Σκέψεις της ποιήτριας Βασιλικής Καλαχάνη πάνω στο βιβλίο του Νίκου Ζώρη “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” (Ποιητική Συλλογή – Εκδόσεις Λεξίτυπον).
Αν μπορούσα να μεταδώσω το πνεύμα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή“, θα ’κανα ένα κύκλο μες στη νύχτα, μάλλον νωρίς τη νύχτα, κατά το σούρουπο…
Και θα ’λεγα στην κάθε ψυχή που θα ερχόταν γύρω μου: «Ποιό έργο θέλεις να πάρεις, σύμφωνα με το τι σε ξεσηκώνει, τί κεντάει περισσότερο την ελευθερία σου;». Και η κάθε ψυχή θα διάλεγε εκείνο το έργο που μπαίνει περισσότερο μέσα της.
Έτσι να μαζευτεί…, έτσι να εκφραστεί…, έτσι να σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω απ’ την καθημερινότητά του…
Και θ’ ακουγόταν ένας ζεστός πλατωνικός διάλογος μες στη νύχτα. Μόλις που άνοιγε τα φτερά της η Αφροδίτη, μόλις που πρόβαλε ο φωτεινός Έσπερος. Και θα ‘λεγε κάποιος γύρω μας τότε που θ’ άκουγε όλα αυτά: «Μα ποιός είναι αυτός που δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο; Στα όνειρά μας πώς μπήκε; Και πώς μπήκαμε εμείς μες στα δικά του; Ποιός είναι αυτός που ταξιδεύει τόσο ακέραιος ανάμεσά μας και μας αναστατώνει με όλα αυτά…;».
Μια ανάερη πτήση μες στη νύχτα και μια βαθιά-βαθιά συνομιλία ανάμεσά μας, για την αγάπη και το όφελος των ανθρώπων…
Δίνω μια πολύ μεγάλη ευχή: Το βιβλίο του Νίκου Ζώρη “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” να παρουσιαστεί κάποτε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά, με την κατάλληλη ευαισθησία, στο κοινό…
Βασιλική Καλαχάνη
Ποιήτρια – Ζωγράφος