Στη μακρινή Δύση, υπάρχει ένας τόπος όχι τόσο γνωστός αλλά ιδιαιτέρως ενδιαφέρων… το Χόμπιτον. Σε αυτόν τον τόπο βρίσκεται ο Λόφος. Ένας μεγάλος -φυσικά σχηματισμένος- λόφος που φιλοξενεί αρκετές ιδιόμορφες κατοικίες! Μία από τις οικογένειες που εδώ και αμέτρητα χρόνια κατοικεί στον Λόφο, είναι οι Μπάγκινς. Πλούσιοι, ευυπόληπτοι, και χωρίς να έχουν μπλεχτεί ποτέ σε περιπέτειες ή να έχουν κάνει κάτι απρόσμενο και ασυνήθιστο, χαίρουν ξεχωριστής εκτίμησης από την κοινότητα.
Αυτός βέβαια είναι ο μέχρι τώρα κανόνας, ο οποίος έμελλε να επιβεβαιωθεί από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εξαίρεση. Τον γιο του Μπάνγκο Μπάγκινς και της Μπελαντόνα Τουκ. Τον Μπίλμπο Μπάγκινς, τις περιπέτειες του οποίου θα γνωρίσουμε στο «Χόμπιτ» του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Αν αναρωτιέστε τι εθνικότητας είναι οι Μπάγκινς, θα σας πω ότι δεν είναι καν άνθρωποι. Είναι Χόμπιτ! Τι είναι όμως τα Χόμπιτ; Ας ακούμε ή πιο σωστά ας διαβάσουμε τι έχει ο συγγραφέας να μας πει για αυτά τα αξιολάτρευτα πλάσματα…
…
Είναι (ή ήταν) μικρά ανθρωπάκια, περίπου στο μισό μπόι από το δικό μας, και λίγο κοντότερα από τους γενάτους νάνους. Τα χόμπιτ δεν έχουν γενειάδα. Δεν έχουν σχεδόν καθόλου μαγική δύναμη, εκτός βέβαια από τη συνηθισμένη καθημερινή ικανότητά τους που τα βοηθάει να εξαφανίζονται αθόρυβα και γρήγορα όταν μεγαλόσωμα και ανόητα πλάσματα, σαν εσάς και σαν εμένα, περνάνε από κοντά τους σκοντάφτοντας και κάνοντας θόρυβο σαν ελέφαντες, θόρυβο που τα χόμπιτ μπορούν να ακούσουν από ένα μίλι μακριά. Έχουν την τάση να παχαίνουν στο στομάχι· ντύνονται με ζωηρά χρώματα (κυρίως πράσινο και κίτρινο) και δεν φοράνε παπούτσια, γιατί οι πατούσες τους είναι σκληρές σαν σόλες και έχουν στα πόδια πυκνό και ζεστό καφέ τρίχωμα, σαν τα μαλλιά στο κεφάλι τους (που είναι συνήθως σγουρά). Έχουν μακριά, επιδέξια καφέ δάχτυλα, καλόκαρδα πρόσωπα και γελάνε βαθιά και γάργαρα (ιδιαίτερα μετά από ένα χορταστικό γεύμα).
…
Αφού πήραμε μια ιδέα γύρω από τα χόμπιτ, ας γυρίσουμε στην ιστορία μας. Μέχρι τα πενήντα του χρόνια ο Μπίλμπο ζούσε μια ήρεμη ζωή όπως ο πατέρας του, ο παππούς του, και όλοι οι Μπάγκινς που προηγήθηκαν αυτών. Ώσπου μια μέρα, ένα όμορφο πρωινό, “άναψε μια σπίθα” και άλλαξε η ζωή του χόμπιτ μας ριζικά. Το όνομα αυτής της σπίθας; Γκάνταλφ! Ο περιπλανώμενος μάγος που όπου πατούσε το πόδι του ξεφύτρωναν περιπέτειες, καταπληκτικές ιστορίες και κάποιες φορές εκπληκτικά πυροτεχνήματα, φτιαγμένα από τα χέρια του πανίσχυρου, καλοσυνάτου και σοφού αυτού μάγου. Το ίδιο απόγευμα, εκτός από τον Γκάνταλφ, επισκέφθηκαν στο άνετο, βολικό και όμορφο σπίτι του, τον Μπίλμπο, μερικοί νάνοι, που του έκαναν μια δελεαστική πρόταση! Όχι ένας, όχι δύο, ούτε καν τρεις. Δεκατρείς γενναίοι νάνοι έφτασαν στο πολυτελές σπίτι του Λόφου.
Οι δείκτες στο μαγικό “ρολόι” της περιπέτειας κινήθηκαν και πλησίασαν επικίνδυνα την φιγούρα του Μπίλμπο Μπάγκινς. Είχε φτάσει η στιγμή ο κοντόσωμος ήρωας μας να αφήσει την ραχάτικη ζωή στο Χόμπιτον και να διευρύνει τους ορίζοντες του! Να ανακαλύψει τα όρια, τις δυνάμεις και τις αντοχές του! Να γνωρίσει νέους τόπους και πλάσματα που είχε μόνο ακούσει σε ιστορίες που λέγονταν δίπλα στο τζάκι. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Δεν υπήρχε πλέον δυνατότητα πισωγυρίσματος.
Ένα υπέροχο, μυστηριώδες και αγωνιώδες ταξίδι μόλις ξεκίνησε! Ετοιμαστείτε να ακολουθήσουμε σε αυτό την συντροφιά των δεκαπέντε. Τα χόμπιτ και οι νάνοι μπορεί να έχουν μικρά πόδια, αλλά είναι τόσο δυνατά που, δεν υπάρχει αμφιβολία, θα μας οδηγήσουν πολύ πολύ μακριά… στην ανατολή!!! Θα διαβούμε τους Ερημότοπους, θα περάσουμε τα Βουνά της Καταχνιάς, θα εξερευνήσουμε το Σκιστό Λαγκάδι και μετά από άλλες τόσες τοποθεσίες με περίεργα ονόματα, θα φτάσουμε στο Μοναχικό Βουνό που είναι και ο τελικός προορισμός της επίλεκτης ομάδας των ηρώων μας!
Κι αν νομίζετε ότι πρόκειται για ένα μακρό ταξίδι αναψυχής… χε, χε, χε,… σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις! Τρολ, τελώνια, Βάργκ και νυχτερίδες θα σας επιτεθούν, ξωτικά θα σας βοηθήσουν αλλά και θα σας φυλακίσουν! Απ’ την άλλη, περήφανοι αετοί θα σταθούν στο πλευρό σας και αφού καταφέρετε να περάσετε από την κρησάρα του, θα έχετε σύμμαχο τον τρομερό Άρκο! Πολύτιμες βοήθειες και οι δύο μιας και -μην ξεχνάτε- στο τέλος του ταξιδιού βρίσκεται η απόλυτη περιπέτεια. Η είσοδος στις υπόγειες στοές του Μοναχικού Βουνού και η αντιμετώπιση του τρομερού δράκου που εδώ και εκατοντάδες χρόνια το έχει καταλάβει!
Το «Χόμπιτ» αν και εκδόθηκε πρώτο (1937) βρίσκεται χρονικά στην μέση του μαγευτικού λογοτεχνικού κόσμου που χάρισε ο Τόλκιν στην ανθρωπότητα. Πριν από αυτό στέκει το «Σιλμαρίλλιον» (εκδόθηκε το 1977) και μετά από το «Χόμπιτ» δεσπόζει η τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, με ημερομηνία πρώτης έκδοσης το 1954-55. Όσοι έχουν διαβάσει την τριλογία, θα βρουν στο «Χόμπιτ» γνωστά μέρη και ήρωες. Άλλωστε στις σελίδες του, -στις υπόγειες στοές, στην καρδιά, των βουνών της Καταχνιάς- βρήκε ο Μπίλμπο το Δαχτυλίδι (γύρω από την ύπαρξη του οποίου έχει στηθεί η τριλογία) και γνώρισε το Γκόλουμ!
Ότι και να γράψει κανείς για τον Τόλκιν είναι λίγο. Κατέχει και θα κατέχει πιστεύω τα σκήπτρα της φανταστικής λογοτεχνίας. Οι λάτρεις του είδους έχουν τα βιβλία του σε περίοπτη θέση στις βιβλιοθήκες τους και δικαίως. Όντας ένας από αυτούς, έχω διαβάσει και λατρέψει όλα του τα έργα. Το «Χόμπιτ» είναι -ίσως λόγω έκτασης- κάτι σαν ορεκτικό για να εντρυφήσει κατόπιν κανείς σε αυτά που έπλασε ο Άγγλος συγγραφέας. Οι σελίδες διαδέχονται η μία την άλλη με απίστευτα γοργό ρυθμό. Τόσο που φαντάζει να κυλά πιο γοργά η ιστορία, από τον Άρχοντα, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι εντελώς διαφορετικής τάξης μεγέθους τα δύο αυτά έργα.
Στην Ελλάδα το «Χόμπιτ» έφτασε μέσω των εκδόσεων Κέδρος το 1978, σε μετάφραση Α. Γαβριηλίδη – Χ. Δεληγιάννη, πλαισιωμένο με εικόνες που έχει φιλοτεχνήσει ο ίδιος ο Τόλκιν. Από τότε έχει σημειώσει πολλές πολλές επανεκδόσεις. Θαρρώ πως αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, θα πρέπει να το κάνετε με την πρώτη ευκαιρία! Θα μπορέσετε τον Δεκέμβριο του 2012 να το απολαύσετε και στην μεγάλη οθόνη -από τον Πίτερ Τζάκσον- αλλά όπως και να το κάνουμε η μαγεία της ανάγνωσης είναι μοναδική!!!