Το έτος που σε λίγες μέρες εκπνέει -2011- κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δρεπανιά ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο «Επάλληλοι κύκλοι». Όπως πληροφορούμαστε ήδη από το εξώφυλλο, πρόκειται για ένα υπαρξιακό δοκίμιο που συνέγραψε ο Γρηγόρης Εμμαν. Παπαδογιάννης και έχει ως θέμα του: τον Χρόνο. Τι ώθησε όμως τον συγγραφέα να καταπιαστεί με ένα τέτοιο θέμα; Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ο ίδιος, στον πρόλογο της μελέτης του…
…
αποφάσισα να ερευνήσω ορισμένες πτυχές της έννοιας του χρόνου, τόσο απ’ την πλευρά του ως ανθρώπινου βιώματος όσο κι από κείνην ως φυσικού φαινομένου. Έτσι ξεκίνησα το δικό μου ταξίδι που μ’ έβγαλε εκεί που δεν μπορούσα ποτέ να περιμένω. Σάλπαρα για το άγνωστο, πέρασα από τόσα εξωτικά λιμάνια και τόπους άγνωστους κι ονειρεμένους για να φτάσω πάλι στον ίδιο μου τον εαυτό, που με περίμενε χαμογελώντας στην άκρη του νερού. Είχα κάνει έναν τεράστιο κύκλο, γυρίζοντας τελικά εκεί απ’ όπου έφυγα. Αλλά αυτό που είχε σημασία ήταν το ταξίδι, που με βοήθησε να δω τον εαυτό μου και τον κόσμο με καινούργια μάτια. Μάτια αρχέγονου εντόμου που την εικόνα πολλαπλασιάζουν άπειρες φορές πριν την ξανασυνθέσουν.
…
Στις σελίδες του εν λόγω δοκιμίου θα συναντήσετε έναν ιδιαίτερο τρόπο μελέτης της έννοιας του χρόνου. Καυστικό, ακριβή και δοσμένο με καλό χιούμορ…
…
Υπάρχουν όμως κάποιες φορές που κι οι μεγάλοι σπάνε τους κανόνες του παιχνιδιού. Και χαίρονται τόσο πολύ… Συνειδητοποιώ πως για τους μεγάλους ό,τι αξίζει στη ζωή είναι το κλέψιμο του χρόνου, να μη βλέπουν ή να κάνουν πως δεν βλέπουν τους δείκτες που γυρίζουν ασταμάτητα. Και βρίσκουν διάφορους τρόπους για να το πετύχουν. Κυρίως πίνουν με κάθε ευκαιρία. Τους βοηθάει να ξεχνάνε… Απορώ γιατί δεν κλέβουν πιο συχνά χρόνο, αφού τους δίνει τέτοια ευχαρίστηση. Κάποτε καταλαβαίνω πως όσο πιο δύσκολα κλέβουν τόσο πιο μεγάλη είναι η χαρά που νιώθουν.
…
Ο Γρηγόρης Εμμαν. Παπαδογιάννης θα σας δείξει το χρόνο όπως τον αντιλαμβάνεται ένα μωρό, ένα παιδί, ένας έφηβος, αλλά και ένας ενήλικας. Θα σας μιλήσει για το χρόνο στα όνειρα, το χρόνο του μέλλοντος και του παρελθόντος. Θα φωτίσετε έννοιες όπως ο κυκλικός και ο ευθύγραμμος χρόνος, η κίνηση στο χρόνο. Μα πάνω και πριν απ’ όλα θα εξερευνήσετε μαζί του το θέμα του δοκιμίου μέσα από διαφορετικά “μάτια” και διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Στο δεύτερο, δε, μέρος του βιβλίου, με πιο χαλαρά τα όρια-πλαίσια της έρευνας θα ψηλαφίσετε -μεταξύ άλλων- την υποκειμενική πραγματικότητα, την αντικειμενική πραγματικότητα, την ελεύθερη βούληση, διάφορες θεωρίες της επιστήμης της φυσικής, μερικά περίεργα φαινόμενα στον μικρόκοσμο (μυστήρια στο επίπεδο του ατόμου), τους παράλληλους κόσμους, τις διαστάσεις του χρόνου, την ατομική και την συλλογική πραγματικότητα.
Το «Επάλληλοι κύκλοι» του Γρηγόρη Εμμαν. Παπαδογιάννη, είναι ένα βιβλίο που θα οδηγήσει το μυαλό σας σε μακρινά, άκρως ενδιαφέροντα και όμορφα μονοπάτια. Ως εκ τούτου δεν ενδείκνυται για διάβασμα στο κρεββάτι μετά από μια κουραστική ημέρα, λίγο πριν αφεθείτε στην αγκαλιά του συντρόφου σας ή του Μορφέα. Θέλει καρεκλίτσα -άντε πολυθρόνα-, καφεδάκι ή τσάι και πάνω απ’ όλα διάθεση και χρόνο πολύ για προβληματισμό και έρευνα!
Μέσα από τις σελίδες του, ο συγγραφέας απαντά σε χρόνια ερωτήματα του ανθρώπινου νου, έχοντας κάνει ενδελεχή έρευνα γύρω από το θέμα, πράγμα που φανερώνουν και οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου. Με έκταση όσο το κυρίως κείμενο του δοκιμίου, αποτελούν συμπλήρωμα της μελέτης και εφαλτήριο -μαζί με την βιβλιογραφία που τις ακολουθεί- για περαιτέρω αναζήτηση από την πλευρά κάθε ενδιαφερόμενου!
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν αναγνώστες που θα το λατρέψουν, όπως συνέβη και σε εμένα! Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το εντάξετε τόσο στην λίστα με τα βιβλία που θα διαβάσετε στο εγγύς μέλλον, όσο και σε εκείνα που κοσμούν την βιβλιοθήκη σας. Είναι γεγονός ότι τέτοια βιβλία δεν εκδίδονται κάθε μέρα! Καλό ταξίδι στο… χρόνο! 🙂
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα; Κι αν υπάρχει, ποια είναι η σχέση της με το Εγώ μας; Έχει κανείς τη δυνατότητα να παρέμβει σ’ αυτή την πραγματικότητα και να τη μεταβάλει; Χιλιετίες αιτιοκρατικής αντίληψης, από την προϊστορία μέχρι σήμερα, θα πρέπει να ’χουν σφραγίσει ανεξίτηλα το ανθρώπινο υποσυνείδητο. Ιδιαίτερα στην εποχή του γραμμικού χρόνου οι φυσικές θεωρίες έχουν βαρύνουσα σημασία στη διαμόρφωση της αντίληψης του κόσμου, υποσκελίζοντας τις όποιες αντίθετες φιλοσοφικές και θρησκευτικές απόψεις που βρίσκονται σε αδυναμία να βρουν ερείσματα σε πρακτικό επίπεδο. Κι όμως, η συνείδηση του μέσου ανθρώπου δεν φαίνεται να επηρεάζεται άμεσα από την αιτιοκρατική θεώρηση του κόσμου από την πλευρά των φυσικών θεωριών και διαισθητικά την απορρίπτει. Αυτό σημαίνει πως είτε η διαίσθησή μας είτε οι φυσικές επιστήμες σφάλλουν… Καθώς αναλογίζομαι όλα αυτά, το σκοινί που με κρατούσε στη στεριά τεντώνεται και σπάει. Οι σκέψεις σαν υπόγεια ρεύματα με παρασύρουν και πριν το καταλάβω, ξανοίγομαι στο πέλαγος. Ατενίζω ολόγυρα την απέραντη γαλάζια θάλασσα με τα μάτια κλειστά. Η θάλασσα είναι μέσα μου. Και κάθε μου σκέψη ένα μικρό βότσαλο που χάνεται αφήνοντας ομόκεντρους κύκλους στην επιφάνεια της.