Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε που νέοι άνθρωποι -φοιτητές και μαθητές τότε- ταμπουρώθηκαν στο Πολυτεχνείο και αντιστάθηκαν στην Χούντα των συνταγματαρχών απαιτώντας ένα από τα κυριότερα αγαθά, την Ελευθερία. Την Ελευθερία του λέγειν και του φέρεσθαι. Αυτή την Ελευθερία που ένα τσούρμο -το 1967- είχε εξορίσει από την χώρα μαζί με άλλα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας. Σχεδόν τρεις δεκαετίες από την εκείνη τη νύκτα του 1973.
Από τότε, κάθε χρόνο, εορτάζεται η επέτειος εκείνου του αγώνα με κορύφωση την μεγάλη πορεία ανήμερα την 17η Νοέμβρη. Μια πορεία που έχει γίνει πλέον καθεστώς να εκμεταλλεύονται διάφορες ομάδες αντιεξουσιαστών και να την μετατρέπουν σε μάχη με τις αστυνομικές δυνάμεις.
Σε αυτή την πορεία αποφάσισαν να συμμετέχουν και ο Αλέξης με τον φίλο του τον Μάριο. Οι δύο δεκαεξάχρονοι μαθητές της Α’ Λυκείου και ήρωες του συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου στο βιβλίο του «Άλφα», που κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Η ουρά της διαδήλωσης βρισκόταν στην Πατησίων. Τότε ξεκίνησαν οι αψιμαχίες και το κρυφτούλι ανάμεσα στους αστυνομικούς και τους διαδηλωτές. Ο πανικός και το πανδαιμόνιο πήραν το πάνω χέρι, καθώς η κατάσταση οδηγούνταν εκτός ελέγχου με γοργούς ρυθμούς. Σειρήνες της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, και του ΕΚΑΒ ούρλιαζαν ενώ μέσα σε όλα αυτά οι τηλεοπτικές κάμερες σαν αδηφάγα τέρατα αγωνίζονται ποια θα καταπιεί πρώτη την πιο σκληρή σκηνή βίας από τα επεισόδια.
Η συνέχεια; Αναμενόμενη… Το κομμάτι των διαδηλωτών που ξεκίνησε τα επεισόδια, βρήκε καταφύγιο στο χώρο του Πολυτεχνείου όπου δεν μπορεί να εισέλθει η αστυνομία εξ’ αιτίας του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Εκεί κατέφυγαν και τα δύο παιδιά, μαζί με τα υπόλοιπα αναρχικά στοιχεία που το πρώτο τους μέλημα ήταν να εκδιώξουν τις ομάδες περιφρούρησης των φοιτητών ώστε να δράσουν ανενόχλητοι. Για άλλη μια φορά θα αμαυρωνόταν η επέτειος της 17ης Νοεμβρίου του 1973. Για άλλη μια φορά θα γίνονταν καταστροφές…
…
Άλλοι έσπαζαν τα τζάμια με καδρόνια, μερικοί πετούσαν θρανία και καρέκλες από τα παράθυρα των αιθουσών κάτω στο προαύλιο.
– Ε, παιδιά, ελάτε να βοηθήσετε!
Κάποιος φώναξε τον Μάριο και τον Αλέξη να δώσουν ένα χεράκι.
– Γιατί τα πετάτε κάτω; ρώτησε ο Αλέξης.
– Για να έχουμε ξύλα για τη φωτιά μας το βράδυ. Αλλιώς πως θα ζεσταθούμε;
Ο Μάριος έσκυψε στο αυτί του φίλου του και του είπε να μην κάνει πολλές ερωτήσεις, γιατί μπορεί κάποιος να καταλάβαινε κάτι στραβά και να γινόταν παρεξήγηση.
– Άσε, κατέληξε. Κάνε ό,τι σου λένε και μη λες πολλά.
Ο Αλέξης δεν απάντησε. Δεν του άρεσε όμως καθόλου αυτό το κάνε ό,τι σου λένε». Και ποιοι ήταν αυτοί που θα του έλεγαν τι να κάνει;
…
Ο Αλέξης και ο Μάριος συμμετείχαν στο όλο σκηνικό για την εμπειρία… χωρίς να το πολυσκεφτούν κατέβηκαν στην πορεία… χωρίς να το πολυσκεφτούν μπήκαν στο πολυτεχνείο… χωρίς να το πολυσκεφτούν άρχισαν κι εκείνοι τους βανδαλισμούς…
Κι εκεί… ο Αλέξης… τις ώρες που έμεινε κλεισμένος στο πολυτεχνείο… στα τόσα κτίρια με τις πολυάριθμες αίθουσες… ανακάλυψε ένα ναό… όχι ένα θρησκευτικό ναό, αλλά ένα ναό της τέχνης… και όπως κάθε ναός, έτσι κι εκείνος επέδρασε στην ψυχοσύνθεση του και έδρασε καταλυτικά επάνω του… Βίωσε σε αυτόν, μια μεταφυσική εμπειρία… που σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ»… τον έκανε να βλέπει πλέον με άλλη ματιά τους γύρω του, τον τόπο που κατοικούσε -την Αττική Γη- αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό…
Στο εξαιρετικό αυτό ανάγνωσμα ο ταλαντούχος συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου, καταπιάνεται για άλλη μια φορά με την ζωή και τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και ιδιαίτερα της νεολαίας. Μέσα από ένα λογοτεχνικό έργο ξεδιπλώνει τον σύγχρονο τρόπο ζωής, και στιγματίζει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
Ο ήρωας του, ο Αλέξης, ένα παιδί γεμάτο οργή καλείται να επιβιώσει σε μια οικογένεια και μια κοινωνία που δεν του έχει δείξει ίχνος αγάπης. Ζει από τα έξι του χρόνια μαζί με τον πατέρα του, την μητριά του και τα δύο ετεροθαλή αδέρφια του. Οι σχέσεις με την «οικογένεια» δεν ήταν καλές και αυτό όχι επειδή ο πατέρας του είχε χωρίσει με την μητέρα του (πολλά παιδιά χωρισμένων οικογενειών μεγαλώνουν σε φυσιολογικό κλίμα) αλλά εξαιτίας του χαρακτήρα του πατέρα του… ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να πλησιάσει το παιδί του και να του δώσει αγάπη… αυτό το αγαθό που δεν αγοράζεται και είναι αναγκαίο στις ουσιαστικές σχέσεις των ανθρώπων.
Ο Αλέξης είναι ένα από τα πολλά παιδιά που βρίσκουν διέξοδο στην βία και την καταστροφή, προσπαθώντας με τις πράξεις αυτές να μην γίνουν κι αυτά μια μονάδα στη σύγχρονη κοινωνία και να ξεχωρίσουν από τους ανθρώπους που τους πλήγωσαν. Το κακό είναι -και δεν το αντιλαμβάνονται αυτό- ότι από ένα σημείο και πέρα απλά ακολουθούν κι εκείνα κάποιο ρεύμα… κάποια μάζα… και κάνουν αυτό που μισούν περισσότερο… γίνονται μονάδες ενός συνόλου…
Όπως όλα τα βιβλία του Βασίλη Παπαθεοδώρου, έτσι και το «Άλφα» είναι ένα πολυεπίπεδο εξαιρετικό ανάγνωσμα για τους βιβλιόφιλους κάθε ηλικίας. Μπορείς να το δεις σαν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, σαν έναυσμα για προβληματισμό και συζήτηση ή σαν και τα δύο προηγούμενα μαζί. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα απογοητευτείς από την ανάγνωση του και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος, το σποράκι που ήθελε να φυτέψει ο συγγραφέας του, θα βρίσκεται σε ένα από τα παρτέρια του μυαλού σου.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Αλέξης Αγάπη Άγαλμα Αισιοδοξία Άννα Αστυνομία Απαισιοδοξία Αίθουσα Αθήνα Αναρχία Ακρόπολη Αστέρια Αέρηδες Αναστάτωση Αγανακτισμένοι Πολίτες
Αλέξης Αγάπη Άγαλμα Αισιοδοξία Άννα Αστυνομία Απαισιοδοξία Αίθουσα Αθήνα Αναρχία Ακρόπολη Αστέρια Αέρηδες Αναστάτωση Αγανακτισμένοι Πολίτες
Αλέξης Αγάπη Άγαλμα Αισιοδοξία Άννα Αστυνομία Απαισιοδοξία Αίθουσα Αθήνα Αναρχία Ακρόπολη Αστέρια Αέρηδες Αναστάτωση Αγανακτισμένοι Πολίτες
Αλέξης Αγάπη Άγαλμα Αισιοδοξία Άννα Αστυνομία Απαισιοδοξία Αίθουσα Αθήνα Αναρχία Ακρόπολη Αστέρια Αέρηδες Αναστάτωση Αγανακτισμένοι Πολίτες
Αλέξης Αγάπη Άγαλμα Αισιοδοξία Άννα Αστυνομία Απαισιοδοξία Αίθουσα Αθήνα Αναρχία Ακρόπολη Αστέρια Αέρηδες Αναστάτωση Αγανακτισμένοι Πολίτες