Υπόθεση βιβλίου
Θα έχετε ακούσει φαντάζομαι την φράση “από μικρός στα βάσανα”. Ε, λοιπόν, δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο παράδειγμα γι’ αυτήν, από την ζωή του Τάσου. Σχολειό πήγαινε ακόμα, Δημοτικό, όταν ο πατέρας έφυγε από τη ζωή. Εδώ και καιρό, από τότε που πρωτοαρρώστησε ο άντρας της, η μάνα προσπαθούσε να μεγαλώσει τα δύο της βλαστάρια, εκείνον και την μικρή αδερφή του, όπως όπως.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο Τάσος ερωτεύτηκε! Την Δάφνη! Αυτό το υπέροχο πλάσμα που η γιαγιά της φυλούσε ως κέρβερος. Πολυμήχανος όμως ο Τάσος, έπιασε παρτίδες με τον ξάδερφο της αγαπημένης του και μπόρεσε έτσι να την προσεγγίσει. Αλλοίμονο όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια.
Το μικρό κορίτσι βρέθηκε δολοφονημένο στην αποθήκη του σπιτιού της. Για τον φόνο κατηγορήθηκε ο Τάσος, ήταν βλέπετε αρκετές οι εις βάρος του ενδείξεις, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες οδηγήθηκε στο αναμορφωτήριο. Σε αυτό το μέρος που είναι η φυλακή για τους ανήλικους παραβάτες του νόμου.
Ο ένοχος μετά από χρόνια αποκαλύφθηκε. Ο Τάσος, στα δεκαεπτά του πια, αφέθηκε ελεύθερος ως αθώος που ήταν, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Τα πιο ανέμελα -υποτίθεται- χρόνια της ζωής του τα είχε περάσει έγκλειστος και επιπλέον σε εκείνο το “σχολείο” -όπως το έλεγαν κάποιοι- είχε γνωρίσει τον Nick και είχε ενταχθεί στην “ομάδα” του.
Από εκείνη τη στιγμή, μέχρι τη μέρα που κατατάχθηκε στις ελληνικές δυνάμεις για να υπηρετήσει την θητεία του, προσπάθησε να επανενταχθεί στην τοπική κοινωνία του χωριού του -που τον είχε στιγματίσει, παρά την αθωότητά του- και έκανε τα πρώτα του βήματα στην ζωή της παράνομης διακίνησης “αγαθών” από την γείτονα Τουρκία.
Ακολούθησε ο στρατός και κατόπιν η “λαμπρή” καριέρα ως λαθρέμπορος και “επιχειρηματίας”. Σε αυτή την καριέρα συνέβαλε τόσο ο Nick από το αναμορφωτήριο όσο και ένα ακόμα “παλικάρι” που γνώρισε όσο ήταν ντυμένος στα χακί. Παντρεύτηκε, έκανε τρεις κόρες και ουσιαστικά υιοθέτησε ένα αγόρι από τα μέρη του. Ισορροπούσε, δε, διαρκώς με το ένα πόδι στους δικούς του ανθρώπους, στην οικογένεια, και το άλλο στις επαγγελματικές του δραστηριότητες.
Η ζωή του Τάσου, κυλούσε μέσα στον κίνδυνο και στα παρανόμως αποκτηθέντα πλούτη. Έγινε ένας από τους πλουσιότερους, πιο επικίνδυνους αλλά και δικαιότερους νονούς της νύχτας σε εθνική κλίμακα. Έζησε λύπες, χαρές, αγωνίες, εντάσεις και τόσα μα τόσα πολλά άλλα που χρειάζεται ένα βιβλίο για να τα διηγηθεί κανείς.
Ναι, χρειάζεται το «Εδώ είν’ ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ», του Γιώργου Πολυχρονίδη, που θα σας τα διηγηθεί όλα αυτά με το νι και με το σίγμα!
Κριτική και εντυπώσεις
Ένα μαγευτικό ταξίδι στο μεγάλο πέλαγος της λογοτεχνίας είναι η συγγραφή ενός βιβλίου. Με βάρκα το ταλέντο, πανί την έμπνευση και τιμόνι την πένα του, ο κάθε συγγραφέας εξερευνά τους θησαυρούς του πελάγους και όταν συγκεντρώσει αρκετούς, πιάνει λιμάνι με την “ψαριά” του προς τέρψη των αναγνωστών του.
Δύο φορές στο λιμάνι των εκδόσεων Φίλντισι, είχε δέσει μέχρι πρότινος ο Γιώργος Πολυχρονίδης. Όσο για τον αμητό που μας έφερε; Το “Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ’ το ποτάμι” τον Ιανουάριο του 2017 και οι “Κατάρες” τον Μάρτιο του 2018, μας μάγεψαν, μας ψυχαγώγησαν και μας έκαναν να ερωτευτούμε την πένα του.
Ιστορίες με έντονο το άρωμα του Έβρου -της ιδιαίτερης πατρίδας του συγγραφέα- με εξαιρετικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες που καλύπτουν όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, αλλά και πλοκή που συναρπάζει με την εξέλιξη και τις ανατροπές της, αποτελούν δύο από τα καλύτερα δείγματα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.
Και να, προς μεγάλη τέρψη των αναγνωστών, η κυκλοφορία του τρίτου μυθιστορήματος του Γιώργου Πολυχρονίδη, είναι γεγονός! Με ένα τίτλο που εξάπτει την φαντασία “Εδώ είν’ ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ”, έρχεται να μας καθηλώσει και να μας ταξιδέψει, από τον Έβρο μέχρι την Αμερική! Στις σελίδες του θα γνωρίσουμε απίστευτους λογοτεχνικούς -άραγε μόνο τέτοιοι είναι;- ήρωες και θα ψυχαγωγηθούμε -ικανοποιώντας την διπλή έννοια του όρου- με μια ιστορία που κόβει την ανάσα και συγκινεί, πολλές φορές!
Η ταλαντούχα πένα και η λογοτεχνική αξία των έργων του συγγραφέα φάνηκε από το πρώτο δημιούργημά του το 2017. Η ανοδική συνεχώς πορεία του είναι και ευχάριστη για όλους εμάς τους αναγνώστες που τα απολαμβάνουμε, αλλά και ευεργετική για την ελληνική πεζογραφία. Μυθιστορήματα σαν αυτά του Γιώργου Πολυχρονίδη μας αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο χώρος της συγγραφής στη χώρα μας δεν έχει μόνο ένα λαμπρό παρελθόν αλλά έχει και ένα εξίσου λαμπρό παρόν και μέλλον.
Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια. Αποκτήστε το νέο αυτό λογοτεχνικό διαμάντι του ταλαντούχου συγγραφέα, καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε ένα ακόμα μοναδικό ταξίδι!
Οπισθόφυλλο:
Τα σύνορα για άλλους είναι γραμμές στο χάρτη, όμως για τον Τάσο είναι ο τόπος που του δίδαξε πώς να επιβιώνει.
Ο κόσμος του ένας κόσμος λαθραίος. Λαθραία χρήματα, λαθραία πρόσωπα, λαθραίες αγάπες.
Ένας χρεωμένος φόνος που δεν έγινε και πολλοί άλλοι που έγιναν αλλά δε χρεώθηκαν. Μια διαδρομή από τη μήτρα της μάνας προς την ατομική καταξίωση, με ενδιάμεσες στάσεις το αναμορφωτήριο, τα ναρκωτικά, τα όπλα, τη φυλακή, τα μυστικά αλλά και την οικογένεια, την πατρότητα και το φιλότιμο.
Μια ζωή γεμάτη ραντεβού θανάτου, ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία, Ιταλία και Αμερική.
Όλα αυτά τα φαντάζεσαι αλλά δεν παίρνεις όρκο. Τα έχεις ακούσει αλλά δεν τα πιστεύεις. Ίσως τα έχεις δει αλλά δεν θέλεις να τα θυμάσαι. Νιώθεις ενοχές και μόνο που τα ξέρεις. Είναι περισσότερο θέματα ταμπού παρά ομερτά.
Είναι θέματα που ο Γιώργος Πολυχρονίδης αγγίζει για μας, επειδή τα δικά μας χέρια είναι πολύ ντελικάτα, για να ανακατευτούν με αυτό που νομίζουμε λάσπη. Ο συγγραφέας όμως δε βλέπει λάσπη. Βλέπει πηλό. Πηλό που σμιλεύει ψυχές και χαρακτήρες, που σκληραίνει στο κρύο και λιώνει στους έρωτες.
Όταν τελειώσετε τις γραμμές, θα έχετε περάσει από τον παράδεισο στην κόλαση και πάλι πίσω. Δε θα κουραστείτε όμως από την απόσταση.
Και τα δυο βρίσκονται εδώ…
Πέτρος Πολυχρονίδης
Δημοσιογράφος, Παρουσιαστής
Αυτιά βιβλίου:
Στα μυθιστορήματα που έγραψα μέχρι τώρα, το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ’ το ποτάμι» και τις «Κατάρες», ξεκινάω πάντα από ένα κομμάτι γης στα σύνορα με την Τουρκία. Εκεί είναι και το χωριό που γεννήθηκα μια κρύα νύχτα του Μάρτη, το 1956, η Νέα Βύσσα.
Κι αυτό, το τρίτο μου βιβλίο, πάλι από κει ξεκινάει, άλλωστε με βόλευε γι’ αυτή την ιστορία, κι είναι μονοπάτια που, όσο επικίνδυνα κι αν είναι, νιώθω όμορφα που τα περπατάω, αν και περπάτησα και σε άλλους δρόμους, όπως του θεάτρου, του κινηματογράφου.
Για τα μυθιστορήματά μου δεν πήρα κανένα βραβείο ούτε και συμμετείχα σε κάποιο διαγωνισμό, πήρα όμως βραβείο για το θεατρικό έργο: «1821- Μια βόλτα στον αγώνα». Και μια που έγραψα για το ’21 τώρα γράφω, πάλι θεατρικό, για το 1922.
Πριν απ’ τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά είχα γράψει το βιβλίο: «Ο Κώστας, εγώ, κι ο Ταχτσής», που ξεκίνησε ως ντοκουμέντο με αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά, μια που είμαι λιγάκι παραμυθάς, πρόσθεσα και αρκετή μυθοπλασία.
Αυτό το πρώτο μου γραφτό, που ήταν η αφορμή να ασχοληθώ με τη συγγραφή να, πώς προέκυψε: Το 1974 με το Κυπριακό και την αναδουλειά στο χώρο των συνεργείων που δούλευα, αναγκάστηκα να σταματήσω, οπότε ασχολήθηκα με ό,τι έβρισκα, ακόμη και ως κομπάρσος έπαιξα σε τηλ. παραγωγές.
Πριν πάω όμως φαντάρος, γνώρισα τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή κι αυτή η γνωριμία μού άλλαξε τη ζωή. Με παρότρυνσή του, αντί να πάω στο στρατό πήγα στη σχολή Δοξιάδη στο τμήμα διακόσμησης.
Απ’ αυτή τη γνωριμία, με τον Ταχτσή, που συνεχίστηκε μέχρι που έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, μου είχαν μείνει αρκετές ιστορίες, ανέκδοτα γραφτά, κάποιες επιστολές. Ψάξε-ψάξε βγήκε το πρώτο μου βιβλίο, το οποίο θα ξαναβγάλω με περισσότερα στοιχεία.
Βλέπετε, πάντα ελπίζω και κάνω σχέδια…
Γιώργος Πολυχρονίδης
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Εδώ είν’ ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Συγγραφέας
Γιώργος Πολυχρονίδης
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Φίλντισι
Ημερομηνία έκδοσης
Δεκέμβριος 2021
Αριθμός σελίδων
247
ISBN
978-618-5456-21-4