Σε εποχή ξηρασίας, που ο μακρινός ορίζοντας είναι γεμάτος με κεραυνοκέφαλους, οι Ινδιάνοι είχαν το έθιμο να καίνε αυτό που ονομάζουν αληθινό ταμπάκκο (καπνός) σαν προσφορά στους θεούς για να έρθει η βροχή.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μαζεύονταν από γοργοπόδαρους κήρυκες, που τους έλεγαν ότι τα παιδιά του Κεραυνού είναι στον ορίζοντα, κι ότι έπρεπε να κάψουν τον καπνό για να βρέξει. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της προσωπικό βωμό στον οποίο έκαιγε μυστικά τις προσφορές προς τους θεούς. Κατόπιν κάθε οικογένεια έπρεπε να φέρει τη δεκάτη στο Συμβούλιο της Φυλής, όπου και έκαιγαν τις προσφορές που μαζευόντουσαν στην Φωτιά του Συμβουλίου. Ενώ καιγόταν το ταμπάκκο οι πιο νέοι και οι πιο αθλητικοί χόρευαν το χορό της βροχής.
Μετά τα παραπάνω, ο θεός Hi-nuⁿ ικανοποιημένος από το άρωμα του καμένου ταμπάκου, καλεί να έρθουν τεράστια και σκοτεινά σύννεφα, γεμάτα με βροχή, και τα οδηγεί να βρέξουν στη στεγνή και ξεραμένη γη. Οι Ινδιάνοι πίστευαν ότι ο θεός Hi-nuⁿ αγαπάει πολύ τον καπνό, και πάντοτε τον αποζητάει.
Μύθοι των Ιροκουά