“Το Μεγάλο Ταξίδι” ξεκινάει με τους διαλόγους κάποιων εξερευνητών, που μιλούν σκανδιναβικά. Είναι αδύνατον να δούμε τα πρόσωπά τους, τα καλύπτει το “αδιαπέραστο πέπλο της ομίχλης” της παγωμένης θάλασσας και ενισχύεται έτσι το μυστήριο.
Ευτυχώς όμως, το τοπίο της δεύτερης σελίδας είναι ηλιόλουστο και οικείο. Άλλο ένα πρωινό στο γαλατικό χωριό κι άλλος ένας καυγάς με αφορμή τα μπαγιάτικα ψάρια του Αλφαβητίξ. Σε λίγο καταφθάνουν στο χωριό ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ, με τα αγριογούρουνα που έπιασαν στο πρωινό τους κυνήγι. Τελικά οι Γαλάτες εκτονώνονται, ή μάλλον εξουθενώνονται, και παρατούν τον καβγά πάνω που έλεγε να ρίξει κι ο Οβελίξ μερικές μπούφλες. Μη στενοχωριέσαι Οβελίξ, θα έρθει κι η σειρά σου!
Ο Πανοραμίξ πάντως είναι στενοχωρημένος και ανήσυχος. Χρειάζεται λίγο φρέσκο ψάρι για να φτιάξει μαγικό ζωμό, και με τους Ρωμαίους να παραφυλάνε δεν πρέπει να παίζουμε με αυτά τα πράγματα. Φυσικά, ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ προσφέρονται εθελοντικά να πάνε για ψάρεμα, κι ας μην το έχει ξανακάνει κανείς από τους δυο τους.
Μαθουσαλίξ: Το ψαροκάικό μου είναι στην παραλία. Το χρησιμοποιούσα όταν ήμουν πιτσιρίκος.
Μαζεστίξ: Θα έπρεπε να περιμένετε να καθαρίσει ο ουρανός… δε μ’ αρέσει το χρώμα του!
Αστερίξ: Μπα! Φτάνει να μη μας πέσει στο κεφάλι!
Επειδή, όπως όλοι ξέρουμε, ένα πράγμα φοβούνται οι Γαλάτες: μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους. Ξεκινάνε λοιπόν οι ήρωές μας, σε μια τρικυμισμένη θάλασσα και με τα χρώματα του ανταριασμένου ουρανού να δίνουν ένα ιδιαίτερο τόνο στα καρέ του κόμικ.
-Ρίξε το δίχτυ, Οβελίξ.
-Στις διαταγές σου καπετάνιε… και τώρα τι κάνουμε για να πάρουμε πίσω το δίχτυ;
-Δεν έχεις παρά να το τραβήξεις!
-Να το τραβήξω; Μα αφού το έριξα;
-Πώς; Δεν το είχες δέσει, ή κάτι τέτοιο; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΧΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΔΙΧΤΥ!
-ΕΣΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΝΑ ΤΟ ΡΙΞΩ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΙΞΑ! Εγώ είμαι προμηθευτής μενίρ, δεν είμαι ψαράς!
-Καλά, ψυχραιμία. Μπορούμε να γυρίσουμε και να πάρουμε άλλο δίχτυ! … Ο άνεμος είναι πολύ δυνατός! Αδύνατον να στρίψουμε!
-ΧΑ! ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΕΜΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΕΝΑ ΨΑΡΟΚΑΪΚΟ!
-ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗ ΜΕΝΙΡ!
Ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ, μαζί με τον σκύλο τους τον Ιντεφίξ, έχουν χαθεί μεσοπέλαγα και ο ήλιος έχει δύσει. Τα καλά νέα είναι ότι το καϊκι τους αντέχει και τα κύματα σε λίγο έχουν πια κοπάσει. Κάπου εκεί κοντά, καλυμμένοι από το σκοτάδι της νύχτας βρίσκονται και οι εξερευνητές που είχαμε δει στα πρώτα καρέ του άλμπουμ. Λέτε να συναντηθούν κάποια στιγμή με τους φίλους μας, κι αν ναι πότε και πού;
Το επόμενο πρωί η θάλασσα είναι λάδι. Στεριά όμως δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα και η πείνα αρχίζει να βασανίζει τον Αστερίξ και τον Οβελίξ. Μα, ορίστε! Ο Ιντεφίξ εντοπίζει ένα καράβι! Αυτοί είναι οι πειρατές! Έχουν ετοιμάσει ένα πελώριο τραπέζι με όλων των ειδών τα φαγητά, φρούτα, κοτόπουλα και αλλαντικά, μέχρι και μια διόροφη τούρτα με ένα ομοίωμα πειρατικού καραβιού στην κορυφή της! Τα έχουν ετοιμάσει όλα αυτά επειδή έχει τα γενέθλιά του ο Καπετάνιος Πειρατής. Οι Γαλάτες ανεβαίνουν στο πειρατικό κι ο Κοκκινογένης τους παρακαλεί να μην του βουλιάξουν το καράβι και τελειώσει έτσι άδοξα η γιορτή του. Ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ αποφασίζουν να τους τη χαρίσουν αλλά μεταφέρουν στο καΐκι όλο το εορταστικό γεύμα. Ευτυχώς ο Αστερίξ τους… λυπάται και αφήνει στους πειρατές ένα σαλάμι. Το βράδυ τους πιάνει πάλι η καταιγίδα και το επόμενο πρωινό ο Οβελίξ είναι εξουθενωμένος από την πάλη με τα κύματα και την πείνα που τον ξαναπιάνει. Για καλή τους όμως τύχη φτάνουν στη στεριά. Πού βρίσκονται όμως;
Οι δυο περιπετειώδεις Γαλάτες πιστεύουν ότι έχουν γυρίσει στα μέρη τους. Αυτό όμως είναι αδύνατον καθώς το καΐκι τους πήγαινε προς τη Δύση. Τελικά βρίσκουν έναν καταυλισμό Ινδιάνων! Βρίσκονται στην Αμερική! Αλλά, μιας και δεν έχουν ξανασυναντήσει ποτέ Ινδιάνους στη ζωή τους, πιστεύουν ότι είναι μισθοφόροι των Ρωμαίων. Τελικά, μετά από μια επίδειξη δύναμης και γενναιότητας, οι Ινδιάνοι τους δέχονται στην φυλή. Ο Οβελίξ γοητεύεται από κάποιες νεαρές, αλλά και μία κοπέλα τον βρίσκει ξεχωριστό. Όχι απλά ξεχωριστό, εδώ μιλάμε για έρωτα κεραυνοβόλο! Και δεν είναι και όποια-όποια, είναι η κόρη του αρχηγού της φυλής.
-Τι θέλει από μένα ο Εκατόνταρχος;
-Νομίζω πως θέλει να παντρευτείς την κόρη του!
-Α όχι! Α όχι! Δεν θέλω να γίνω γαμπρός εκατόνταρχου!!! Κι έπειτα είμαι πολύ μικρός!
Οι Ντάλτον για να γλυτώσουν την κρεμάλα, παντρεύτηκαν από μία Ινδιάνα. Ο Οβελίξ, που τόσες φορές αποζητούσε ένα ταίρι, τώρα που μια κοπέλα τον ερωτεύθηκε, κάνει τον… Αλέκο ή αν προτιμάτε “στρίβει δια του αρραβώνος”! Αστερίξ, Οβελίξ και Ιντεφίξ το σκάνε τη νύχτα από τον καταυλισμό, κλέβουν ένα ινδιάνικο κανό και κωπηλατούν προς τα ανοιχτά. Δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν στο κανό και ναυαγούν σε ένα νησάκι, πολύ κοντά στην υποψήφια νύφη και στον “πεθερό” του Οβελίξ. Εκεί κοντά βρίσκεται και το καράβι με τους Σκανδιναβούς εξερευνητές, η Πανσέληνος τους φωτίζει κι επιτέλους βλέπουμε τα πρόσωπά τους: είναι τρομεροί πολεμιστές Βίκινγκς!
Έχουν να δουν πολλά τα μάτια σας ακόμη όταν διαβάσετε αυτό το άλμπουμ! Και φυσικά θα έρθει κι η ώρα να ρίξει πολλές μπούφλες ο Οβελίξ κι ο Αστερίξ. Αλλά έχουν δρόμο ακόμη μέχρι να φτάσουν πίσω στο χωριό τους.
«Το Μεγάλο Ταξίδι» (“La Grande Τraversée”) δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά το 1975, το σενάριο υπογράφει ο Γκοσσινί, τον σχεδιασμό ο Ουντερζό κι είναι το 22ο άλμπουμ της γαλλικής σειράς. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1979 από την Anglo Hellenic Agency. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κυκλοφόρησε από τη Μαμούθ Κόμιξ κι είναι το 23ο άλμπουμ της ελληνικής σειράς.
Α.Α.
Από τη Μαμούθ Κόμιξ, αντί οπισθόφυλλου, μεταφέρουμε:
Ira furor brevis est! Ο Δέκαρχος έχει δίκιο. Ο θυμός είναι μια μικρή τρέλα. To είχε πει και ο Κικέρων, άλλωστε. Και το ότι τα ψάρια κάνουν καλό στην εξυπνάδα, είναι μια φράση που η αλήθεια της ελέγχεται. Παρ’ όλα αυτά οι δυο αχώριστοι φίλοι Αστερίξ και Οβελίξ με τη συντροφιά φυσικά και του μικρού Ιντεφίξ, βγαίνουν για ψάρεμα και ξαφνικά βρίσκονται στην μέχρι τότε άγνωστη Αμερική. Όμως ακόμα και οι πιο σκοτεινές νύχτες παίρνουν κάποτε τέλος και ο ήλιος ανατέλλει. Μετά από πολλές περιπέτειες, οι φίλοι μας θα επιστρέψουν στο μικρό χωριό τους, και σε μας θα δοθεί η ευκαιρία να διαπιστώσουμε κάτι που μπορεί να μας γεμίσει χαρά, μπορεί και λύπη. Όπως και να’χει πάντως, ελπίζω να είστε ψιλιασμένοι. Όπως οι γνωστοί μας πειρατές που γιορτάζουν τα γενέθλια του αρχηγού τους χωρίς να ενδιαφέρονται για τα ανόητα ρητά του γέρο πειρατή με το ξύλινο πόδι…