Το θέμα των οικονομικών μεταναστών είναι ένα από τα πλέον φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας. Άνθρωποι, άλλοτε μόνοι και άλλοτε με ολόκληρη την οικογένεια τους, εγκαταλείπουν τις εστίες τους και πηγαίνουν να ζήσουν σε άλλες χώρες προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο παρόν και μέλλον. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Ανάμεσα στους οικονομικούς μετανάστες που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν εγκατασταθεί στην χώρα μας είναι και οι Ελληνοπόντιοι. Αδέρφια μας, Έλληνες ποντιακής καταγωγής, που ζούσαν σε χώρες του λεγόμενου «Ανατολικού μπλοκ» και αναγκάστηκαν εκ των συνθηκών -της εκεί ζωής τους- να έρθουν στην μητέρα Ελλάδα. Με την “νέα” ζωή των Ελληνοποντίων καταπιάνεται το εφηβικό μυθιστόρημα «Από την κερασιά στο Internet», της Θεοδώρας Γεωργακούδη που κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2002, από τις εκδόσεις Ψυχογιός με μια εξαιρετική εικονογράφηση του Χρήστου Δήμου.
Στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου μιας Ελληνικής επαρχιακής πόλης, φοιτούν μεταξύ άλλων και οι πέντε βασικοί ήρωες του βιβλίου. Η Αναστασία, ο Βασίλης, ο Γρηγόρης, ο Λεωνίδας και ο Σταυράκης. Πέντε παιδιά, στο κατώφλι της εφηβείας, που το καθένα αντικρίζει και αντιμετωπίζει την ζωή και τους συνανθρώπους του από διαφορετική γωνιά -τόσο λόγω της οικογενειακής του κατάστασης όσο και λόγω του χαρακτήρα του.
Ο Λεωνίδας είναι ένα ώριμο και ευγενικό παιδί που παρ’ όλη την ευμάρεια του σπιτιού του έχει καταλάβει ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στις ανθρώπινες σχέσεις και όχι στα υλικά αγαθά.
Στην αντίθετη πλευρά, ο Σταυράκης, ένα κακομαθημένο παιδί με χοντρούς τρόπους, που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του. Θεωρεί τους άλλους κατώτερους του και θέλει να γίνεται πάντα το δικό του.
Τέλος η Αναστασία, ο Βασίλης και ο Γρηγόρης παιδιά Ελληνοποντίων μεταναστών, αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της φτωχικής ζωής καθώς και τον ρατσισμό και την απόρριψη των συνανθρώπων τους. Στο πλευρό τους όμως στέκεται ο Λεωνίδας που θα τους βοηθήσει να κάνουν κάτι εξαιρετικά σημαντικό και μεγαλεπήβολο. Κάτι που, ελπίζουν ότι, θα βοηθήσει τους γύρω τους να γνωρίζουν τον ποντιακό πολιτισμό και να δεχτούν τους ίδιους επί ίσης όροις στην τοπική κοινωνία…
Το καταπληκτικό αυτό ανάγνωσμα της Θεοδώρας Γεωργακούδη με κράτησε ξάγρυπνο. Ξεκίνησα να το διαβάζω αργά το βράδυ, και το άφησα από τα χέρια μου ξημερώματα, χωρίς να έχω καταλάβει πως πέρασε έτσι η ώρα. Είναι ένα εξαιρετικά πλούσιο σε περιεχόμενο βιβλίο. Σε κάνει να γελάς σε κάποια σημεία και να δακρύζεις σε κάποια άλλα. Τόσο κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του όσο και -κυρίως- μετά από αυτήν κάνει το μυαλό σου να “παίρνει στροφές”, να προβληματίζεται.
Είναι ένα βιβλίο που στέκεται απέναντι στον αναγνώστη με την παιδική ειλικρίνεια και την αλήθεια των ηρώων του. Αλήθεια που ενοχλεί αλλά και αποτελεί -η αποδοχή της- τον μοναδικό τρόπο να αλλάξεις τον εαυτό σου και κατ’ επέκταση και τον κοινωνικό σου περίγυρο.
Ξεχειλίζει από μηνύματα για τους νέους. Μηνύματα φιλίας, ισότητας, ισοπολιτείας, κοινωνικής συμπεριφοράς, αγάπης προς τον συνάνθρωπο και αλληλεγγύης. Οι διαμετρικά αντίθετες ζωές των ηρώων της που δένονται με αληθινά αισθήματα φιλίας αποτελούν πρότυπο για όλους μας μικρούς και μεγάλους.
Και όλα αυτά πλεγμένα με δεξιοτεχνία γύρω -και με αφορμή- την κατάσταση που βιώνουν οι αδερφοί μας Ελληνοπόντιοι στην ίδια τους την πατρίδα. Στην Ελλάδα. Η Θεοδώρα Γεωργακούδη έχει συλλάβει και παρουσιάζει με συνταρακτικά λόγια την ζωή των ανθρώπων αυτών. Με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, σχετικό με αυτή την ζωή, σας αφήνω θεωρώντας ότι η προτροπή μου να διαβάσετε όλοι το «Από την κερασιά στο Internet» είναι ευκόλως εννοούμενη.
Να, λοιπόν, τι γράφει σε ένα σημείο του θαυμάσιου αυτού αναγνώσματος η συγγραφέας του:
«…Έλληνες ίσως πιο πολύ απ’ αυτόν -που ούτε Καλαματιανό δεν ξέρει να χορεύει, που λέει και η γιαγιά του. Πιο πολύ απ’ αυτόν, γιατί κατάφεραν, σε πείσμα τόσων αιώνων και τόσων διωγμών που πέρασαν, να διατηρήσουν άσβεστη την αγάπη για την γλώσσα, την πατρίδα και τον πολιτισμό τους.
Κι είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που από αγάπη για την πατρίδα κι απ’ την ανάγκη για επιβίωση οδηγήθηκαν στην Ελλάδα, ελπίζοντας να βρουν αποκούμπι ανάμεσα στ’ αδέρφια τους. Μόνο που τ’ αδέρφια τους τους φωνάζουν «Ρωσοπόντιους» και τους θεωρούν ξένους και παρείσακτους…»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Γρηγόρης, ο Βασίλης και η Αναστασία είναι τρία Ελληνόπουλα που έχουν μόλις φτάσει στην Ελλάδα. Πρώτα ζούσαν στη μακρινή Ρωσία μα η ζωή τους είχε γίνει πολύ δύσκολη. Φτώχεια, πόλεμος, ανασφάλεια! Τι άλλο τους έμενε να κάνουν από το να γυρίσουν στην Ελλάδα, την πραγματική τους πατρίδα;
Όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα ούτε κι εδώ! Κάποιοι στο σχολείο τους αντιμετωπίζουν σαν ξένους, σαν ανεπιθύμητους. Κάτι πρέπει να κάνουν. Πρέπει να δώσουν την ευκαιρία στους γονείς των συμμαθητών τους, αλλά και στα ίδια τα παιδιά, να τους γνωρίσουν καλύτερα. Έτσι καταστρώνουν ένα σχέδιο…
Ένα σπουδαίο βιβλίο, γεμάτο φρεσκάδα και χιούμορ, που ανοίγει την καρδιά των παιδιών στην αγάπη, στην κατανόηση και στην αποδοχή των άλλων, έστω και διαφορετικών.