Ο Νίκος Ζώρης με το βιβλίο του «Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο» (Ποιήματα & Διηγήματα), στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα στους συνανθρώπους του: ακόμα και σ’ αυτόν τον γκρίζο, μουντό, κακό κόσμο, υπάρχουν “φωτεινά καλντερίμια” για να πορευτούμε. Μπορούμε με την ευαισθησία να γίνουμε καλύτεροι μέσα μας.
Στο “ιδεοδρόμιο” του Ν. Ζώρη, συμπορεύονται η γενναιοδωρία, η ευγένεια, η ηρεμία, η ειλικρίνεια, το ήθος, η καλοσύνη, η ανθρωπιά, η εντιμότητα, η μεγαλοψυχία.
Για τον Νίκο Ζώρη, η ποίηση, ο πεζός λόγος, το γράψιμο -όπως και όλα τα άλλα ενδιαφέροντα που έχει- είναι μια μορφή επικοινωνίας με τους αναγνώστες του και τον κόσμο. Τα διηγήματά του έχουν τη σφραγίδα της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι σαν όλους μας. Με τις χαρμολύπες τους, τα αδιέξοδά τους, τις αγωνίες τους, αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο που ίσως δεν έρθει ποτέ. Ιστορίες που δημιουργεί η ζωή και ο Νίκος Ζώρης μας δίνει με ωραίο τρόπο δομημένες και αριστοτεχνικά γραμμένες.
Ο Νίκος Ζώρης με τα ποιήματά του σκιαγραφεί τη ζωή, ζωγραφίζει εικόνες και συναισθήματα, αναπολεί τα περασμένα, φιλοσοφεί και θέλει να κάνει “τούτο τον κόσμο λιγότερο σκληρό”. Οι στίχοι του είναι μικρά φαναράκια που μας δείχνουν το δρόμο σ’ έναν σκοτεινό, ανέλπιδο κόσμο. Είναι ανοιχτά παραθυρόφυλλα ελπίδας, ομορφιάς και ευτυχισμένης απλότητας.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
Ποιήτρια – Συγγραφέας
Λογοτεχνικό Περιοδικό “Κελαινώ”
Δεκέμβριος 2006
Αποσπάσματα από σημειώματα που έγραψαν αναγνώστες και αναγνώστριες του Νίκου Ζώρη για το βιβλίο του «Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο» (ποιήματα και διηγήματα – έκδοση 2006):
Ο Νίκος Ζώρης είναι ποιητής, συγγραφέας, ενώ ασχολείται με τη μουσική και με το θέατρο. Το όγδοο στη σειρά βιβλίο του πολυτάλαντου πνευματικού δημιουργού επιγράφεται «Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο» και περιλαμβάνει ποιήματα και διηγήματα. Το προσωπικό ύφος και η ταυτότητα του λογοτέχνη πιστοποιείται περίτρανα κι εδώ και μάλιστα θα λέγαμε πως ο αναγνώστης διαπιστώνει αρκετές επιρροές και αλληλεπιδράσεις σ’ αυτές τις δύο μορφές του λόγου.
Ο ποιητής και συγγραφέας Νίκος Ζώρης ξετυλίγει το κουβάρι της φαντασίας ανοίγοντας το παράθυρο της ψυχής του και μας δίδει ένα λόγο σφύζοντα, μεστό, γεμάτο εξάρσεις μα και φιλοσοφημένο λόγο και βιωμένο.
Υπάρχουν ποιήματα στον ελεύθερο και τον παραδοσιακό στίχο, με στιγμιότυπα-καταγραφές όπου μεμονωμένα γεγονότα αποκτούν διαχρονικό χαρακτήρα, μήνυμα και περιεχόμενο.
Εξάλλου στα διηγήματα έχουμε μια ψυχογραφική εικόνα, πλάσιμο χαρακτήρων, συμπαγή ροή, ζεστή και αυθόρμητη γραφή και ταυτόχρονα καταγραφή και εξιστόρηση λεπτομερειών, ζωντανών περιγραφών και σκηνικών όπου η ζωή γίνεται αντιληπτή μ’ ένα ευαίσθητο εργαλείο πρόσβασης και αναφοράς.
Ο Νίκος Ζώρης καταθέτει πλούσιο τον οβολόν του με ευθύνη και ποιότητα.
Δημήτρης Ι. Καραμβάλης
Ποιητής-Κριτικός Λογοτεχνίας
Λογοτεχνικό Περιοδικό “Νέα Αριάδνη”
Σεπτέμβριος 2007
Ο Νίκος Ζώρης με το νέο του βιβλίο «Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο», στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα στους συνανθρώπους του: ακόμα και σ’ αυτόν τον γκρίζο, μουντό, κακό κόσμο, υπάρχουν “φωτεινά καλντερίμια” για να πορευτούμε. Μπορούμε με την ευαισθησία να γίνουμε καλύτεροι μέσα μας.
Στο “ιδεοδρόμιο” του Ν. Ζώρη, συμπορεύονται η γενναιοδωρία, η ευγένεια, η ηρεμία, η ειλικρίνεια, το ήθος, η καλοσύνη, η ανθρωπιά, η εντιμότητα, η μεγαλοψυχία.
Για τον Νίκο Ζώρη, η ποίηση, ο πεζός λόγος, το γράψιμο -όπως και όλα τα άλλα ενδιαφέροντα που έχει- είναι μια μορφή επικοινωνίας με τους αναγνώστες του και τον κόσμο. Τα διηγήματά του έχουν τη σφραγίδα της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι σαν όλους μας. Με τις χαρμολύπες τους, τα αδιέξοδά τους, τις αγωνίες τους, αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο που ίσως δεν έρθει ποτέ. Ιστορίες που δημιουργεί η ζωή και ο Νίκος Ζώρης μάς δίνει με ωραίο τρόπο δομημένες και αριστοτεχνικά γραμμένες.
Ο Νίκος Ζώρης με τα ποιήματά του σκιαγραφεί τη ζωή, ζωγραφίζει εικόνες και συναισθήματα, αναπολεί τα περασμένα, φιλοσοφεί και θέλει να κάνει “τούτο τον κόσμο λιγότερο σκληρό”. Οι στίχοι του είναι μικρά φαναράκια που μας δείχνουν το δρόμο σ’ έναν σκοτεινό, ανέλπιδο κόσμο. Είναι ανοιχτά παραθυρόφυλλα ελπίδας, ομορφιάς και ευτυχισμένης απλότητας.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
Ποιήτρια-Συγγραφέας
Λογοτεχνικό Περιοδικό “Κελαινώ”
Δεκέμβριος 2006
Καλέ μου Νίκο Ζώρη,
εσύ χρυσό αστέρι της Αυγής. Βλέπω ότι συνεχίζεις το ποιητικό σου άνοιγμα με περισσότερη θεατρική παιδεία, στο νέο σου βιβλίο «Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο». Θα ’λεγα τώρα, όπως είναι διατεταγμένα τα ποιήματά σου με θεατρικό ύφος, τα χαρακτηρίζει μία σύγχρονη, ωραία θεματολογία. Χαίρομαι που μεταπλάθεις ποιητικά την καθημερινή ροή και σκέψη της ζωής μας, τα καθημερινά γεγονότα, την τρέχουσα τεχνοκρατούμενη ορολογία της γλώσσας μας που έχει διαποτίσει το “είναι” μας.
Εσωτερικά είσαι ένας τρυφερός, στοργικός ζωγράφος και εξωτερικά ένας σκηνοθέτης που πραγματοποιεί τη θεατρική ερμηνεία των έργων του. Τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο καινοτομείς ανάμεσα σε όλους τους δημιουργούς-ποιητές της εποχής μας. Καταπιάνεσαι με το ταπεινό, το άδολο με πνευματική ειλικρίνεια, απογυμνώνεις, απομυθοποιείς, καταγγέλλεις θετικά τα κακώς κείμενα της τρέχουσας, καθημερινής πραγματικότητας της ζωής μας. Μέσα στην ηθική διαμαρτυρία της δικής σου ζωής, βλέπουμε και τη δική μας ζωή.
Πιστεύω ότι έχεις τελειοποποιηθεί “ποιητικά” και δίνεις πλέον το προσωπικό σου στίγμα ανάμεσα σε τόσους άλλους συναδέλφους που καταπιάνονται με την ποίηση στην Ελλάδα.
Συγχαρητήρια Νίκο !!!
Όσον αφορά τα διηγήματά σου, η γνώμη μου είναι πως έχεις πάρα πολλές δυνατότητες να ασχοληθείς και με δυσκολότερα, σύγχρονα, ψυχολογικά θέματα, ιστορίες που απαιτούν περισσότερη εμβάθυνση και στοχαστική ματιά. Ιστορίες που θα περιλαμβάνουν το σήμερα (σύγχρονοι προβληματισμοί) και όχι το χθες. Κι εσύ Νίκο, μπορείς να καταγράψεις το σήμερα. Είμαι σίγουρη πως με την ευφυϊα που έχεις, τη θεατρική σου εμπειρία, τα λογοτεχνικά σου δώρα, θα μπορέσεις να καταπιαστείς με τέτοια θέματα. Ψάξε το σπάνιο στα διηγήματά σου, διαθέτεις τρομερή ευαισθησία και στο πολύπλοκο, σύγχρονο σύστημα της ζωής μας, πίστεψέ με, η ίδια η ζωή ψάχνει πολύ να βρει άξιους δημιουργούς και ερμηνευτές για να την υπηρετήσουν.
Κι εσύ είσαι ένας απ’ αυτούς.
Με τιμή
Βασιλική Καλαχάνη
Συγγραφέας-Ποιήτρια
Κρήνες Κορινθίας
Ιούνιος 2006
Φίλε Νίκο, έλαβα το νέο σου βιβλίο που κάνει ηλιοφώτιστο κάθε θολό τοπίο.
Ξέρω πως είσαι σπάνιο μέσα στον κόσμο πλάσμα, που μετατρέπει τα βουβά σ’ ένα σπουδαίο άσμα.
Αγνότερο μες στη ζωή δεν έχω συναντήσει, να προσπαθεί καθημερνώς το φίλο να τιμήσει.
Αν ήταν όλοι σαν κι εσέ με τέτοιες αγρυπνίες, σαφώς και θα φτιαχνόντουσαν ωραίες κοινωνίες.
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, με δύναμη προχώρει, εύχομαι σε μια επιγραφή να λέει… του «Νίκου Ζώρη!!!».
Χρήστος Στρατηγόπουλος
Συγγραφέας-ποιητής
Τρίπολη Αρκαδίας
Σεπτέμβριος 2006
Νίκο καλημέρα,
πήρα το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”. Σ’ ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς σε κάθε νέα σου έκδοση.
Είναι πολύ σημαντικό και αναζωογονητικό, μέσα στον πεζό χώρο της δουλειάς μας να βρίσκεις ανθρώπους με ευαισθησίες, ζωντάνια και δημιουργική διάθεση.
Με ένα πρώτο ξεφύλλισμα του βιβλίου σου ήρθα πίσω σε μνήμες, συγκινήσεις και βιώματα παλιά. Και μην ξεχνάμε: Όσο πιο πολύ (και πιο πολλοί) κρατάμε ανοιχτά τα παράθυρά μας, τόσο περισσότερο θα ξεθολώνει και το τοπίο γύρω μας!
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Η παλιά συνάδελφός σου από τη Citibank και την Τράπεζα Πειραιώς
Μέμη Σεμερτζίδου
Ιούνιος 2006
Αγαπητέ φίλε,
λίγες φορές έχω νιώσει στη ζωή μου τόσο τυχερή. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” είχα ακριβώς αυτή την αίσθηση. Τύχη γιατί με επέλεξαν να «κοινωνήσω» σκέψεων και συναισθημάτων που έχουν σχέση με τη ζωή ενός ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που μοιάζει να είναι τόσο μακριά και ταυτόχρονα έρχεται τόσο κοντά.
Αυτό που ξεχειλίζει από τις σελίδες του βιβλίου σου είναι η τρυφερότητα, η ευαισθησία, η αμεσότητα και η παρατηρητικότητα στα μικρά και καθημερινά της ζωής μας.
Σ’ ευχαριστώ γιατί μου θύμισες νεανικές εποχές, αλλά και γιατί ο λόγος σου έσταξε σταγόνες παρηγοριάς στην ψυχή μου.
Να είσαι πάντα καλά και να βρίσκεις τη δύναμη να αποτυπώνεις στο χαρτί απλές, καθημερινές σκηνές και σκέψεις.
Με εκτίμηση
Η παλιά σου συμφοιτήτρια από τη Νομική Σχολή
Στέλλα Κουγιουμτζή
Δεκέμβριος 2006
Νίκο,
είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα και την οικογένειά μου να μας συμπεριλάβεις στους αποδέκτες μιας ακόμα εξαίρετης δουλειάς σου, όπως είναι το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”. Μιας δουλειάς που είναι πραγματικά ένα παράθυρο αισιοδοξίας, ελπίδας και δύναμης στον ισοπεδωτικό κόσμο που ζούμε.
Θερμά συγχαρητήρια για τη δύναμή σου να συνεχίζεις με τόση ευαισθησία και καθαρότητα πνεύματος και ψυχής.
Με εκτίμηση
Η συνάδελφός σου από τη Γενική Τράπεζα
Μαρία Μητροπούλου
Ιούνιος 2006
Νίκο μου σ’ ευχαριστώ θερμά που με αυτό τον τρόπο θυμήθηκες τη γιορτή μου, δωρίζοντάς μου το νέο σου βιβλίο “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”.
Αισθάνομαι τυχερός που σε γνώρισα. Είσαι το ζωντανό παράδειγμα ότι, στον κόσμο των αριθμών, των στόχων και του κέρδους, μπορεί να συνυπάρξει το πνεύμα, αρκεί να έχει τα δικά σου χαρακτηριστικά. Ανάταση, υπέρβαση, ευθύτητα, καθαρό μυαλό των ψηλών βουνών.
Σου εύχομαι να είσαι πάντα δημιουργικός, με υγεία και πάντα ορθό το ανθρώπινο «προφίλ» σου, που στις μέρες μας είναι σε έκπτωση.
Ο φίλος σου και συνάδελφός σου από τη Γενική Τράπεζα
Γιάννης Μαραγκουδάκης
Ιανουάριος 2007
Αγαπητέ Νίκο,
σ’ ευχαριστώ πολύ που με θυμήθηκες με το νέο σου βιβλίο “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” καθώς και για την αφιέρωση.
Πιστεύω ότι πράγματι στο «θολό τοπίο» που ζούμε καθημερινά, είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που ανοίγουν παράθυρα! Και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που τα βλέπουν!
Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να εξακολουθείς να μας στέλνεις με τα βιβλία σου ωραία μηνύματα.
Με εκτίμηση
Η παλιά συνάδελφός σου από την Τράπεζα Πειραιώς
Ελένη Ρήγα
Ιούνιος 2006
Νίκο, καλημέρα.
Έλαβα χθες το μεσημέρι το νέο σου βιβλίο “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” και θέλω να σ’ ευχαριστήσω για άλλη μια φορά που με θυμήθηκες.
Έφθασα στη μέση σχεδόν του βιβλίου μέχρι να γυρίσω στο σπίτι και αυτό σημαίνει ότι όλο και κάτι με τράβαγε να γυρίσω στην επόμενη σελίδα, βρίσκοντας το βιβλίο σου πραγματικά ενδιαφέρον, άμεσο και κάποιες στιγμές συγκινητικό. Πάνω απ’ όλα έχει αληθινές καθημερινές σκέψεις που τις προσπερνάμε μέσα στη ρουτίνα μας. Στάθηκα στη φράση του προλόγου σου «…….Εμένα λοιπόν μου αρέσει να αναπολώ ένα ωραίο παρελθόν, για να μπορώ να αντιμετωπίσω ένα δύσκολο παρόν. Μου αρέσει να θυμάμαι ένα δυσάρεστο παρελθόν, για να μπορώ να απολαύσω ακόμα περισσότερο ένα ωραίο παρόν». Μεγάλη κουβέντα, έτσι όπως έχουμε μοιράσει το χρόνο μας σήμερα…
Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου.
Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά.
Θεανώ Σακαντάρη
Σεπτέμβριος 2006
Αγαπητέ μου κύριε Ζώρη ή ακόμα καλύτερα, αισθάνομαι να πω, Αγαπητέ Νίκο.
Νιώθω τύψεις που στις κατά καιρούς, από πολλά χρόνια, σύντομες ιατρικές συναντήσεις μας δεν κατάλαβα την πνευματική σου ποιότητα και την ψυχική σου ευαισθησία.
Μου δόθηκε η ευκαιρία με το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”, που είχες την ευγένεια να μου χαρίσεις. Μια ευγένεια, καλοσύνη και ποιότητα διάχυτη στα γραπτά σου, μα και στις ποικίλες προσωπικές σου επιλογές και ασχολίες.
Είμαι κι εγώ «παρελθοντολόγος» και με παρόμοια ενδιαφέροντα (χωρίς βέβαια τις δικές σου επιδόσεις και επιτυχίες) και πιστεύω ακράδαντα πως το παρελθόν μάς οικοδομεί και μάς καθοδηγεί. Τα ενδιαφέροντά μας και όχι το επάγγελμά μας χαρακτηρίζουν και δημιουργούν το επίπεδό μας.
Θαυμάζω και εκτιμώ πολύ τη μελέτη σου και απασχόλησή σου με τα πιο ευγενή και αξιόλογα πράγματα του μυαλού και της ψυχής. Λογοτεχνία-ποίηση, θέατρο, μουσική, αθλητισμός. Εγώ μόνο θα πρόσθετα και τη ζωγραφική-εικαστικές τέχνες. Τι άλλο άραγε αξίζει περισσότερο από αυτά; Κι εσύ βλέπω διαπρέπεις σε όλα.
Καταλαβαίνω γιατί αισθάνεσαι πλήρης και ευτυχής και «πλούσιος», παρά την ηπιότητα και τη λιτότητά σου. Και καταλαβαίνω γιατί σε αγαπούν και σε θαυμάζουν όσοι σε γνωρίζουν και γιατί έχεις αυτή την εξαιρετική οικογένεια. Επειδή είσαι ένας πολύ ωραίος άνθρωπος! Μπράβο σου. Συνέχισε έτσι.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση και τα πιο καλά μου και ειλικρινή αισθήματα
Μανώλης Νικηφοράκης
Ιατρός Δερματολόγος
Οκτώβριος 2006
Κύριε Ζώρη, καλησπέρα σας.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την αποστολή του βιβλίου σας “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”.
Για άλλη μια φορά απόλαυσα τον τρόπο που εκφράζετε τους προβληματισμούς της εποχής μας, μα οφείλω να δείξω την προτίμησή μου στα διηγήματά σας που με άγγιξαν περισσότερο.
Να είστε καλά και να ξέρετε ότι πολλοί σας “ζηλεύουν” και πρώτη απ’ όλους εγώ, που λόγω καταστάσεων και συγκυριών και, ενώ στο παρελθόν είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι, πλέον δεν μπορώ. Δεν προλαβαίνω είναι η αλήθεια, αλλά και όταν θα μπορούσα να ασχοληθώ έστω και για λίγο, βρίσκομαι άδεια από έμπνευση και στέκομαι να ατενίζω το κενό της ωμής πραγματικότητας. Δηλαδή, ενώ θέλω, δεν μπορώ! Κι έτσι, …ξεσπάω στα βιβλία των άλλων!
Πάντα τέτοια λοιπόν….
Η παλιά συνάδελφός σας από την Τράπεζα Πειραιώς
Λένα Δακανάλη
Σεπτέμβριος 2007
Αγαπητέ φίλε και παλιέ συνάδελφε Νίκο,
δεν μπορώ να σου περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα, όταν για μια ακόμα φορά με θυμήθηκες στέλνοντάς μου το καταπληκτικό βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”, που όταν το διαβάζεις νιώθεις τα συναισθήματα του αληθινού συνανθρώπου σου και σε κάνει να αισθάνεσαι υπέροχα μέσα σε αυτή την σημερινή, απρόσωπη ζωή.
Με ένα μεγάλο ευχαριστώ
Ο παλιός συνάδελφός σου από τη Citibank
Σταμάτης Μπάκωσης
Μάιος 2006
Πριν ξεκινήσω να σου αφιερώσω δυό λόγια από καρδιάς, θα δανειστώ τη φράση ενός αγαπημένου ηθοποιού της χώρας μας για να σε προσφωνήσω: Καλέ μου άνθρωπε!
Καλέ μου άνθρωπε Νίκο,
πρώτα απ’ όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα ωραία βιβλία σου που μου χάρισες και που μέσα σ’ αυτά συνάντησα τις μεγάλες αλήθειες που κι εγώ πιστεύω και ασπάζομαι στο διάβα της ζωής μου.
Στάθηκα τυχερή όχι μόνο γιατί διάβασα τα βιβλία σου, αλλά γιατί βίωσα και το μεγαλείο της ανθρωπιάς σου και της καλοσύνης σου όταν συνεργαστήκαμε σε κάποια θεατρική ερασιτεχνική ομάδα, όπου σε μια συγκεκριμένη στιγμή αδικίας που γινόταν σ’ εμένα από τον σκηνοθέτη της ομάδας, εσύ δεν δίστασες να με υπερασπίσεις.
Έκανες πράξη ένα ποίημά σου, το “Κάνε κάτι φίλε”.
Είχες την τόλμη να μη μείνεις απαθής, αλλά να φωνάξεις για να μην επιτρέψεις κάθε αξία να καταλυθεί!
Το ποίημά σου “Κάνε κάτι φίλε”, που υπάρχει στο βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”, είναι από τα πολυαγαπημένα μου και πιστεύω ότι αν το υψώναμε σημαία στη ζωή μας, θα ήταν καλύτερος ο κόσμος μας.
Το “κάνε κάτι φίλε”, εγώ θα το φυλάξω μες στο σεντούκι της καρδιάς μου και θα το υψώνω πάντα για να θυμάμαι ότι όταν υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα, αξίζει να ζούμε για να τους γνωρίζουμε.
Σου εύχομαι με όλη μου την ψυχή να ’σαι πάντα καλά!
Αμετανόητη οπαδός σου!
Κατερίνα Παγουλάτου
Ιούλιος 2010
Νίκο, καλημέρα.
Θέλω να σου πω ότι με χαρά πήρα το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” και φυσικά σ’ ευχαριστώ, αλλά αυτό δεν είναι μια τυπική φράση.
Το σημαντικό είναι ότι διάβασα τα κείμενά σου και με εξέπληξε πραγματικά ή μάλλον με ενθουσίασε το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι ονειροπόλοι, με αξίες που αντιστέκονται, χωρίς να έχουν σημαία τους το χρήμα και την ύλη, αλλά που ψάχνουν την ποιότητα -όσο γίνεται- στη ζωή τους. Φαίνεται ότι εσύ, παρ’ όλο ότι έχεις ακολουθήσει ένα επάγγελμα τεχνοκρατικό, δεν σε έχει εκφυλίσει σαν άνθρωπο.
Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί και εγώ, ας μου επιτραπεί να πω, ότι ανήκω στην ίδια κατηγορία και έχω τα ίδια ιδανικά που έχουν καταντήσει να τα βλέπουν γραφικά σήμερα οι άνθρωποι.
Το βιβλίο σου ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Η παλιά σου φίλη
Βάσω Ταπίνη
Ιανουάριος 2007
Αγαπητέ Νίκο,
με ιδιαίτερη χαρά πήρα στα χέρια μου το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” και σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.
Εγώ και ο σύζυγός μου το διαβάσαμε με ενδιαφέρον και χαρήκαμε πολύ.
Κατάφερες, να θέλουμε να ξαναδούμε τον κόσμο από την αρχή, με το καθαρό σου βλέμμα, το βλέμμα του ποιητή.
Συνέχισε να γράφεις, άλλωστε η κραυγή της πένας είναι δυνατότερη από οποιαδήποτε άλλη κραυγή.
Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου και, όλοι εμείς που σε αγαπάμε, να χαιρόμαστε με τις επιτυχίες σου.
Με εκτίμηση και αγάπη
Η συνάδελφός σου από τη Γενική Τράπεζα
Φιλιώ Μαρίνη
Ιούνιος 2006
Φίλε Νίκο,
όπως συνέβη και με τα προηγούμενα βιβλία σου, έτσι και τώρα, το νέο σου βιβλίο “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” με κέρδισε από το εξώφυλλο. Είναι η λίμνη Τριχωνίδα; ή ένα ανοιχτό στη ζωή παράθυρο;
Στο πρώτο ξεφύλλισμα στάθηκα στο ποίημά σου της σελίδας 34 με τίτλο «Θυμάσαι Άννα;». Σου δίνω μια ευχή: Τα μάτια σου να την βλέπουν πάντα έτσι. Με το ποίημά σου αυτό μου θύμισες τα παιδικά σκιρτήματα, που όλοι έχουμε νιώσει. Σχεδόν παιδικά, με τόσο απλές λέξεις: «ευτυχία, ελαφίνα, βελουδένιο», έδωσες τη διάσταση που έχει το πιο καθοριστικό συναίσθημα της ζωής μας.
Σ’ ευχαριστώ για το ποίημά σου της σελίδας 59 με τίτλο «Μανούλα».
Σχετικά με το διήγημά σου με τίτλο «Το μοναδικό εμπόδιο», ήθελα να σε ρωτήσω: Έχεις γνωρίσει γυναίκες σαν την ηρωϊδα του διηγήματός σου, τη Μάρθα; Δυστυχώς αγαπητέ μου φίλε στην επαρχία αργοπεθαίνουν πολλές «Μάρθες» περιμένοντας έναν «Άλκη» που δεν είναι πάντα η λύτρωση, απεναντίας θα ’λεγα.
Το διήγημά σου αυτό μου θύμισε τους προβληματισμούς μου για το αν θα έπρεπε και αν θα μπορούσα να ζήσω μια τέτοια ζωή. Ξέρεις φίλε μου, η καθημερινότητα μπορεί να σε ισοπεδώσει, να σε κάνει «Μάρθα». Όμως, όλα εξαρτώνται από εσένα. Δεν φταίει ούτε ο «Στράτος» ούτε η «Ζάκυνθος». Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει το μυαλό όσο κι αν προσπαθήσει, φίλε συγγραφέα. Καθόλου δεν λυπάμαι τη «Μάρθα». Τον «Άλκη» σκέφτομαι, το θύμα.
Σ’ ευχαριστώ για το ωραίο απόγευμα που πέρασα διαβάζοντας το βιβλίο σου.
Καλή συνέχεια
Ελπίδα Βαρθολομάτου-Γεωργοπούλου
Λιβαδειά Βοιωτίας
Ιούλιος 2006
Αγαπητέ κύριε Ζώρη,
ρούφηξα το βιβλίο σας “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” την ίδια μέρα που έφτασε στα χέρια μου.
Ευχαριστώ πολύ που ανήκουμε στον κύκλο των φίλων που θεωρείτε ότι αξίζουν αυτή τη χειρονομία: ένα βιβλίο γεμάτο ψυχή, ευαισθησία, σοφία.
Ο χαμός της κόρης μου Ναταλίας ήταν ένας σεισμός που δεν άφησε πολλά πράγματα όρθια πίσω του. Και τα «πιστεύω» μου, ψάχνω ακόμα να τα βρω. Υπάρχει ένα «γιατί» όλο οργή, πίκρα και παράπονο. Έγινε όμως και η αφορμή ν’ αλλάξει το κέντρο του κόσμου για μένα. Ανακάλυψα τη δυστυχία των άλλων, όχι πως ήμουν αδιάφορη σ’ αυτήν παλιά, αλλά τώρα την ανιχνεύω σαν λαγωνικό.
Τα παιδιά, τα παιδιά του Μπαγκλαντές, του Ιράκ, ή του γείτονα, είναι το ίδιο πολύτιμα και η δυστυχία τους με κάνει να βγαίνω από τη δική μου. Όμως, ό,τι κάνω -και κάνω- δεν το κάνω για την ψυχή μου. Το κάνω για κείνα, για να μη νιώθουν πως ο κόσμος των «μεγάλων» τους γυρίζει την πλάτη.
Με πολλή εκτίμηση
Δήμητρα Μιχελάκη
Ιούνιος 2006
Νίκο,
σ’ ευχαριστούμε πολύ για το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” καθώς και για τα λόγια που μας έγραψες για το χαμό του γιού μας Αλέξη.
Μας συγκίνησαν πολύ.
Γεράσιμος και Λίλυ Βασιλάτου
Σεπτέμβριος 2006
Αγαπητέ φίλε Νίκο,
Διαβάσαμε το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” και μας άγγιξες με τις αλήθειες και τα τρυφερά σου αισθήματα.
Μας συγκίνησες πραγματικά!
Συγχαρητήρια για το έργο σου και ο Θεός να δίνει υγεία και δύναμη, σ’ εσένα και την οικογένειά σου.
Ο παλιός συνάδελφός σου από τη Citibank
Γιώργος Σοφούρης και η σύζυγός του Ασπασία
Απρίλιος 2008
Αγαπητέ Νίκο,
έλαβα το νέο σου βιβλίο “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο” και για άλλη μια φορά σ’ ευχαριστώ που με θυμήθηκες.
Σε θαυμάζω που τόσα χρόνια μπορείς, παράλληλα με τη δουλειά, να ασχολείσαι με το γράψιμο, με αυτό το «κάτι» που σίγουρα σε ξεκουράζει, σε γεμίζει και διαφοροποιεί τις καθημερινές σου στιγμές.
Μια ευχή σου δίνω: Μη σταματήσεις ποτέ να αναζητάς τους δρόμους που σ’ οδηγούν στην ευτυχία…
Γιατί η δύναμη της έκφρασης είναι μοναδική! Και αυτό που μπορείς εσύ και προσφέρεις μέσω αυτής, επίσης μοναδικό!
Με εκτίμηση
Η παλιά συνάδελφός σου από την Τράπεζα Πειραιώς
Τάση Γεωργοπούλου
Δεκέμβριος 2006
Αγαπητέ Νίκο,
σ’ ευχαριστώ για την ευγενική σου χειρονομία να μου χαρίσεις ένα από τα πνευματικά παιδιά σου, το βιβλίο σου “Ανοιχτό παράθυρο σε θολό τοπίο”, το οποίο μελέτησα με μεγάλη προσοχή για να διαπιστώσω ότι πράγματι ανοίγεις «ένα παράθυρο σε θολό τοπίο».
Διατρέχοντας τις σελίδες του βιβλίου σου, πραγματικά εντυπωσιάστηκα διαπιστώνοντας την ευαισθησία με την οποία προσεγγίζεις τα άπειρα προβλήματα που αφορούν στη σημερινή κοινωνία.
Το εύρος της θεματολογίας, ο χορός των συναισθημάτων, η ακρίβεια και η απλότητα της έκφρασής σου και ιδιαίτερα ο σεβασμός της γλώσσας, με έκαναν να νιώσω περήφανη για σένα και ξεχωριστή για την τιμή που μου απηύθυνες.
Πιστεύω ότι με φίλους σαν εσένα, ο κόσμος μας αύριο θα είναι σίγουρα καλύτερος.
Με εκτίμηση
Η παλιά συνάδελφός σου από την Τράπεζα Αττικής
Βαρβάρα Σεμερτζάκη
Αγιογράφος
Ιανουάριος 2007