Παραμονή Χριστουγέννων. Το μικρό χωριό ντύθηκε στα άσπρα πάλι. Είχε πια νυχτώσει. Το κρύο τσουχτερό. Οι κάτοικοι, βιαστικοί, περπατούσαν στους δρόμους και έκαναν τα τελευταία ψώνια της ημέρας. Όσοι περνούσαν έξω από το σπίτι του Πέτρου έριχναν μια ματιά, χαμογελούσαν και συνέχιζαν.
Ο Πέτρος γιόρταζε τα γενέθλιά του και είχε καλέσει τους φίλους του, να παίξουν. Χαλούσαν τον κόσμο. Φωνές, τραγούδια, γέλια ακούγονταν ακόμα και με κλειστά παράθυρα. Όλοι ήταν εκεί. Όλοι εκτός από τον Εμμανουήλ.
…
Γιατί όμως ο Εμμανουήλ δεν είναι στο σπίτι που όλα τα παιδιά του χωριού γιορτάζουν τα γενέθλια του φίλου τους; Λέτε να μην τον είχαν καλέσει; Ή μήπως δεν θέλει για κάποιο λόγο να βρίσκεται σε ένα παιδικό πάρτυ όπου η χαρά και τα παιχνίδια ξεχειλίζουν; Μπας και είχε τσακωθεί με τον Πέτρο, τέτοιες μέρες γιορτινές, και γι’ αυτό να λείπει;
Όχι, τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Απλά, ο Εμμανουήλ ζει στο πιο απομακρυσμένο σπίτι του χωριού. Από νωρίς χιόνιζε πολύ και έτσι το σπίτι του αποκλείστηκε, αφήνοντάς τον μόνο, μακριά από τους φίλους του. Μοναδική παρηγοριά -όχι ιδιαίτερα σπουδαία- να κοιτάζει από το γεμάτο παιχνίδια δωμάτιό του τις νιφάδες που πέφτουν απαλά στον κήπο του σπιτιού του.
Άραγε φέτος θα τα καταφέρει να μείνει ξύπνιος για να συναντήσει τον Άι-Βασίλη; Περιμένει το δώρο που θα του φέρει πως και πως. Αλίμονο όμως, μια συζήτηση μεταξύ των γονιών του -που ακούει κατά λάθος- ανατρέπει όλα όσα πίστευε μέχρι τώρα για τον πραγματικό αποστολέα των δώρων του.
Απογοητευμένος από το μεγάλο αυτό ψέμα των γονιών του, περνά το πρωί της επομένης στον χιονισμένο κήπο του σπιτιού του. Εκεί θα τον συναντήσει ένας ταλαιπωρημένος αδύνατος παππούλης και θα του μάθει ένα σωρό πράγματα! Θα του μιλήσει για τον πραγματικό, τον αληθινό Άγιο Βασίλη, και θα του φανερώσει ότι ο Άγιος αφήνει λευκά χρυσάνθεμα έξω από την πόρτα των παιδιών που καταλαβαίνουν και ακολουθούν το παράδειγμα της προσφοράς στον συνάνθρωπο όπως το έδειξε με την ζωή του εκείνος.
Τα λόγια του γέροντα έκαναν τον Εμμανουήλ να βάλει ένα καινούριο στόχο στη ζωή του. Θα καταφέρει να επιτύχει αυτόν το στόχο; Το αν και πως κατάφερε ο μικρός μας φίλος να φτάσει από την κούφια χαρά της υπερκατανάλωσης στην ευτυχία της αγάπης και της προσφοράς θα το μάθετε -μικροί και μεγάλοι- όταν διαβάσετε το «Χρυσάνθεμα στο χιόνι» του Βασίλη Κουτσιαρή, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011 από τις εκδόσεις Άγκυρα με την εξαιρετική εικονογράφηση του Χρήστου Δήμου.
Είναι μια όμορφη και κυρίως διδακτική χριστουγεννιάτικη ιστορία, που θα μάθει στους λιλιπούτειους αναγνώστες κάτι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό για τις γιορτές και για την ζωή τους! Θα τους μιλήσει για τον Άγιο Βασίλη -όχι αυτόν του γνωστού αναψυκτικού- και για το πως εκείνος με το παράδειγμα του μας έδειξε ότι η ευτυχία βρίσκεται στο να δίνεις και όχι στο να αποκτάς πράγματα! Καλά Χριστούγεννα!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Εμμανουήλ ζει με τους γονείς του σε ένα σπίτι ψηλά στο βουνό. Κάθε χρόνο περιμένει με ανυπομονησία το δώρο του Άη-Βασίλη. Ώσπου μια μέρα ανακαλύπτει ότι τα δώρα τού τα αγοράζουν οι γονείς του. Όλα όσα πίστευε ήταν ένα ψέμα;
Η συνάντηση με έναν ασπρομάλλη γέρο στη χιονισμένη αυλή του σπιτιού του θα τον κάνει χαρούμενο ξανά. Θα προσπαθήσει να κερδίσει κάτι πολύτιμο γι ‘αυτόν… τα χρυσάνθεμα.
Στο τέλος αυτής της διαδρομής δε θα αναρωτηθεί ξανά αν υπάρχει ή όχι ο Άη-Βασίλης… γιατί απλά θα ξέρει!
Για παιδιά από 5 χρόνων και πάνω.
Ολυμπία Κατσένη