενες ιστορίες. Μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Μιας καταπάτησης οικοπέδων και μιας τρίτης -πολιτικής- ιστορίας, που δεν λέγεται, αλλά εννοείται. «Γάτα με πέταλα» είναι ο κυρ Αφρέδος Μ., πρώην βοηθός επιστάτη του κτήματος -που ο ίδιος καταπατά-, πατέρας της εγκυμονούσης κι αρχηγός των δολοπλόκων κι απατεώνων. Καταφέρνει να τους κάνει όλους -αυτουργούς, ηθικούς αυτουργούς κι απλούς γνώστες ή θεατές- να αισθάνονται συνένοχοι και συνυπεύθυνοι στις κομπίνες και στο κουκούλωμά τους.